۰
دوشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۰۷

بازگشت به خشونت یا نمایش تبلیغاتی قدرت؟

بازگشت به خشونت یا نمایش تبلیغاتی قدرت؟
با توجه به اینکه طالبان در توجیه جهاد بی بنیادشان پس از توافق دوحه، دچار مشکل شده اند؛ زیرا با وجود صلح با کفار، جنگ با مسلمانان هموطن شان را ادامه داده اند، به نظر می رسد که موضع جدید آن گروه مبنی بر احتمال حمله بر نیروهای خارجی پس از اول ماه می، یک بازی تبلیغاتی برای توجیه جنگ و خشونتی است که علیه مردم افغانستان انجام می دهند؛ درست همان کاری که طالبان در طول سال های گذشته نیز انجام می دادند. آنها زیر نام جهاد علیه نیروهای اشغالگر خارجی، مردم و نیروهای امنیتی افغانستان را آماج مرگبارترین خشونت ها و حملات قرار می دادند.
 
طالبان روز شنبه (۱۱ ثور) در بیانیه ای هشدارآمیز گفت که ماندن نیروهای خارجی پس از مهلت اول ماه می "اصولا راه هرگونه اقدام مناسب را برای مجاهدین امارت اسلامی در برابر نیروهای اشغالگر" باز کرده و در مورد رفتار جنگجویان این گروه رهبری طالبان "تصمیم می‌گیرد".

در همین حال، سانی لگت؛ سخنگوی نیروهای خارجی در افغانستان در توییتر خبر داده که "آتش غیرمستقیم" به محوطه فرودگاه قندهار انجام شده، کسی آسیب ندیده و خساراتی نیز وارد نشده است.

اسکات میلر؛ فرمانده نیروهای خارجی در افغانستان هم گفته که "بازگشت خشونت بی‌معنا و تراژیک است؛ اما اشتباه نکنید، ما نیرو برای پاسخ قدرتمندانه به هر نوع حمله علیه نیروهای ائتلاف و برای حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان داریم. رفتن به آن سمت (درگیری) اشتباه خواهد بود."

این در حالی است که در یک سال گذشته، هیچ نیروی خارجی در افغانستان کشته نشد. این از پیامدهای صلح یکجانبه طالبان با امریکا بوده است؛ صلحی که حاصل آن برای مردم و نیروهای امنیتی افغانستان، جز جنگ و کشتار و فاجعه و خونریزی و خشونت نبود و نیست.

طالبان به عنوان یک نیروی مدعی اسلام و جهاد، جنگ با نیروهای اشغالگر را متوقف کردند؛ اما تمام توان شان را بر کشتار هموطنان مسلمان خودشان متمرکز ساختند. بدتر از همه اینکه بر بنیاد یکی ضمایم محرمانه توافقنامه دوحه، طالبان حتی متعهد شده اند تا نیروهای خود را برای حفاظت از پایگاه های نظامی خارجی در افغانستان در برابر حملات احتمالی به کار بگیرند.

طالبان اگرچه این گزارش را رده کرده اند؛ اما کشته نشدن حتی یک نظامی خارجی در برابر هزاران نظامی و غیر نظامی مسلمان افغانستانی که در نتیجه حملات جنگجویان آن گروه پس از توافق قطر شهید شده اند به خوبی نشان می دهد که طالبان کاملا متعهد به توافقنامه دوحه بوده اند.

با این حال و به رغم آنکه مولوی های مدعی «جهاد» در یکسال گذشته، نیروهای تحت امرشان را برای حفاظت از پایگاه های امریکایی به کار گماشتند، اکنون طالبان اعلام کرده اند که به دلیل عهدشکنی امریکا و عدم پایبندی واشنگتن به مفاد توافقنامه دوحه درباره خروج نیروهای خارجی تا اول ماه می، هیچ تضمینی وجود ندارد که جنگجویان شان دیگر بر نظامیان خارجی در افغانستان،  حمله نکنند.

