به گزارش
اسلام تایمز، «راهحل سياسي يا نظامي؟»؛ مسئله روز بحران عراق اين است. پاسخ اين سئوال نيز واضح به نظر ميرسد. يک گروه تروريستي «مسلح و مجهز» که مدعي تشکيل دولت اسلامي در «عراق و شام» است بيش از سه هفته است، عراق را به آشوب کشانده، شهرهاي مختلف آن را به محاصره در آورده، شمار بسياري را به واسطه گرايش به مذهب شيعه قتل عام کرده و کماکان نيز مصمم به تسري اين موضوع به ساير شهرهاي عراق است.
در چنين شرايطي جان کري، وزير امور خارجه آمريکا بعد از سفر خود به منطقه کردستان عراق در گفتوگو با شبکههاي خبري مختلف بارها تاکيد کرد که بحران عراق «راهحل نظامي» ندارد و براي به نتيجه رسيدن بايد يک «استراتژي سياسي» داشت.
پيش از جان کري نيز باراک اوباما، رئيسجمهور آمريکا در بيانيهاي که صادر کرده بود، با اشاره به اينکه «نظاميان آمريکايي براي نبرد به عراق باز نخواهند گشت»، گفت: «ايالات متحده گزينه نظامي که منجر به حمايت از يک گروه در عراق شود را دنبال نخواهد کرد.» به اين ترتيب اوباما هم به کارگيري گزينه نظامي براي نابودي داعش را منتفي دانست.
با توجه به اين اظهارنظرها، اکنون سئوال اين است که آيا آمريکا داعش را به رسميت ميشناسد؟ چراکه عموما نفي به کارگيري «راهحل نظامي» در درگيريها و تنشهايي به کار گرفته ميشود که ميان دولتها به وقوع پيوسته است نه ميان يک کشور و يک گروه تروريستي که اصولا با تکيه بر ادوات نظامي به دنبال پيگيري اهداف خود در کشوري مستقل است. در چنين شرايطي حتما بخشي از راهحل اين بحران بايد نظامي باشد. ايا خود آمريکاييها پس از يازده سپتامبر حاضر بودند به راهحل سياسي در خصوص القاعده فکر کنند؟
در سوريه نيز همين رويداد رخ داده است. گروهي شورشي با تکيه بر حمايتهاي مالي و تسليحاتي غرب و برخي کشورهاي عربي عليه دولتي قد علم کردهاند که داراي استقلال و حاکميت است. در چنين شرايطي که آنها قائل به برگزاري انتخابات و پيش بردن مسائل با توسل به راهحلهاي مسالمتآميز نيستند، چارهاي جز مبارزه نظامي باقي نميماند.
با کنار هم قرار دادن اين دو اظهارنظر بلندپايهترين مقامات آمريکايي ميتوان به اين نتيجه رسيد که آنها با حمايت مستقيم و غير مستقيم خود از تروريستها، منافع خود را در عراق تامين ميکنند. اين گمانه، زماني قوت يافت که سخنان يک سناتور جمهوريخواه درباره کمکهاي آمريکا به شورشيان دولت اسلامي عراق و شام در شبکه خبري سيانان انتشار يافت. «راند پاول» سياستهاي نادرست آمريکا و مداخله بيش از حد در بحران سوريه را عامل به وجود آمدن پناهگاهي مناسب براي تروريستهاي خاورميانه و کشيده شدن هرج و مرج به شمال عراق دانست و گفت: «يکي از دلائل تقويت داعش ارسال سلاحهاي آمريکايي براي متحدان اين گروه در سوريه است. داعش در سوريه متحد ما بود؛ ما براي عقب راندن نيروهاي وفادار به دولت دمشق، به شبه نظاميان سلاح داديم و مکاني امن براي اين افراد در سوريه درست کرديم؛ به نظر من دخالت ما در سوريه منجر به اوضاع جاري عراق شد.»
وي افزود: «
ما در جنگ سوريه، با داعش متحد بوديم و در حقيقت در صف اين گروه در جنگ مقابل بشار اسد، رئيسجمهور سوريه بوديم. آيا حالا ميخواهيم با دخالت نظامي در عراق مقابل متحد خود در سوريه بايستيم؟ اين يک تناقض است.»
اين اعترافات راند پاول در کنار شرطي که چندي پيش واشنگتن در قبال کمک خود به دولت بغداد گذاشت، يعني کنارهگيري نوري المالکي از نخستوزيري به روشني ماهيت رويکردهاي اخير آمريکا در قبال بحران عراق را نشان ميدهد. در واقع، ديپلماسي آمريکاييها ديپلماسياي مبتني بر حمايت از تروريسم است که هدف آن تامين منافع آمريکا در عراق است.
به بيان ديگر، از آنجائيکه آمريکاييها در طول يک دهه اشغالگري خود در اين کشور نتوانستند منافع خود را تامين کنند، اکنون به دنبال راههاي ديگري هستند و اين بار
تروريستها ابزاري در دست آنها شدهاند تا با جنگافروزي و به چالش کشيدن دولت مرکزي، آمال آمريکا را در عراق و در نتيجه در خاورميانه برآورده کنند.