چکیده:

قيام مردم ايران به رهبري امام خميني (ره) در شرايطي واقع شد که فرهنگ مدرنيته بر جهان سيطره يافته بود اما امام خميني انقلاب را بر اساس ادبيات قرآن و مذهب و فرهنگ عاشورا به پيروزي رساند. انقلاب اسلامي و جنبش هاي سياسي اسلامي داراي اهداف مشترکي بودند از جمله:1.ايده واحد: انقلاب اسلامي ايران يک انقلاب شيعي بود و بر پايه و حدانيت خدا و رسالت پيامبر بنا شده بود 2.دشمن مشترک: همان استکبار جهاني به سرکردگي آمريکا واسرائيل 3.آرمان مشترک:خواهان برچيده شدن ظلم و فساد و اجراي قوانين اسلام واستقرار حکومت اسلامي 4.وحدت گرايي: وحدت همه قشرها وهمه مذاهب اسلامي 5.مردم مداري عاملي در گسترش انقلاب وپذيرش آن از سوي ملت هاي مسلمان بود. قيام ملت ايران اتفاق افتاد و گام اول در اين مسيربرداشته شد وانقلاب سياسي به پيروزي رسيد و حفظ و تثبيت شد.اما در گام دوم «انقلاب فرهنگي» به معناي تحول در حوزه، تحول در دانشگاه،تحول در «مديريت نظام» ودر گام سوم «انقلاب اقتصادي» و تغيير در سخت افزارها و تکنولوژي مطرح مي شود بنابراين براي تحقق آرمان «تمدن نوين اسلامي» بايد اين دو گام بزرگ برداشته شود. انقلاب اسلامي نقش قوه محرکه و تفکر در تمدن نوين اسلامي دارد و زماني مي تواند مولد باشد که در جامعه ظهور و بروز عيني پيدا کند. دستاورد انقلاب اسلامي اين بود که 1.امام خميني عملا قرآن را وارد عرصه علوم سياسي کرد 2.امام به نهاد سازي اقدام کرد و با تاسيس کميته هاي انقلاب ،سپاه پاسداران،جهاد سازندگي....زمينه را براي مشارکت مردم انقلابي فراهم کردوشيوه ايي جديد در جامعه شناسي، علوم سياسي و مديريت بنيان نهاد 3.رفتار سياسي امام خميني تقسيمات نويني را در عرف مديريت جهاني پديد آورد که مبتني بر فرهنگ ديني بود. اين پژوهش به شيوه توصيفي – تحليلي و با استفاده از داده هاي تاريخي نقش انقلاب اسلامي را تبيين نموده و به اين پرسش پاسخ دهد که در تمدن سازي نوين اسلامي بارزترين نقش انقلاب اسلامي چيست؟
 

برای دریافت متن کامل مقاله کلیک کنید



نویسنده: احساني فاطمه زهرا*
 *دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان
 

اسلام تايمز