۰
دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۰۷
خیلی تلاش کردم بفهمم چرا "ایهود باراک" نخست‌وزیر اسبق رژیم اسرائیل عکسی را از خود به همراه "محمد ششم" پادشاه مغرب را منتشر کرده که مربوط به چهار دهه پیش است و در جریان سفر محرمانه باراک به رباط در دوران پادشاهی "حسن دوم" گرفته شده است.
باراک پایین عکس نوشته است که: در جریان سفر به مغرب هدیه ای را به پادشاه وقت داده است که یک بازی رایانه‌ای ساخت اسرائیل بود. گویا او می‌خواست به مغربی‌ها بگوید که روابط ما قدیمی است و روابطمان فراتر از روابط علنی است که "دونالد ترامپ" و "بنیامین نتانیاهو" سعی در تبلیغ آن دارند. سپس "یوسی میلمن" خبرنگار نزدیک به نهادهای امنیتی اسرائیلی با گزارشی درباره روابط اطلاعاتی میان این دو طرف و اقدام مغرب به ارائه اطلاعات مهم به طرف اسرائیلی، همگان را غافلگیر کرد.
لذا می‌توان فهمید که اسرائیلی‌ها چگونه می‌اندیشند و چه معنا و مفهومی می‌تواند داشته باشد که تو درهای کشورت را به بهانه عادی‌سازی روابط و برقراری روابط طبیعی( برای اسرائیلی‌ها) باز کنی؛ روابطی که تنها دستاوردش به نفع اسرائیلی‌هاست.
تصمیم‌گیران در تل‌آویو هیچ اعتنایی به پیامدهای عادی‌سازی برای کشورهای سازشکار و مخالفت ملت‌های آن کشور با این روابط غیرقابل قبول نمی‌کنند بلکه نگاه و توجهات آن معطوف به اهداف برنامه‌ریزی‌شده‌شان است و اینکه با این عادی‌سازی در کشور مغرب نفوذ خواهند کرد و پروازهای تجاری‌شان از تل‌آویو به شمال آفریقا به صورت مستقیم می‌شود؛ بدین ترتیب رویای رهبران رژیم اشغالگر درباره آفریقای مطیع تحقق می‌یابد.
ولی آنچه مغرب تلاش می‌کند مطرح کند این است که در مقابل عادی‌سازی با رژیم اشغالگر، آمریکا حاکمیت این کشور بر صحرای غربی را به رسمیت بشناسد که این غیرواقعی به نظر می‌رسد. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا در این‌باره میان واشنگتن و رابط معامله‌ای انجام شده به‌ویژه اینکه دولت‌های پیشین واشنگتن هرگز در صدد به رسمیت شناختن حاکمیت مغرب بر این صحرایی، که تحت کنترل جبهه پولیساریو است، نبودند.
از همه مهم‌تر اینکه مغرب از این مشروعیت‌دهی چه سودی خواهد برد و آیا با توجه به حمایت منطقه‌ای از پولیساریو، واقعیت درگیری‌های موجود در این صحرا تغییر خواهد کرد یا مغرب می‌خواهد به ملت خود وانمود کند که با این عادی‌سازی، حامی حقوق فلسطینیان و حامی شهر قدس است از آنجا که معرب ریاست کمیته قدس را بر عهده دارد.
پذیرش مشروعیت حاکمیت مغرب بر صحرای غربی از سوی آمریکا، تا زمانی‌که قطعنامه‌های سازمان ملل مخالف این مشروعیت‌بخشی است و نیز تا زمانی‌که کشورهای ذی‌نفوذ به‌ویژه الجزایر بر موضع‌شان در حمایت از پولیساریو تأکید دارند، مغرب را در این منطقه مورد مناقشه از حق قانونی برخوردار نمی‌سازد. بنابراین منافع مغرب از این مشروعیت‌بخشی چیست و چه چیزی عاید می‌کند؟
به دور از مساله صحرای غربی، روند عادی‌سازی کشورهای عربی که به نظر می‌رسد تا پیش از خروج ترامپ از کاخ سفید تکمیل شود یک معامله به حساب می‌ِآید ولی معامله‌ای شکست‌خورده؛ زیرا کسانی که بهای آن را می‌پردازند فلسطینی‌های صاحب سرزمین هستند نه سازشکاران.
