در این ارتباط، «سامی ابوشحاده» عضو کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در اعتراض به تبعیض نژادی نظام‌مند مقامات رژیم صهیونیستی بیان داشته است: همه‌گیری ویروس کرونا یک پدیده گذراست هر چقدر هم که طول بکشد، اما ویروس نژادپرستی در اسرائیل از دهه‌ها قبل شروع شده و معلوم نیست که چه زمانی تمام خواهد شد.

وجود تبعیض نژادی در مناطق اشغالی فلطسطین بویژه علیه سیاه پوستان موضوعی عادی و همیشگی تلقی می شود تا آن جا که اواخر سال ۲۰۱۳جهان از شنیدن خبری در تل آویو دچار حیرت شد، زیرا گفته شد یک نماینده یهودی اتیوپی تبار پارلمان اسرئیل به نام «تامانو شاتو» وقتی رفته بود تا در یکی از دفاتر «ستاره داوود» – یعنی همان صلیب سرخ یهودی-  خون بدهد مسوول آن دفتر نپذیرفته و گفته بود دولت دستور داده است از فلاشاها خون گرفته نشود. معلوم شد دفاتر ستاره داوود موظف شده اند از سیاهان مقیم اسراییل خون نگیرند زیرا خون های آنها بدون صلاحیت تشخیص داده شده  و دولت نیز برطبق این گزارش ها آن را ممنوع کرده است.

تبعیض نظام مند علیه سیاه پوستان در رژیم صهیونیستی
تبعیض نژادی علیه سیاهان در اسراییل همه جا جریان دارد. در بازار کار نیز معمولا مشاغل دست پایین مانند تمیز کردن خیابان ها و سرویس های بهداشتی به این افراد واگذار می شود. اکثر رنگین پوستان دراسراییل از این تبعیض نژادی رنج می برند. برای مثال یک سیاه قادر به اجاره منزلی در جایی که سفید پوستان ساکن اند نیست. آمارهای رسمی می گوید فلاشاها بیشترین درصد بیکاری را دارند. بیکاری نیز موجب رشد جرایم در بین این گروه می شود و برای همین معمولا فلاشاها به جرم های مرتبط با مواد مخدر و غیره گرفتار می شوند. گفته می شود تعداد زندانیان فلاشا در زندان های اسراییل به ۴۰درصد می رسد حال آنکه در تمام اسراییل حدود ۱۳۵هزار یهودی اتیوپیایی تبار زندگی می کنند که درمجموع ۲ درصد جمعیت اسراییل را تشکیل می دهد.

سیاه پوستان یهودی، از دعوت تا تبعیض
 رژیم صهیونستی در سال ۱۹۸۴ طی دو کاروان هوایی در عملیاتی به نام «عملیات موسی» ده ها هزار یهودی فلاشا را از آفریقا به سرزمین های اشغالی انتقال داد. در سال ۱۹۹۱ نیز با انجام عملیات «سلیمان» در دو نوبت دیگر آنها را منتقل کرد. صهیونیست ها بهانه شان این بود که با انتقال یهودیان فلاشا خواهند توانست شکاف جمعیتی بین  یهودیان اروپایی و اعراب را پرکنند. زیرا جمعیت کل یهودیان جهان فراتر از ۱۵ میلیون نفر نمی رفت حال آنکه در آن زمان جمعیت اعراب به ۴۰۰ میلیون نفر می رسید که تقریبا ۸ میلیون آنها فلسطینی بودند. از آن گذشته نرخ تولد نیز در بین اعراب بالا و در بین اروپایی ها و صهیونیست ها کمتر بود. از این رو فلاشاها به اسراییل آورده شدند تا این توازن را برقرار کرده و در ضمن مهاجرت های معکوسی را که هربار تنشی در خاورمیانه به وجود می آید در اسراییل تشدید می شود جبران کنند.

اما نگاه ملاطفت آمیزی که در سالهای نخست نسبت به فلاشاها وجود داشت به مرور تغییر پیدا کرد. زیرا موج تازه ای از مهاجرت یهودیان سفید پوست از روسیه به اسراییل شکل گرفت که بعد از فروپاشی شوروی بود. تعداد این مهاجران آنچنان زیاد بود که فراتر از یک میلیون  نفر رفت و نشان داد اسراییل برای سالهای آینده به لحاظ جمعیت شناسی مشکلی نخواهد داشت. اما این اتفاق موجب به حاشیه راندن فلاشاهایی شد که خیلی ها حتی  نسبت  به اصالت یهودی بودن آنها نیز تردید روا می داشتند. حتی  دراین باره سمینارها  و کنفرانس هایی گذاشته وگفتند که آنها بقایای یهودیان فراری از یمن هستند. حال آنکه آنها خود را از نوادگان بلقیس و سلیمان می دانند و طبعا معتقدند از نظر تاریخی بر یهودیان سفید پوست برتری دارند.

