تهدید دوباره ی کاخ سفید علیه کرزای

تهدیدات کاخ سفید علیه رئیس جمهور افغانستان کماکان ادامه دارد. تهدیداتی که نشان می دهد واشنگتن اساسا در صدد اعمال فشار و تحمیل توافقنامه ننگین امنیتی به افغانستان است.

در این میان اوباما و دیگر مقامات آمریکایی سعی دارند با تهدیدات متعدد کرزای و دولت افغانستان را وادار به امضای چنین توافقنامه ای کنند. آمریکا به افغانستان هشدار داده است  که در صورت عدم امضای فوری پیمان امنیتی توسط حامد کرزای، نظامیان خارجی قبل از موعد مقرر افغانستان را ترک می‌کنند.
با رد امضای توافقنامه امنیتی میان واشنگتن و کابل از سوی حامد کرزای، کاخ سفید اعلام کرد که آمریکا ممکن است تمام نیروهای نظامی خود را از مناطق ناامن در این کشور خارج کند. همان کاری که پیش از این در عراق انجام داده بود.

رئیس جمهوری افغانستان در دیدار با سوزان رایس مشاور امنیت ملی آمریکا که به کابل سفر کرده است اظهار کرده است که ارتش آمریکا باید فورا حمله به منازل مسکونی افغانها را متوقف کند و قبل از امضای توافقنامه امنیتی تعهداتش به مذاکرات صلح را عملی کند.کاخ سفید در واکنش به اظهارات کرزای گفت که کرزای در دیدار با رایس شرایط جدیدی تعیین کرده است و این نشان می‌دهد که او آماده امضای توافقنامه نیست.

در اطلاعیه دفتر ریاست جمهوری افغانستان آمده است که حامد کرزی در ملاقات با رایس، ضمن تأکید بر موضع پیشین افغانستان، قطع کامل عملیات نظامیان خارجی در منازل مسکونی، آغاز صادقانه‎ روند صلح و برگزاری انتخابات شفاف در زمان معین را از جمله شرایط اصلی امضای پیمان امنیتی ذکر کرده است.رئیس جمهور افغانستان اجرایی شدن این شرایط را از تعهدات آمریکا برای امنیت مردم افغانستان یاد کرده است.
در بیانیه کاخ سفید به نقل از سوزان رایس آمده است که بدون امضای پیمان امنیتی، آمریکا مجبور است زودتر از پایان سال 2014 همه نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج کند.

در هر صورت استقلال ملت و سیاسیون افغان نقش مهمی را در اجرا یا عدم اجرای اهداف و استراتژی های آمریکا ایفا می کنند. زمانی که پارلمان و دولت عراق به دنبال خطایی محاسباتی توافقنامه امنیتی بغداد را با نیروهای آمریکایی امضا کرد، هرگز تصور روزی را نمی کردند که ژنرال کیسی و امثال او در برابر دوربین های تلویزیونی به صورتی صریح از حضور طولانی مدت اشغالگران در کشورشان سخن بگویند.
از این رو مقامات افغان باید از تجربه مقامات عراقی در این خصوص درس عبرت بگیرند. انعقاد توافقنامه امنیتی واشنگتن و کابل به معنای پذیرش استیلای ایالات متحده آمریکا بر منابع و امکانات خدادادی و اکتسابی ملت افغانستان است.

قائل شدن حق ورود و خروج آزادانه به افغانستان و استفاده از فضای این کشور جهت هرگونه مانور نظامی ( به بهانه مبارزه با تروریسم) و از همه مهم تر، قائل شدن حق کاپیتولاسیون برای نیروهای جنایتکار آمریکایی جملگی نمادهای استعمار و استثمار افغانستان در ابتدای هزاره سوم محسوب می شود.
بی‌دلیل نیست که شهروندان افغان و بسیاری از علما و صاحب‌نظران سیاسی با انعقاد این توافقنامه مخالف هستند.
هم اکنون رایزنی دولت های اوباما و کرزای جهت نهایی کردن قرارداد و مذاکره در خصوص مفاد آن ادامه دارد. با این حال ابعاد منفی توافقنامه امنیتی افغانستان و آمریکا به اندازه ای وسیع است که حذف برخی از مفاد نمی تواند منجر به تعدیل توافقنامه شود.
به عبارت بهتر، توافقنامه امنیتی آمریکا و افغانستان در کل توافقنامه ای از جنس آتش محسوب می شود.نقد توافقنامه امنیتی آمریکا و افغانستان را باید از نخستین ماده آن آغاز کرد.
در ماده نخست توافقنامه مذکور آمده است که «این توافقنامه اصول و نیازهای اساسی را که تبیین کننده حضور دراز مدت، فعالیت‌ها و هماهنگی‌های نیروهای آمریکایی در افغانستان است، مشخص می‌کند.»به راستی چه دلیلی برای حضور بلند مدت نیروهای آمریکایی در افغانستان وجود دارد؟
آیا اساسا حضور بلندمدت و مستمر آمریکا در افغانستان متضمن ایجاد صلح و امنیت در کابل و مزار شریف است؟
راهبرد “حضور بلند مدت آمریکا در عراق و افغانستان” از زمان حضور نومحافظه کاران افراطی و دوران ریاست جمهوری بوش پسر ترسیم شده و اوباما نیز خود را ملزم به پیروی از همین استراتژی می داند. به عبارت بهتر، کبوترها و بازهای آمریکایی هر دو اشتهای پرواز در آسمان افغانستان را دارند.

از سوی دیگر، ایالات متحده آمریکا مفادی را در توافقنامه گنجانده است که برای واشنگتن کمترین مزاحمت حقوقی نداشته باشد. در این میان وظیفه سختی بر دوش دولت، پارلمان و ملت افغانستان خواهد بود. موضع گیری های اوباما، ژنرال پترائوس فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در افغانستان و دیگر مقامات آمریکایی نشان داده است که دموکرات ها و جمهوریخواهان سعی دارند افغانستان را به اردوگاه دائمی خود تبدیل کنند. این در حالی‌است که ماحصل بیش از یک دهه حضور اشغالگران در افغانستان احیای القاعده، قدرت گرفتن طالبان و تشدید بحران امنیت در این کشور بوده است.

مقامات آمریکایی به شدت نگران تحقق یافتن «گزینه صفر» در افغانستان هستند. گزینه صفر اصطلاحی است که برای خروج کامل نیروهای ناتو و بویژه نیروهای آمریکایی از افغانستان به کار می رود. مقامات نظامی و سیاسی آمریکایی به شدت از تحقق این گزینه هراسان هستند.

از این رو باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا هیچ گاه در سخنرانی ها یا موضع گیری های خود از خروج کامل نیروهای آمریکایی از خاک افغانستان سخنی به میان نیاورده است. اوباما به خوبی می داند که بسیاری از شهروندان افغان با خروج کامل و همه جانبه نیروهای آمریکایی از افغانستان موافق هستند و اگر این مسئله به رفراندوم عمومی گذاشته شود، اساسا فضایی برای ادامه تنفس واشنگتن در افغانستان و شبه قاره هند باقی نخواهد ماند.