تاریخ غم انگیز مدارس شبانه روزی بومیان در آمریکا و کانادا

خانواده‌ها مجبور شده بودند فرزندان خود را به این مدارس بفرستند و در موارد زیادی این کودکان هرگز به خانه‌های خود بازنگشتند.

آموزشی که کودکان بومی در چنین موسساتی دریافت می‌کردند به عنوان جذب اجباری به این نوع مدارس توصیف می‌شود؛ این در واقع یک نسل کشی بود.

این مدارس در اواخر دهه ۱۸۰۰ آغاز به کار کردند و در سراسر آمریکا و کانادا واقع شده بودند.

در سال ۱۸۶۰ میلادی دفتر امور بومیان آمریکا مدارس شبانه روزی بومیان را تاسیس کرد.

این مدارس جایی بودند که کودکان بومی آمریکایی باید با استاندارد زندگی سفیدپوستان آمریکایی خو می‌گرفتند.

بر اساس گزارش ها، این نوع مدارس در کانادا در دهه ۱۸۸۰ تاسیس شدند.

در سال ۱۹۲۰، کانادا قانون بومیان را تصویب کرد، که بر اساس آن حضور تمامی کودکان بومی در مدارس شبانه روزی الزامی بود و حضور آن‌ها در مدارس دیگر غیرقانونی بود.

ریچارد هنری پرت، رئیس مدرسه صنعتی بومیان کارلایل، که در سال ۱۸۷۹ تأسیس شد، از شعار «بومیان را بکش، مردم را نجات بده»، استفاده کرد.

در این موسسات، کودکان به دلیل صحبت به زبان خود یا تلاش برای شرکت در مراسم‌های فرهنگی مورد ضرب و شتم و تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند.

در توافقنامه اسکان مدارس شبانه روزی بومیان، ۱۳۹ مدرسه شبانه روزی در کانادا مشخص شد؛ البته این تعداد شامل مدارس اداره شده توسط دولت‌های استانی نمی‌شود.

با توجه به ائتلاف مدارس شبانه روزی بومیان آمریکا، تعداد ۳۶۷ مورد از این دست مدارس در آمریکا وجود داشته است.

مکان‌های این مدارس اکنون مملو از گورهای بدون نشان است؛ به این معنا که در آمریکا و کانادا، به احتمال زیاد دستکم ۵۰۶ گور دسته جمعی پر از اجساد پنهان و دفن شده در نسل‌های مختلف وجود دارد.

قوانین مربوط به این مدارس تنها مقرراتی نبود که برای محدود کردن مردم بومی وضع شده بود.

در سال ۱۸۸۳، آمریکا یک قانون جنایات مذهبی را تصویب کرد که افراد بومی را از انجام مراسم بومی منع می‌کرد.