فارس الصرفندی
باراک پایین عکس نوشته است که: در جریان سفر به مغرب هدیه ای را به پادشاه وقت داده است که یک بازی رایانه‌ای ساخت اسرائیل بود. گویا او می‌خواست به مغربی‌ها بگوید که روابط ما قدیمی است و روابطمان فراتر از روابط علنی است که "دونالد ترامپ" و "بنیامین نتانیاهو" سعی در تبلیغ آن دارند. سپس "یوسی میلمن" خبرنگار نزدیک به نهادهای امنیتی اسرائیلی با گزارشی درباره روابط اطلاعاتی میان این دو طرف و اقدام مغرب به ارائه اطلاعات مهم به طرف اسرائیلی، همگان را غافلگیر کرد.
لذا می‌توان فهمید که اسرائیلی‌ها چگونه می‌اندیشند و چه معنا و مفهومی می‌تواند داشته باشد که تو درهای کشورت را به بهانه عادی‌سازی روابط و برقراری روابط طبیعی( برای اسرائیلی‌ها) باز کنی؛ روابطی که تنها دستاوردش به نفع اسرائیلی‌هاست.
تصمیم‌گیران در تل‌آویو هیچ اعتنایی به پیامدهای عادی‌سازی برای کشورهای سازشکار و مخالفت ملت‌های آن کشور با این روابط غیرقابل قبول نمی‌کنند بلکه نگاه و توجهات آن معطوف به اهداف برنامه‌ریزی‌شده‌شان است و اینکه با این عادی‌سازی در کشور مغرب نفوذ خواهند کرد و پروازهای تجاری‌شان از تل‌آویو به شمال آفریقا به صورت مستقیم می‌شود؛ بدین ترتیب رویای رهبران رژیم اشغالگر درباره آفریقای مطیع تحقق می‌یابد.
ولی آنچه مغرب تلاش می‌کند مطرح کند این است که در مقابل عادی‌سازی با رژیم اشغالگر، آمریکا حاکمیت این کشور بر صحرای غربی را به رسمیت بشناسد که این غیرواقعی به نظر می‌رسد. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا در این‌باره میان واشنگتن و رابط معامله‌ای انجام شده به‌ویژه اینکه دولت‌های پیشین واشنگتن هرگز در صدد به رسمیت شناختن حاکمیت مغرب بر این صحرایی، که تحت کنترل جبهه پولیساریو است، نبودند.
از همه مهم‌تر اینکه مغرب از این مشروعیت‌دهی چه سودی خواهد برد و آیا با توجه به حمایت منطقه‌ای از پولیساریو، واقعیت درگیری‌های موجود در این صحرا تغییر خواهد کرد یا مغرب می‌خواهد به ملت خود وانمود کند که با این عادی‌سازی، حامی حقوق فلسطینیان و حامی شهر قدس است از آنجا که معرب ریاست کمیته قدس را بر عهده دارد.
پذیرش مشروعیت حاکمیت مغرب بر صحرای غربی از سوی آمریکا، تا زمانی‌که قطعنامه‌های سازمان ملل مخالف این مشروعیت‌بخشی است و نیز تا زمانی‌که کشورهای ذی‌نفوذ به‌ویژه الجزایر بر موضع‌شان در حمایت از پولیساریو تأکید دارند، مغرب را در این منطقه مورد مناقشه از حق قانونی برخوردار نمی‌سازد. بنابراین منافع مغرب از این مشروعیت‌بخشی چیست و چه چیزی عاید می‌کند؟
به دور از مساله صحرای غربی، روند عادی‌سازی کشورهای عربی که به نظر می‌رسد تا پیش از خروج ترامپ از کاخ سفید تکمیل شود یک معامله به حساب می‌ِآید ولی معامله‌ای شکست‌خورده؛ زیرا کسانی که بهای آن را می‌پردازند فلسطینی‌های صاحب سرزمین هستند نه سازشکاران.
فارس الصرفندی
مرجع : سایت خبری شبکه العالم
کد مطلب : ۹۰۳۶۳۶
منتخب
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۸ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
۲۵ فروردين ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
