۰
دوشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۲۱:۴۷

نظام سیاسی آمریکا تک حزبی است

نظام سیاسی آمریکا تک حزبی است
 اینکه کسی ساکن ایالات متحده نباشد باعث نمی شود که نسبت به وضعیت فعلی سیاست های آمریکا و به خصوص مبارزات انتخاباتی آن بی اعتنا بماند. من هرچند که از قیل و قال های دائمی عرصه سیاست در این کشور برکنارم، اما از آنچه که در این کشور اتفاق می افتد و اتفاق افتاده عمیقا محزونم؛ کشوری که بیشتر عمرم را در آن زندگی کرده ام. همانطور که مولی ایوانز فقید زمانی گفته: «اگر خدا از ما می خواست که رای بدهیم، نامزدهایی را هم برایمان در نظر می گرفت.» متاسفانه مشکل، بزرگ تر از صرف نبودن نامزدهای قابل اعتناست. با این حال بسیاری از مردم خود را متعهد احساس می کنند که در روز انتخابات به یکی از همین نامزدها رای دهند.

شاید هیچگاه تا این اندازه میلیون ها دلار برای گفتن حرف هایی این چنین پوچ و توخالی هزینه نشده باشد. هر دو اردوگاه انتخاباتی تمام همت خود را وقف نام گذاشتن روی یکدیگر و حملات شخصی کرده اند. نامزدها در حالی کندذهن، کمونیست، چپگرای رادیکال، آنارشیست یا فاشیست نامیده می شوند (گویی که مردم از معنای این اصطلاحات خبر دارند) که معمولا هیچ توجیهی برای استفاده از چنین انگ هایی وجود ندارد. البته مواردی هم هست که این عبارات مسمای خود را پیدا می کنند. کارکنان اردوگاه های انتخاباتی کند و کاو می کنند و افتراهایی (واقعی یا خیالی) و حملاتی شخصی (باز هم قابل تایید یا دروغین) را تبلیغ می کنند، گویی که این رقابتی برای کسب محبوبیت باشد. هر دو نامزد یکدیگر را به غیرآمریکایی بودن، ملعبه قدرت های خارجی بودن (که یادآور جوزف مک کارتی و وحشت سرخ جنگ سرد است) متهم می کنند. حزب جمهوریخواه رسما  با ایده عجیب یک پلتفرم سیاسی معرفی شده. حزب دمکرات پلتفرمی رسمی از انواع چیزها دارد، اما این پلتفرم اساسا عبارت است از «ما ترامپ نیستیم» یا «بازگشت به ایام خوش اوباما».

از اینجا اوضاع جوری به نظر می رسد که انگار هیچ کدام از دو حزب تقلایی برای پرداختن جدی به انبوه مشکلات بسیار واقعی که کشور با آنها مواجه است نمی کنند؛ مسائلی چون یک فروپاشی زیست محیطی عنقریب، یک سیستم درمانی که وجود خارجی ندارد، سیستم تحصیلی فاقد کارآیی، ارتشی متورم و درگیر در جنگ های بی پایان، زیر ساخت های رو به ویرانی، یک ساختار مالیاتی که به نفع یک نابرابری اقتصادی فزاینده است، یک سیستم مالی کازینویی در وحشت فروپاشی، بی عدالتی نژادی گسترده و یک سطح فساد بهت آور هم دولتی و هم خصوصی. این ها مشکلات جدیدی نیستند، اما سال هاست که نادیده گرفته شده اند. ایالات متحده کشوری به نسبت جوان است، ولی یکی از پیرترین دولت های جهان را دارد و شیرازه آن در حال از هم گسیخته شدن است. کارکنان اردوگاه های انتخاباتی هر دو حزب و رسانه ها، همچنان که سال هاست این کار را کرده اند، توجه اندکی به این مسائل دارند و حواس جامعه را به موضوعاتی منحرف می کنند که اهمیت کمتری دارند. آنها کارزارهای خود را به یک رقابت شخصی تبدیل کرده اند. آنها کمک کرده اند تا آقای دونالد (نابغه) ترامپ در مرکز کارزار قرار بگیرد. همه چیز به او، به عشق ورزیدن نسبت به او یا نفرت داشتن از او مربوط می شود.

ترامپ را نادیده بگیرید.  لجن مالی و کارناوالی را که دیگر به اندازه کافی طولانی شده نادیده بگیرید و به مسائلی که برایتان اهمیت دارد بیندیشید. آیا دولت فعلی این مسائل را بهتر کرده، هیچ کاری در مورد آنها نکرده، یا آنها را وخیم تر کرده؟ رقیب او در مورد این مسائل چه دورنمایی دارد؟ نگاهتان را از شعارها و شخصیت ها فراتر ببرید و بکوشید بر سیاست ها تمرکز کنید. به نظر من هیچ یک از دو نامزد  الهام بخش اطمینان زیادی نیستند. شاید این حرف درست باشد که آمریکا به طرز موثری به شکل یک سیستم سیاسی تک حزبی درآمده و تفاوت اندکی بین دو حزب آن وجود دارد. اما بین نامزدها تفاوتی وجود دارد. برای تعیین کم و کیف این جهنم است که باید دست به انتخاب زد.

