کدام کشورها با چین پیمان همکاری استراتژیک امضا کرده‌اند؟

 
امارات متحده عربی
کشورهای حوزه خلیج فارس به دلیل داشتن تسهیلاتی در تجارت  دریایی و همچنین تامین انرژی، برای توسعه همکاری های استراتژیک مورد تووجه پکن قرار گرفته اند از جمله این کشورها امارات متحده عربی است. از سال 2019 طرح مشارکت استراتژیک امارات و پکن امضا شد. تا قبل از امضای این پیمان روابط تجاری پکن و ابوظبی رشد زیادی به خود گرفته بود. به دلیل موقیت جغرافیایی امارات و روابط چند جانبه تجاری این کشور با قطب‌های اقتصادی بزرگ دنیا مانند، آمریکا و اروپا و از سوی دیگر موقیت جغرافیایی مناسب برای تجارت با چین، این کشور همواره به عنوان گزینه ای جذاب برای تجارت با پکن مطرح بوده است.

بنابراین چین  به مرور زمان به دومین شریک تجاری بزرگ امارات تبدیل شد. حجم مبادلات تجاری میان دو کشور در سال ۲۰۱۷ به حدود ۶۰ میلیارد دلار رسید و انتظار دوکشور این بوده که پس از سال 2020 به بالغ بر 70 میلیارد دلار برسد. در سال 2019 محمد بن زاید آل نهیان، طی سفری به پکن با  شی‌ جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین در تالار بزرگ خلق تعدادی یادداشت تفاهم و توافق‌نامه همکاری مشترک در زمینه‌های مختلف با هدف تقویت روابط استراتژیک میان دو کشور امضا کرد. برخی از ابعاد  کلی توافق مشارکت استراتژیک دو کشور شامل حوزه تجارت، اقتصاد، حمل و نقل در  خلیج فارس است. دو کشور همچنین تفاهماتی برای همکاری در زمینه‌های هوش مصنوعی، حمل و نقل هوایی و قطارهای پرسرعت و تکنولوژی انجام دادند. یک سال قبل از قرارداد مشارکت استراتژیک، بازار جهانی ابوظبی با بورس اوراق بهادار شانگهای، تفاهم نامه ای را امضا کرد تا بازار مالی یک کمربند یک جاده ایجاد شود تا با افزایش سرمایه از پروژهای مرتبط با یک کمربند یک جاده پشتیبانی مالی شود.

با تمام این اوصاف،  امارات تلاش می‌کند تا از کریدورهای این طرح برای توسعه بنادر خود استفاده کند با این وجود برخی اختلافات و رقابتها بین دو کشور مانند اختلاف بر سر بندر استراتژیک جیبوتی بر همکاری کامل دو کشور سایه افکنده ست.
 
ترکیه
 ترکیه به دلیل موقیعت استراتژیک و فرصتهای مناسب سرمایه گذاری یکی از کشورهای هدف چین برای توسعه روابط راهبردی است. چین در رقابت با آمریکا واروپا و به دلیل عضویت ترکیه در ناتو به دنبال تقویت وزنه روابط اقتصادی و امنیتی به نفع خود است. از طرف دیگر توسعه روابط با ترکیه جایگاه چین را درمرز اروپا تقویت می‌کند. اولین اقدامات برای ارتقا روابط به سطح استراتژیک در سال 2010 با سفر نخست وزیر چین، ون جیبائو به ترکیه، شکل گرفت. پس از امضای توافق میان دو طرف در این مقطع، ترکیه اعلام کرد  روابط دو جانبه بین دو کشور به سطح روابط استراتژیک رسیده است.  همچنین، در اکتبر سال 2010 ترکیه و چین مانور مشترک نظامی را در استان قونیه برگزار کردند. چین و روسیه در سال 2018 نیز از ترکیه برای شرکت دررزمایش بزرگ وستوک در سیبری دعوت کردند.  

قبل از توافق استراتژیک حجم روابط تجاری دوکشور 19 میلیارد دلار بود. پس از توافق نامه مشارکت استراتژیک دو کشور، هشت قرارداد در زمینه حمل و نقل، انرژی، بانکداری، دارایی، فرهنگ و تجارت امضا شد. شرکت‌های چینی توافقی برای ساخت سیستم سریع راه آهن به ارزش 20 میلیارد دلار امضا کردند و توافقاتی برای تجارت با ارزهای ملی دو کشور صورت گرفت. براساس قرارداد مشارکت استراتژیک ترکیه و چین تصمیم گرفتند تجارت دوجانبه را تا سال 2020به 100 میلیارد دلار افزایش دهند. ترکیه از بین سه مسیر مختلف طرح یک کمربند و یک جاده  که از اطراف ترکیه عبور میکند طرح  ابتکاری  کریدور میانه(Middle Corridor)  را پیشنهاد داده است که هدف آن ایجاد پیوند میان کریدور شرق به غرب و کریدور شمال-جنوب، بسط بازارها و سهیم شدن در توسعه همکاری منطقه ای در اوراسیا اعلام شده است.

