ماجرای مهم یک عکس بعد از جنگ قره باغ

مهمترین رویداد تاریخ جمهوری آذربایجان بعد از استقلال اين كشور، بدون ترديد جنگ دوم قره باغ است. درست روزهایی که اولین زمزمه‌های آزادی از زنجیر‌های الحاد شوروی به گوش می‌رسيد، اولين خون یک آذربایجانی در راه استقلال ریخته شد و این مردم با به کار بردن اصطلاح «شهید» ایدئولوژی  70 ساله یک ابر قدرت را نابود کرد. چون ستون این ایدئولوژی الحاد و انکار ماورای جهان مادی و ارزش‌های دینی بود که یک ملت بعد از 70 سال فشار با شعار یا حسین و به کار گرفتن کلمه شهید آخرین میخ را به تابوت این ایدئولوژی زدند.

جنگ دوم قره باغ با همه تفاسیر و تحلیل‌ها یک حقیقت را نمایان کرد و هیچ قدرتی نتوانست این حقیقت را پنهان کند و آن اعتلای نام شهید و در رأس آن سالار سید و شهدا اباعبدالله حسین(ع) بود. حتماً خیلی‌ها دیدند آن صحنه را که مادر شهید می‌گوید من بر پسرم یوسف گریه نخواهم کرد و من بر امام حسین(ع) گریه می‌کنم .... تقریباً همه خانواده‌های شهدا حالت مشابهی داشتند و همه شهدا با مرثیه و شعار حسینی(ع) تشییع شدند.

اگر بخواهیم این داستان 44 روزه را در یک نگاه تعریف کنیم شاید رساترین منظره این عکس باشد. اين بانوی محجبه همسر یک شهید است و پنج ماه بعد از شهادت شوهرش یادگار شهید را به دنیا آورده است.

حجاب در این سرزمین قصه طولانی دارد. شاید یکی از ارزش‌هایی هست که مورد بیشترین حمله قرار گرفته است ولی در این عکس مردان نظامی در لباس رزم که نماد قدرت یک کشور هستند جلوی حجاب صف بسته‌اند و به او سلام نظامی می‌كنند. و این قدرت شهید است و بس...