در یکی از تفسیرهایی که درباره «فلاشا» داده می شد گفتند به معنای افراد «رانده شده یا غریب» در کشورشان هستند. حال تصورکنید آنها چگونه در جایی می خواهند زندگی کنند که مملو از عصبیت های دینی و قومی بوده و هریک دیگری را رد می کنند. به این ترتیب باید گفت صلح در «اسراییل» هرگز مستقر نخواهد شد. اگر اکنون ما شاهد برخوردهای مبتنی بر تبعیض نژادی نسبت به فلاشاها هستیم بعید نیست که در آینده شاهد همین برخورد ها  با سایرینی باشیم که پوست شان نیز سفید است. این برخورد هم اکنون در مورد فلسطینی ها اعمال می شود و بعید نیست که روزی روس تبارها را هم در برگیرد.

تبعیض در میان سفاردی ها همزمان فلاشاها
اما یهودیان سیاه پوست که به فلاشاها معروفند، تنها قربانیان تبعیض نژادی در اسرائیل نیستند، بلکه دیگر یهودیان از جمله سفاردی ها نیز شاهد تبعیض نژادی های گسترده در مناطق اشغالی فلسطین هستند.

سفارد یا سفاردا واژه ای عبری به معنای اسپانیاست. یهودیان سِفارادی، به یهودیانی گفته می شود كه در كشور های مشرق زمین و آفریقا زندگی می كرده اند وتا قبل از واقعه اخراج سال 1492 م. در اسپانیا یا پرتقال می زیستند. واژه سفاراد همچنان به نوادگان یهودیان اسپانیایی (كه برخی در كاشان و استانهی اطراف ایران مركزی و جنوبی ساكن شدند) نیز اطلاق می گردد.

به طور كُلی هر یهودی كه از آداب و رسوم خاص سفارادی ها پیروی كند، سفاردی، خوانده می شود.  طی قرون وسطی (1000 تا 1492 م.) یهودیان اسپانیا (سفارادی ها) نقش اصلی و فعال را در جهان یهود بازی می کردند و حداقل نیمی از جمعیت یهودی جهان را تشکیل می دادند.

هم اکنون حدود سه و نیم میلیون یهودی سفاردی در دنیا وجود دارد که حدود ۷۰۰ هزار نفر از آنها در اسرائیل، ۳۵۰ هزار نفر در فرانسه، ۸۰ هزار نفر در ایالات متحده آمریکا، ۵۰ هزار نفر در ترکیه و ۱۵۰ هزار نفر در آمریکای لاتین زندگی می کنند. درمجموع، هجده درصد از کل یهودیان را یهودیان سفاردی تشکیل می دهند.

بین سفاردی ها و اشکنازی ها دشمنی دیرینه ای وجود دارد، چرا که سفاردی ها اشراف یهود بودند و از این که با اشکنازی ها هم محل شوند، احساس شرم می نمودند و همواره سعی می کردند فاصلة خود را با اشکنازی ها حفظ کنند و با آنان عبادت یا ازدواج نمی کردند. بیشتر سفارادی ها، با معلومات و تحصیلكرده بودند و در كشورهای دیگر نیز مقام های مهمی كسب نمودند.

اما بعداز جنگ های جهانی وضعیت کاملا برعکس شد و در حالی که سفاردی ها تبدیل به اقلیت شدند، اشکنازی ها در تمدن غربی و همچنین دولت اسرائیل موقعیت برجسته ای یافتند. برخی از جامعه شناسان معتقدند که شکاف میان سفاردی ها و اشکنازی ها بیشتر اقتصادی است تا ایدئولوژیک؛ به همین دلیل قابل پر کردن است. اما جامعه شناسان دیگر معتقدند که این نابرابری نهادینه شده است به گونه ای که نسل سوم سفاردی ها هنوز جزو طبقة کارگر و طبقات پایین هستند در حالی که همین نسل اشکنازی ها به طبقات متوسط رو به بالا تعلق دارند. برخی از رهبران اسرائیل، یهودیان سفاردی را قرون وسطایی نامیده اند که فاصلة بسیار زیادی با یهودیان اشکنازی دارند. حتی اشکنازی ها سفاردی ها را از نظر عقلی، عقب مانده می نامند