مکرون نژادپرست گور فرانسه را می کند!

معلم فرانسوی در حومه پاریس تصاویر کارتونی منسوب به پیامبر اسلام (ص) را به دانش‌آموزان خود نشان داده و به دست جوان چچنی به قتل رسیده و سرش از بدن جدا شده است.

درست است که اقدام جوان چچنی در کشتن معلم فرانسوی مردود است، اما آیا این مساله، کشتن بزدلانه وی توسط نیرو‌های پلیس فرانسه را توجیه می‌کند؟ چرا مکرون اصرار دارد که جنایت قتل جوان چچنی را در راستای آنچه آنرا "تروریسم اسلامی" می‌خواند، دسته بندی کند؟ چرا مکرون اصرار دارد که معلم مقتول را به عنوان قهرمان معرفی کند، بدون اینکه وی را به خاطر اهانت به یک دین آسمانی که حدود یک میلیارد نفر در دنیا پیرو آن هستند، سرزنش کند.

چرا مکرون دراین شرایط، این هجمه را علیه اسلام و نه علیه افراط گری تشدید کرده است؟
کاملا واضح بود که مکرون هجمه اسلام هراسی در فرانسه را قبل از حادثه کشته شدن معلم اهانت کننده به دین اسلام آغاز کرده است. وی این کار را با دفاع از روزنامه توهین کننده "شارل ایبدو" انجام داد و توهین به پیامبر را آزادی بیان مقدس عنوان کرد و با این کار، عملاً دیگران را به توهین به مسلمانان، تشویق کرد.

حادثه اخیر، صرفا بهانه‌ای بود که مکرون از آن برای هدف قرار دادن مسلمانان ونه برخلاف ادعایش علیه افراط گری استفاده کرد، زیرا مسلمانان در فرانسه در معرض انواع تبعیض و انتقام از سوی آزادی‌خواهان فرانسوی و در صدر آن‌ها مکرون قرار دارند.

مکرون به وزیر کشور تندروی خود این اجازه را داد که دیروز خواهان برچیدن بخش " قسمت غذا‌های حلال" از مراکز تجاری و مغازه‌های فرانسه شود.

این درحالیست که این وزیر به عنوان مثال، هیچ گاه طی ده سال گذشته به وجود بخشی خاص برای غذا‌های یهودی (کوشنر) اعتراض نکرده است.
همه ما می‌دانیم که مکرون و شرکای غربی وی و آمریکایی‌ها کسانی هستند که تکفیر و افراط گرایی را به وجود آوردند. حتی محمد بن سلمان ولیعهد سعودی به این مساله اقرار کرد و گفت که عربستان با میلیون‌ها دلار برای تجهیز تکفیری‌ها به سلاح و استفاده از آنان در مبارزه با کمونیسم در افغانستان و در همه مناطق جهان به دستور آمریکا و اروپا حمایت کرد، و وقتی که ماموریت آن‌ها تمام شد، آن‌ها را رها کردند. بهترین دلیل، این است که همه مساجد که فرانسه آن‌ها را به انتشار افراط گرایی متهم می‌کند، از سوی "هم پیمانان فرانسه" ساخته شده و ائمه آن‌ها از سوی هم پیمانان فرانسه انتخاب شد ه و خلیجی‌ها از آن حمایت کردند؛ کسانی که تکفیری‌ها را بسیج کردند و به افغانستان، سوریه و لیبی و مناطق دیگر فرستادند.

آیا نخست وزیر فرانسه و دیوید کامرون هم پیمان بریتانیایی وقت وی، برای صدور قطعنامه مربوط به لغو تحریم‌های تسلیحاتی سوریه به بروکسل نرفتند تا تروریست‌ها به آن دست پیدا کنند و سوریه را در اسرع وقت نابود کنند. پس از اینکه این تکفیری‌ها شکست خوردند، غرب با آن‌ها چه کرد؟ تابعیت آن‌ها را لغو کرد و آن‌ها را از بازگشت منع کرد و همچنان زندان‌های تحت کنترل " نیرو‌های سوریه دموکراتیک" مملو از این عناصر است.

آیا کسی باور می‌کند که فرانسه با حمله به لیبی و سرنگون کردن قذافی، به دنبال گسترش دموکراسی دراین کشور بود" طبعا، نه، بلکه فرانسه و هم پیمانان غربی اش طبق معمول، از تکفیری‌ها برای سرقت نفت لیبی وحفظ مستعمره‌های خود در آفریقا استفاده کردند.

اقدامی که مکرون علیه مسلمانانی که دولت‌های مختلف فرانسه با آن‌ها رفتاری نژادپرستانه در زمینه کار، بهداشت و آموزش داشته اند و آن‌ها را فقیر و در حاشیه نگاه داشته است، درچارچوب بازی انتخاباتی است که بهای آن را فرانسوی‌هایی می‌پردازند که پیروان دین حنیف اسلام هستند. مکرون تلاش می‌کند تا مقداری از محبوبیت از دست رفته خود در مقابل رقیبش " مارین لوپن" رهبر جبهه ملی را بازپس گیرد. مساله‌ای که تهدیدی برای وی در انتخابات آتی پارلمانی و ریاست جمهوری فرانسه به شمار می‌رود.

مکرون از این امر غافل شده است که وی با این کار نه تنها، ساده‌ترین ارزش‌های انسانی را نقض می‌کند، بلکه صلح داخلی را تهدید می‌کند و تنفر و درگیری‌ها در کشور را شدت می‌بخشد.

پر واضح است که مکرون هم روش ترامپ در اداره آمریکا را در پیش گرفته که تهدیدی به جنگ داخلی به شمار می‌رود، اگر اقدامی که مکرون انجام می‌داد، درست بود، پس چرا بقیه کشور‌های اروپایی مساجد را نبستند و چرا حجاب را ممنوع نکردند و چرا برای " غذای حلال " محدودیت ایجاد نکردند.

قطعاً این کار آن‌ها به خاطر عشق و علاقه به مسلمانان نبوده، بلکه از بیم ضربه زدن به صلح داخلی و تهدید امنیت و ثبات کشورشان بوده است.