با توجه به اینکه طالبان در توجیه جهاد بی بنیادشان پس از توافق دوحه، دچار مشکل شده اند؛ زیرا با وجود صلح با کفار، جنگ با مسلمانان هموطن شان را ادامه داده اند، به نظر می رسد که موضع جدید آن گروه مبنی بر احتمال حمله بر نیروهای خارجی پس از اول ماه می، یک بازی تبلیغاتی برای توجیه جنگ و خشونتی است که علیه مردم افغانستان انجام می دهند؛ درست همان کاری که طالبان در طول سال های گذشته نیز انجام می دادند. آنها زیر نام جهاد علیه نیروهای اشغالگر خارجی، مردم و نیروهای امنیتی افغانستان را آماج مرگبارترین خشونت ها و حملات قرار می دادند.

یک نگاه کوتاه و گذرا به آمار و ارقام تلفات مردم و نیروهای امنیتی افغانستان در برابر تلفات نظامیان خارجی در ۲۰ سال گذشته هم نشان می دهد که طالبان علیه چه کسانی و برای چه اهدافی جنگیده اند و هزینه های بزرگ این جنگ جنایتکارانه را کدام طرف ها پرداخته اند.

با این حساب، از این پس نیز طالبان خشونت ها و خون ریزی های شان علیه مردم و قوای امنیتی کشور را زیر نام عدم تعهد به توافق دوحه و ادامه جنگ با خارجی ها توجیه خواهند کرد؛ این در حالی است که بدون شک، نیروهای خارجی از این رویکرد تبلیغاتی و کاذب تازه، هیچ آسیبی را متحمل نخواهند شد. چه بسا امکان دارد که رهبران طالبان در پشت پرده به امریکایی ها اطمینان داده باشند که هیچ خطری جان نظامیان شان را در افغانستان تهدید نخواهد کرد و فرایند خروج، کاملا امن و آرام و مصون به سرانجام می رسد. حتی شبه نظامیان طالبان شاید به مأموریت تحقیرآمیز خود برای حفاظت از پایگاه های نظامیان خارجی تا پایان پروسه خروج همچنان پایبند باشند.

طالبان در گذشته هم نشان داده اند که به دلیل امتیازهای بی سابقه ای که به دست آورده اند هرگز نمی کاری نمی کنند که توافق دوحه فروبپاشد؛ بنابراین بسیار دور از انتظار است که آن گروه با از سرگیری حملات و خشونت ها علیه قوای خارجی، این توافق را به خطر بیاندازد.

از سوی دیگر، موضع تازه طالبان، نوعی تبلیغات برای نمایش قدرت است و بیشتر مصرف داخلی دارد تا به دیگر طرف ها پیام بدهد که طالبان با استفاده از زور بر قوای خارجی، غلبه کرده و آنان را مجبور به ترک افغانستان ساخته اند؛ بنابراین، قدرت اصلی از آن گروه خواهد بود.

البته در این میان، قوای خارجی نیز به طرزی مشابه، مشغول نمایش مضحک قدرت هستند. آنها بمب افگن های بی – ۵۲، موشک های کوتاه‌برد با قابلیت تحرک سریع و نیز ۶۰۰ نیروی اضافی را در منطقه و افغانستان مستقر کرده اند تا نشان دهند که خروج شان از کشور، کاملا با اقتدار صورت می گیرد و هرگز به معنای شکست نیست؛ اما واقعیت این است که این جوسازی های تبلیغاتی و نمایش های پوشالی، ماهیت این فرایند را تغییر نمی دهد و شکست شرم آور امریکا و متحدانش در اشغال افغانستان، چیزی نیست که با تبلیغات و خودنمایی، قابل انکار و کتمان باشد.


 
مرجع : آوا (صدای افغان)
کد مطلب : ۹۳۰۴۵۳
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

منتخب
پیشنهاد ما