سالگرد جنایت صبرا و شتیلا؛ پایمال شدن خون فلسطینیان در سایه عادی سازی

38 سال پیش و در روز 16 سپتامبر سال 1982 میلادی،درحالی که زنان ساکن در اردوگاه های صبرا و شتیلا به سمت خودروهای نظامی رژیم صهیونیستی که اردوگاه را محاصره کرده بودند،حرکت می کردند تا به آنها بگویند در این اردوگاه ها هیچ سلاحی وجود ندارد،مورد تهاجم نیروهای صهیونیست قرار گرفتند.

نیرو‌های صهیونیستی با محاصره دو اردوگاه صبرا و شتیلا و راه اندازی ایست‌های بازرسی مانع خروج فلسطینیان از اردوگاه شده بودند.صهیونیست ها که به دنبال قتل عام تمامی سکنه این دو اردوگاه بودند،با سوء استفاده از ترور بشیر جمیل،رئیس حزب فالانژ،که دو روز قبل اتفاق افتاده بود؛فلسطینی ها را مسئول این ترور اعلام کردند.

این امر سبب تحریک هواداران حزب فالانژ که عمدتا از کاتولیک های مارونی بودند، شد و صهیونیست ها با مساعد دیدن شرایط به هواداران فالانژ اجازه ورود به اردوگاه را دادند.پس از ورود شبانه فالانژ ها به اردوگاه،قتل عام ساکنین این دو اردوگاه به صورتی شبانه روزی و به مدت دو روز ادامه یافت.

اولین گروه از فالانژها که  شامل 150 نفر بودند پس از عبور  از موانع صهیونیست ها  وارد اردوگاه شتیلا شدند که گروهی از آنها علاوه بر سلاح گرم، چاقو نیز به همراه داشتند. قتل عام فلسطینی ها به این ترتیب شروع شد و حتی در شب نیز با روشن کردن محوطه اردوگاه توسط نظامیان صهیونیست ادامه داشت.

آریل شارون که در آن زمان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بود و بعدها به قصاب صبرا و شتیلا معروف شد؛ دستور مستقیم این حمله را به فالانژ ها داده بود. مقامات ارتش رژیم صهیونیستی و ژنرال یارون،فرمانده نیروهای صهیونیست در لبنان نیز بر بام ساختمانی 7 طبقه در نزدیکی اردوگاه مستقر شده بودند و از نزدیک بر این جنایات نظارت می کردند.پس از ورود نظامیان به اردوگاه تانکها و بلدوزرهای ارتش رژیم صهیونیستی نیز وارد اردوگاه شدند و ضمن پشتیبانی از فالانژها،مناطقی را که توسط آنها ترک شده بود را گلوله باران و سپس با بولدوزر صاف می کردند. در این جنایت وحشیانه 3 هزار و 297 فلسطینی و لبنانی به شهادت رسیدند؛این درحالیست که گفته می شود نظامیان صهیونیست برای پنهان کردن شمار واقعی شهدای این جنایت، اجساد را  دفن می کردند و یا آتش می زدند.

این جنایت در شرایطی رخ داد که چند روز پیش از آن بر اساس قرارداد منعقد شده ما بین سفیر وقت آمریکا و جنبش فتح، نیروهای چندملیتی مرکب از هشتصد نفر نیروی دریایی آمریکا همراه با تعدادی نظامی فرانسوی و ایتالیایی به بیروت وارد شدند تا بر خروج سربازان ساف از اردوگاه ها نظارت کنند. در مقابل، قرار بود ارتش رژیم صهیونیستی نیز همزمان خاک لبنان را ترک کند.

با این حال علی رغم پایبندی ساف به وعده ی خود؛ رژیم صهیونیستی با خلف وعده در لبنان باقی ماند. دولت آمریکا نیز دو روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا،سربازان خود را از خاک لبنان خارج کرد تا مقدمات این جنایت را فراهم کند.

آنچه در این جنایت بسیار مشهود است؛نقش آفرینی پررنگ فالانژها در دستیابی امریکا و رژیم صهیونیستی به اهدافشان در لبنان می باشد،درواقع فالانژها با پذیرش نقش اصلی در قتل عام ساکنان بی دفاع اردوگاه های صبرا و شتیلا،به طراحان و عاملان اصلی این جنایت اجازه دادند تا از مواجهه با عواقب این کشتار بی رحمانه فرار کنند.رژیم صهیونیستی بعدها با استفاده از همین امر و با استناد به اینکه نیروهای فالانژ مسئول قتل عام ساکنین اردوگاه های صبرا و شتیلا هستند؛سعی در عدم پذیرش هر نوع مسئولیتی در قبال این جنایت داشت.

باوجود آنچه بر مردم آواره و بی دفاع ساکن اردوگاه های صبرا و شتیلا گذشت؛رژیم های خائن عربی با عادی سازی روابطشان با رژیم اشغالگر قدس به عنوان قاتل هزاران زن و کودک فلسطینی،نشان دادند که خون فلسطینیان ذره ای برای آنها ارزش نداشته و در این میان حاضرند با خون ملت فلسطین معامله کنند. در اصل این تصور که عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی عاملی برای بقای حاکمیت است؛سبب شده است تا حکام خائن عرب ضمن نادیده گرفتن مطالبات و پشت کردن به ملت خود؛خون مردم فلسطین را با بقای حاکمیتشان معامله کنند.

این امر سبب شده است تا حکام خائن عربی در شرایطی به استقبال عادی سازی روابط با رژیم جنایتکار صهیونیستی بروند که هنوز خاطره جنایات این رژیم در حق مردم فلسطین و منطقه پاک نشده است و اساسا جنایات تاریخی و غیرقابل انکار رژیم صهیونیستی برای همیشه در ذهن تمامی ملل دنیا باقی خواهد ماند.

بنابراین آنچه در عادی سازی روابط برخی حکام خائن عرب با رژیم صهیونیستی مشهود است؛معامله بقای حاکمیت خود با خون مردم فلسطین می باشد؛حال آنکه از اساس تصور اتکاء به رژیم صهیونیستی و امریکا در مقابل توجه به خواست و مطالبات داخلی،تصوری غلط و متوهمانه می باشد.در این بین اما آنچه بیش از همه مورد توجه خواهد بود؛پایمال شدن خون مردم فلسطین در سایه عادی سازی روابط برخی دولت های عربی با رژیم صهیونیستی می باشد.