رای دهندگان می توانند درمورد این واقعیت فکر کنند که فارغ از اینکه چه کسی پیروز انتخابات می شود، اوضاع تغییر چندانی نخواهد کرد. با وجود دورنمای پیش رو، هر طرف که پیروز انتخابات شود هیچ تغییر مثبتی در وضع موجود ایجاد نخواهد کرد. واقعیت این است که دو حزب سیاسی اصلی در آمریکا تقریبا بر سر مسائل اصلی یک توافق کلی با هم دارند. این یک سیستم سیاسی تک حزبی است. بعد از آنکه روند انتخاباتی به ناگزیر به انتها رسید، زندگی ادامه پیدا خواهد کرد. جمهوریخواهان و دمکرات ها به دنبال جشن گرفتن می روند. جنگ و دعوا بر سر آنچه را که به عنوان موضوع مرگ و زندگی به ما نشان داده اند به آخر می رسد، ولی توافق آنها در مسائل اساسی پول، مالیات ها، فساد، نژاد، جنگ، مراقبت های درمانی، «نظم و قانون» و محیط زیست به روال سابق ادامه پیدا خواهد کرد. گفتمان سیاسی جدی بین دو حزب سیاسی در ایالات متحده در آستانه مرگ است، اگر پیشتر نمرده باشد.

زندگی کردن در کشوری که در آن گفتمان سیاسی جدی به آخر رسیده چه شکل و شمایلی می تواند داشته باشد؟ از وقتی که من ایالات متحده را ترک کرده ام ساکن کشوری شده ام که در گذشته ای نه چندان دور (1975-1939) تحت حاکمیت دیکتاتوری فاشیستی فرانسیسکو فرانکو قرار داشته است. با به قدرت رسیدن او احزاب سیاسی غیرقانونی اعلام شدند و مخالفان تحمل نمی شدند. این رژیم که کاتولیک ستیز بود، به سرعت کمونیست ستیز، روشنفکر ستیز و الیگارشی شد. صدها هزار تن از مخالفان مظنون به زندان های اردوگاهی انداخته شدند، یا آنها را مقابل دیواری گذاشتند و به گلوله بستند یا خیلی ساده ترور و در گودالی انداخته شدند. با وجود تمام این مسائل زندگی برای اکثریت مردم ادامه پیدا کرد. اگر دهانتان را بسته نگه دارید، مرتبا به مراسم عشای ربانی بروید، با دوستان درستی نشست و برخاست کنید و هیچ عضو خانواده یا دوست نزدیکی نداشته باشید که بتوان او را به هواداری از چپگرایان متهم کرد، می توانید زندگی عادی خودتان را بکنید. بسیاری از فیلم های اسپانیایی دهه های 1950 و 1960 ارزش تماشا دارند. از نظر یک آمریکایی زندگی روزانه در این فیلم ها کاملا عادی و حتی افسون کننده به نظر می رسد. آنچه که این فیلم ها به تصویر می کشند مارپیچ اجتماعی طلااندود شده ای از طبقات برخوردار است، در کنار تلاش های یک دختر یا پسرک یتیم گل فروش با فضیلت، شخصیت هایی که از نقش خود رضایت دارند. تقریبا همیشه یک کشیش مهربان هم برای تقویت این پیام دم دست قرار دارد که این همان راهی است که ظاهرا باید دنبال کرد. فقط در سال های آخر دیکتاتوری بود که ما دریافتیم برخی از این فیلم ها سئوالاتی را در مورد نظم اجتماعی نیز مطرح می کنند. آرژانتین و شیلی نیز منابع فیلم های خوبی هستند که نشان می دهند زندگی چگونه تحت رژیم های سرکوبگر خودشان جریان داشته است. از آنجا که رهبران این کشورها مثل فرانکو پیوندهای شخصی نزدیکی با هیتلر یا موسولینی نداشتند، معمولا آنها را فاشیست توصیف نمی کنند (روابط آنها بیشتر با کیسینجر و سیا بوده). با تماشای این فیلم ها می توان دید که تحت حاکمیت فاشیسم واقعی تا وقتی که ما رفتار مناسبی داشته باشیم، زندگی چقدر می تواند عادی باشد. زندگی ای که می توان به آن عادت کرد.


نویسنده: کریستوبال فالز (Cristobal Fales) فعال سیاسی و نویسنده
منبع: https://b2n.ir/777916
مرجع : خبرگزاری فارس
کد مطلب : ۸۹۱۶۹۷
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

منتخب
پیشنهاد ما