با آنکه کریدور میانه بر مبنای چشم انداز ترکیه از ابتکار راه ابریشم است. ترکیه به دنبال  توسطه خط راه آهنی است که از ترکیه شروع  و تا آسیای مرکزی می‌رسد و سپس از گرجستان و آذربایجان عبور می‌کند 

 ترکیه برای عملی نمودن این ایده به دنبال تکمیل راه آهن باکو-تفلیس-قارص و نوسازی سیستم های راه آهن  است که بخشی از این نوسازی ها در قرارد اد جامع استراتژ یک با چین قید شده است. ترکیه بنا دارد در مراحل ابتدایی توسعه این راه آهن  سالانه سه میلیون مسافر و 17 میلیون تن کالا جابجا کند.

با این اوصاف، چندین چالش سیاسی و اقتصادی مشارکت جامع استراتژیک ترکیه و چین را تحت الشعاع قرار می‌دهد یکی از این چالشها مساله مسلمانان اویغور چین است که با توجه به ریشه های نژادی و قومی این مسلمانان، افکار عمومی ترکیه دولت این کشور را برای موضع قاطع در برابر چین تحت فشار قرار می‌دهد مساله بعدی  که در سیاست اقتصادی ترکیه اهمیت زیادی دارد، کسری تجاری رو به تزاید ترکیه در مراودات تجاری با چین است این مساله باعث شده تا ترکیه به دورنمای روابط تجاری با چین به دیده تردید بنگرد.

در واقع، چین سومین شریک تجاری بزرگ ترکیه است، در حالی که ترکیه سی و پنجمین شریک تجاری چین است  کسری تجاری ترکیه با چین در سال 2012 18.5 میلیارد دلار بود. پس از افزایش تجارت این کسری نه تنها بهبود پیدا نکرد در سال  2016 که اوج گسترش روابط تجاری دو کشور بود کسری تجاری ترکیه با چین به  23 میلیا رد دلار افزایش پیدا کرد این مساله باعث شد تا حجم روابط تجاری دو کشور پس از سال 2016 از 25 میلیارد دلار در سال 2016 به 18 میلیارد دلار در سال 2019 کاهش پیدا کند. در آغاز سال 2021 ترکیه کنفرانس 5 روزه ای برای بهبود روابط تجاری با پکن برگزار کرد. بیش از 100 تاجر ترکیه در این کنفرانس حضور پیدا کردند تا بتوانند بخش بزرگی از بازار شیرخشک، پنیر و سبزیجات خشک چین را بدست آورند و اقدام دیگر ترکیه برای بهبود تراز تجاری مذاکره برای افزایش ورود گردشگران چینی به ترکیه بود.
 
 آسه آن
آسیای جنوب شرقی یکی از مناطق بسیار چذاب اقتصادی است که در سالهای اخیر مورد توجه  بسیاری از کشورها قرار گرفته است. آمریکا، ژاپن، چین، کره جنوبی و اروپا تلاش بسیاری برای توسعه همکاری های اقتصادی و سیاسی با آسیای جنوب شرقی در سالهای اخیر انجام داده اند که به نوعی باعث ایجاد رقابت بین قطبهای قدرت  در این منطقه شده است. روابط آسه آن و چین با امضای بیانیه مشترک مشارکت استراتژیک صلح و سعادت در سال 2003 به سطح جدیدی ارتقا یافت و زمینه را برای تعامل فشرده تر و اساسی تری بین آسه آن و چین فراهم کرد. توافق نامه های منعقد شده در زمینه کشاورزی ، مسائل امنیتی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، تعمیق و گسترش یافته است. در ابتدا نزدیک به 40پروژه بین چین وآُسه آن مورد توافق قرار گرفت.

روابط اقتصادی چین با آسه آن  سالانه حدود 5 درصد رشد داشته است. درژانویه سال 2021 چین پیشنهاد مشارکت جامع استراتژیک با آسه آن را مطرح  مطرح کرد. اگر چه روابط  چند جانبه چین با جنوب شرق آسیا رو به گسترش بوده، کشورهای جنوب شرق آسیا از یک سو به دلیل برخی اختلافات در دریای چین جنوبی و ابهام در تعریف تعهداتی که پس از قید کلمه « جامع» به مشارکت استراتژیک ایجاد میشود  ابراز تردید نمودند. از سوی دیگر به دلیل نزدیکی جغرافیایی با چین و قابلیت زیاد پکن برای سرمایه گذاری خارجی در  آسه آن بی علاقگی نیز برای مشارکت جامع با چین نشان نداده است. پانزده کشور عضو آسه آن نقش محوری برای چین در مشارکت جامع منطقه ای داشتند و سرانجام پکن موفق شد پس از هشت سال مذاکره در نوامبر 2020 با 15 کشور آسه آن  و پنج کشور دیگر منطقه آسیا و اقیانوسیه (چین، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند)، پیمان «مشارکت اقتصادی جامع منطقه ‏ای (RCEP)  را در هانوی ویتنام امضا کند. براساس این توافق، تجارت محصولات صنعتی و کشاورزی در بین اعضا در دو بازه زمانی کوتاه‌ مدت (دوساله) و بلندمدت (بیست‌ ساله) کاهش و سپس حذف خواهد شد.