رفتار مقتدرانه امیرعبداللهیان در بغداد

بسیاری که با سابقه و مسئولیت های این دیپلمات کهنه کار آشنا نیستند رفتار او را ناشی خطای ناخواسته و سهوی می دانند در حالی که فردی با این تجربه هیچگاه چنین اشتباهاتی را بروز نمی دهد.

پس از ایستادن وی در صف اول و در کنار سران حاضر در کنفرانس بغداد ، برخی روسای شیخ نشین های کوچک حاشیه خلیج فارس (خاصه شیخ دبی و نخست وزیر امارات) به شدت عصبانی شده و اجلاس را بدون سخنرانی ترک کرده است. 

نکته مهم اینجاست که دانسته شود بسیاری از کشور های تازه تاسیس حاشیه خلیج فارس اشل و اندازه خود را طی سالهای اخیر و در پی دیپلماسی ضعیف دولتمردان ایرانی فراموش کرده بودند و شیخ دبی و سایر دولتمردان عربی باید ملتفت می شدند وزن سیاسی و جایگاه وزیر امورخارجه ایران اگر بیشتر از آنها نباشد قطعا کمتر نیست.

خصوصا که شیخ دبی نفر دوم امارات بوده و نه حتی شخص اول؛ و توییت او پس از اتمام اجلاس در زمینه تلاش جهت افزایش و بهبود روابط با ایران نشان میدهد پیام قاطع حرکت امیرعبداللهیان را به خوبی دریافت کرده است.

نکته جالب توجه دیگر در کنفرانس بغداد مذاکرات و حضور مستمر وزیر امور خارجه ایران در کنار سران و روسای جمهور فرانسه و مصر بود که حاکی از عدم خودباختگی و آشنا بودن به زبان بدن و نکات ریز دیپلماتیک از سوی امیرعبداللهیان است.

 نباید فراموش کرد یکی از دلایل حضور نیافتن آیت الله رئیسی در اجلاس بغداد عدم دعوت از بشار اسد متحد جمهوری اسلامی بود و بی اعتنایی وزیر خارجه ایران به سران کشورهای کوچک عربی احتمالا بدین قضیه نیز مرتبط باشد.

هر چه هست به وضوح مبرهن است که  کشتیبان دستگاه دیپلماسی ایران را سیاستی دگر آمده و چرخ وزارت خارجه بر پاشنه سابق نمی چرخد.