اعضای شورای مردمی ولسوالی مالستان ولایت غزنی گفته‌اند که طالبان پس از تصرف این ولسوالی، شماری از باشندگان محلی را کشته و حدود سه هزار خانواده آواره شده‌اند. طالبان این موضوع را تکذیب کرده و گفته این افراد در حین جنگ کشته شده و نظامی بوده‌اند.

به گفته اعضای شورای ولایتی غزنی، کشته‌شدگان در ولسوالی مالستان بیشتر از ۴۰ نفر و عمدتا غیرنظامی بوده‌اند.

طالبان هفته پیش این ولسوالی را برای بار دوم تصرف کرد.

شورای مردمی ولسوالی مالستان گفته که بعد از تصرف مجدد این ولسوالی، طالبان "اقدام به قتل مردم" کرده‌اند.

مینا نادری؛ از اعضای این شورا در یک نشست خبری در کابل گفت که بعد از کشته شدن حدود ۴۰ غیرنظامی حدود سه هزار خانواده آواره شدند.

فاطمه رحیمی؛ یک عضو شورای ولایتی غزنی نیز گفته که بیشتر از ۴۰ غیرنظامی در این ولسوالی به دست طالبان کشته شده‌اند.
آنچه گفته می‌شود طالبان در مالستان مرتکب شدند پیش از این نیز در سابق این گروه مشاهده شده است قتل عام سیستماتیک و نسل کشی هدفمند شیعیان افغانستان در زمان استقلال رژیم عمارت امری طبیعی بود

با این حال انتظار می رفت که پس از تحولات ۲۰ سال اخیر، طالبان تغییر کرده باشند؛ این انتظاری است که حامیان طالبان آن را مطرح می کنند و پیوسته مشغول تطهیر آن گروه هستند و به آن دامن می زنند.

با این حال، از دید کسانی که طالبان را می شناسند، کشتار غیر نظامیان در مالستان، امری قابل پیش بینی بود؛ زیرا طالبان مبنای حکومت خود را بر وحشت بنا می‌کنند و به ویژه در صورتی که مالستان دو بار به دست آن گروه سقوط کرده باشد آنها برای تحکیم قدرت و سلطه خود نیاز به ایجاد وحشت بیشتر دارند.

طالبان ادعا کرده اند که این افراد نظامی بوده و در جریان جنگ با آن گروه کشته شده اند. آنها همچنین ادعای دیگری را نیز مطرح کرده و گفته اند افرادی که از ولسوالی مالستان پا به فرار گذاشته اند خانواده‌های شبه‌نظامیان بوده اند که علیه آنها می جنگیدند.

این اما برخلاف واقعیت هایی است که در سراسر افغانستان جریان دارد. مردم از طالبان وحشت دارند و این وحشت ریشه در نحوه حکومت داری آنها در زمان سلطه رژیم امارت دارد.

در سراسر افغانستان صدها هزار نفر طی دو ماه اخیر از خانه های اصلی خود آواره شده اند. این پیش از آنکه ناشی از عوارض طبیعی جنگ باشد، ناشی از وحشت مردم از طالبان است.

در این میان، حافظه جمعی هزاره‌ها و شیعیان افغانستان از طالبان خاطرات بسیار غم انگیزی دارد.

آنها می‌دانند که طالبان نسبت به شیعیان دیدگاهی عمیقاً آکنده از نفرت و تعصب دارند.

قتل های فجیع هزاره‌ها و شیعیان در یکاولنگ بامیان، مزار شریف و در سال های اخیر نیز در میرزاولنگ، مواردی نیست که به سادگی از خاطره ها زدوده شود.

این جنایت های فجیع در تاریخ ثبت شده و بی‌تردید بخشی از سیاست طالبان نسبت به اقوام و اقلیت های قومی و مذهبی محسوب می شود.

نکته دیگری که ادعای مردم مالستان درباره قتل ‌عام غیرنظامیان توسط طالبان را تایید می‌کند گزارش‌هایی است که در زمینه برخورد مشابه طالبان با ساکنان ولسوالی اسپین بولدک قندهار منتشر شده است.

بر بنیاد این گزارش ها طالبان صدها نفر از اعضای قبیله اچکزی؛ قبیله متبوع جنرال رازق؛ فرمانده پیشین پولیس قندهار را از خانه های شان بیرون برده و تیرباران کرده اند.

طالبان نفرت عمیقی نسبت به جنرال رازق داشتند و او یکی از فرماندهان ضد طالبانی در حوزه جنوب افغانستان محسوب می‌شد. بر این اساس دور از انتظار نیست که جنگجویان طالبان پس از اشغال اسپین بولدک، دست به انتقام جویی کینه توزانه زده از اعضای قبیله او زده باشند.

پیشتر از این رویدادها در قندوز در شمال افغانستان نیز گفته می‌شود طالبان شماری از آوارگان ولایت بدخشان در این ولایت را مجبور به کوچ اجباری کرده و از سکونت‌گاه‌های شان بیرون رانده اند.

مجموعه این رویدادها نگرانی‌ها درباره احیای سیاست های سرکوبگرانه طالبان نسبت به اقوام و اقلیت های دیگر را تقویت می کند.

در صورتی که این گزارش ها درست ثابت شود نخستین نتیجه ای که می توان از آن گرفت این است که طالبان تغییر نکرده اند و تلاش‌های مذبوحانه برای تطهیر آن گروه، جز شراکت در جنایت های آنها هیچ پیامد دیگری نخواهد داشت.

پیام دیگر این کشتارها برای کسانی است که نسبت به قدرت گیری طالبان و دورنمای امنیت و سیاست افغانستان در پی دستیابی آنها به قدرت خوشبین هستند.

بسیاری از ناظران معتقد اند که ژست های ریاکارانه مذاکره کنندگان طالبان و تلاش آنها برای بهبود تصویر آنان در اذهان عمومی افغانستان و جهان، تنها به منظور کسب مشروعیت و ترمیم وجهه شان صورت می‌گیرد و در عمل هیچ تغییری در سیاست، رویکرد و عصبیت های تنگ اندیشانه قومی و ایدئولوژیک آنان به وجود نیامده است.

اگر این برداشت درست باشد و کشتارهای فجیع مردم عادی توسط آنها در اقصی نقاط افغانستان هم مستندسازی شود روند پیشرفت های اخیر آن گروه نه تنها زنگ خطری برای اقوام و اقلیت‌های افغانستان محسوب می‌شود؛ بلکه در عین حال تهدیدی جدی برای امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی به حساب خواهد آمد؛ زیرا طالبان با دستیابی به قدرت نامحدود، دیگر نیروهای تروریستی منطقه‌ای و بین‌المللی را نیز تحت پوشش قرار خواهند داد و به این ترتیب افغانستان، منطقه و کشورهای دیگر جهان دستخوش تحرکات تروریستی و تحولات ناامن کننده ای خواهند شد که مستقیم یا غیرمستقیم از قدرت طالبان نشات می گیرد.

بر این اساس جنایت های انجام شده در اسپین بولدک قندهار، مالستان غزنی و همچنین قندوز و سایر موارد، نه تنها نیازمند یک واکنش هماهنگ ملی است؛ بلکه در عین حال باید به مثابه بخشی از هویت تغییرناپذیر طالبان به حساب بیاید و بر سیاست ها و رویکردهای کشورهای دیگر نسبت به این گروه تاثیر بگذارد؛ تاثیری که اگر رخ دهد یکی از پیامدهای ابتدایی آن توقف تلاش برای تطهیر طالبان خواهد بود.