توهم یا فاجعه؛ حقیقت امتیازاتی که به عرب‌های سازشکار داده شد، چیست؟

آن‌ها در این هیاهو وانمود می‌کنند که سه امتیاز بزرگ را با امضای این توافق نامه به دست آورده اند؛ یکی از این امتیازها، جذب میلیارد‌ها دلار سرمایه، رشد اقتصادی و همکاری سازنده با تل آویو در زمینه‌های صنعتی و کشاورزی است.

دومین امتیاز، همکاری امنیتی بین کشور‌های عرب حاشیه خلیج فارس با رژیم صهیونیستی در مقابله با آن چیزی است که خطر ایران خوانده شده است؛ به نحوی که رژیم صهیونیستی در هر گونه درگیری احتمالی در آینده، حضور خواهد داشت.

سومین امتیاز همکاری برای مقابله با به اصطلاح "تروریسم اسلامی" است. بدیهی است که در اینجا منظور از تروریسم اسلامی، نیرو‌های مقاومت است، زیرا به گواهی تاریخ جای هیچ تردیدی نیست که رژیم صهیونیستی همیشه از گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره حمایت کرده و همواره به آن‌ها خدمات درمانی و سلاح رسانده است و آن‌ها را پناه داده است.

این‌ها امتیازات خیالی هستند که رسانه‌های حاشیه خلیج فارس سعی می‌کنند به مردمی که شاهد شتاب رژیم‌های حاکم بر این کشور برای سازش با رژیم صهیونیستی هستند، بقبولانند، اما حقیقت چیزی غیر از توهمات سیاستمداران بحرین و امارات است؛ حقیقت این است که سازش با این رژیم اشغالگر به جای امتیاز، سه فاجعه بزرگ برای سازشکاران به ارمغان خواهد آورد.

فاجعه اول این است که به جای اینکه میلیارد‌ها دلار از رهگذر این سازش به منطقه سرازیر شود، میلیارد‌ها دلار در مسیری یک طرفه از بحرین و امارات به کیسه تل آویو سرازیر خواهد شد؛ آنهم به این دلیل که امارات و بحرین و دیگر کشور‌های عرب حاشیه خلیج فارس، صرفا مصرف کننده هستند در حالی که رژیم صهیونیستی، یک رژیم صنعتی است که به دنبال بازار‌های جدید می‌گردد بنابراین توهم امتیاز اول در همان ابتدای کار رنگ می‌بازد.

توهم تشکیل ائتلاف نظامی با تل آویو در مقابل ایران هم بسیار مضحک است. زیرا گروه‌هایی که از حمایت جمهوری اسلامی برخوردارند، این رژیم را به ستوه آورده اند چه رسد به روزی که تهران و تل آویو رو در روی هم قرار گیرند. در این بین، نکات ریزی هم هستند که سردمداران عرب حاشیه خلیج فارس متوجه آن نشده اند؛ اگر روزی جنگی شروع شود، پشیمانی دیگر سودی نخواهد داشت. در مورد مبارزه با (مقاومت) هم می‌توان گفت تنها کاری که رژیم صهیونیستی در این مورد می‌تواند انجام دهد این است که این رژیم‌ها را رو در روی ملتشان قرار خواهد.

کدام یک از ملت‌های عرب حاضرند رو در روی مقاومت بایستند؟ حقیقت این است که این رژیم انتظار دارد که نظام‌های عربی پشتیبانی مادی و لجستیکی را در جنگ با مقاومت برایش فراهم کنند؛ حال آنکه اگر دولت‌های عرب بخواهند به این مسیر ادامه دهند، ملت‌ها روزی آن‌ها را بیرون خواهند انداخت و در این روز اولین کسی که پشت آن‌ها را خالی کند، متحد جدیدشان است؛ بنابراین سه امتیاز بزرگی که ابوظبی و منامه در توهم آن به سر می‌برند، رؤیا و توهمی بیش نیستند و در واقع رژیم صهیونیستی آن‌ها را به امید این سه توهم به امضای توافق صلح واداشته است در حالی که این سه رؤیا، در واقع کابوسی بیش نیستند و سردمداران عرب حاشیه خلیج فارس، روزی به خود می‌آیند که دیگر دیر شده است.