به گزارش اسلام تایمز، رژیم صهیونیستی بیش از هر موجودیت سیاسی دیگری در تحقیقات نظامی سرمایه‌گذاری می‌کند اما این همه ماجرا نیست چرا که در هیچ محل دیگری موسسات پژوهشی، صنعتی و ارتشی و سیاسی این‌گونه فعالیت نمی‌کند، که نتیجه آن تسلیحاتی است که به سراسر جهان صادر می‌شوند.

هفته‌نامه آلمانی «اشپیگل» در گزارشی به تشریح اقدامات این رژیم پرداخته است.


در این گزارش آمده است که ارتش انگلیس در انتشارات «جینز» از اسرائیل به عنوان ششمین صادرکننده بزرگ تسلیحات در جهان نام برده است که در سال 2012, 2.4میلیارد دلار تسلیحات صادر کرده است. اما ارزش آن از لحاظ سرانه به حدود 300 دلار برای هر شهروند می‌رسد و از این لحاظ این رژیم در صدر فهرست قرار دارد. به خصوص که آمریکا به عنوان بزرگترین صادرکننده تسلیحات در جهان از این رتبه سهم هر شهروند فقط 90 دلار است و سهم اسرائیل هم در این مورد رو به افزایش است.

داده‌های موسسه پژوهش صلح استکهلم (SIPRI) نشان می‌دهد که صادرات تسلیحاتی اسرائیل در فاصله سالهای 2001 تا 2012 به 2 برابر افزایش یافته است.


درگیری‌های متمادی بین اسرائیل و همسایگان باعث شده تا به بخش نظامی در این رژیم بیشتر توجه شود. یکی از اساتید اقتصاد دانشگاه در این مورد می‌گوید: «برنامه نظامی همچنان قویترین فناوری نظامی اسرائیل برای فروش است.» این موضوع به صورت مستقیم در تولید تسلیحات گرم و موشک‌های ساخت اسرائیل معنا پیدا می‌کند.

«گیل واینمن» مدیر بارازیابی تسلیحات اسرائیل شاید شخص مناسبی باشد که می‌تواند اطلاعات مناسبی در این مورد ارائه دهد. وی نیاز چندانی ندارد که به دنبال مشتری برای تولیدات خود بگردد که بیشتر شبیه به انبار سلاح هستند. وی در کنفرانسی حضور دارد که قفسه‌ها و میزهای آن با سلاح پر است. وقتی از وی خواسته می‌شود که عکسی بگیرد که در آن تفنگی در دست دارد می‌گوید: «این باعث خوشحالیم خواهم شد.»

کارخانه (IWI) اسلحه های یوزی و تاوور تولید می‌کند. از دیگر محصولات آن می‌توان به اسلحه‌ای اشاره کرد که به قدری بزرگ است که بیشتر از آنکه در اختیار نظامیان و نیروهای امنیتی باشد از آن در فیلم‌ها استفاده می‌شود.
این شرکت که دفتر آن در تل‌آویو است، در اقدامات خود پیشرفت داشته است. در سال 2005 وقتی که تاسیس شد، فقط 70 نفر کارمند داشت اما اکنون کارکنان آن به بیش از 500 نفر رسیده است. البته وی نمی‌گوید که چقدر تفنگ و... می‌فروشد اما با لبخند می‌گوید که صحبت از حدود ده‌ها هزار قبضه (سلاح) در سال است. این موضوع زمانی مهم می‌شود که بدانیم این شرکت در میان 5 شرکت تولیدکننده سلاح های گرم است.

از سویی ارتش اسرائیل یکی از بزرگترین خریداران تسلیحات است. واینمن در این مورد می‌گوید که وقتی که سلاح جدید تولید می‌شود، در اولین فرصت که فازهای آزمایشی آن تکمیل شود، در اختیار ارتش قرار می‌گیرد تا در جنگ از آنها استفاده شود. سربازان هم پس از استفاده، گزارشی درباره عملکرد این تسلیحات به این کارخانه می‌دهند تا اصلاحات موردنظر صورت گیرد. واینمن معتقد است که تجربیات استفاده از این تسلیحات در جنگ واقعی باعث شده تا کارکرد تسلیحات بهتر شود.

واینمن در جریان گشت وگذاری در کارخانه می‌گوید: «من بوی نفت و صدای ماشین آلات را دوست دارم.»

ورقه‌های فولادی که برای برش و استفاده برای ساخت تسلیحات به کار می‌روند، در این کارخانه به وفور دیده می‌شوند و ویژگی سلاح‌هایی که با این فلز ساخته می‌شوند این است که می‌توانند با سرعت زیاد و به شکل مستقیم به سمت هدفشان پرواز کنند. در موارد زیادی هدف یک انسان است که استخوان‌ها و اندام ‌‌هایش پس از برخورد گلوله در هم شکسته است.


فلسطینیان ابزار آزمودن تسلیحات اسرائیل

چنین رویکردی درباره وقایع روزانه نظامی در اسرائیل با انتقادهایی مواجه شده است و مواردی از انتقاد در مورد ارتباط نزدیک بین ارتش و صنعت از جانب خبرنگاران و فیلمسازان مطرح شده است. «یوتام فلدمان» فیلمسازی است که چنین رویکردی دارد وی در فیلمی به نام «آزمایشگاه» که سال گذشته ساخت، نشان داد که غزه و کرانه باختری آزمایشگاه‌های اسرائیل هستند و فلسطینیان هم خوکچه‌های هندی هستند که باعث شده‌اند که جنگ به تجارتی پرسود تبدیل شود.

هم اکنون عده زیادی از اسرائیلی‌ها توسعه تسلیحات جدید را بسیار ضروری می‌دانند و این باعث شده تا تولید کنندگان هم از ارائه تسلیحات جدید به عنوان فناوری در راستای صلح یاد کنند. آنها مدعی می‌شوند که این تسلیحات مانع خرابی‌هایی می‌شوند که گنبدآهنین توانایی جلوگیری از آنها را ندارد و منظور موشک‌هایی است که از غزه شلیک می‌شوند. البته استفاده از لفظ «معتدل» در این زمینه بی مورد است، چرا که اغلب بیش از 2 هزار و 100 فلسطینی که در جریان حمله اخیر اسرائیل از اول جولای کشته شده‌اند، غیرنظامی بودند. سازمان ملل از جنایت جنگی یاد کرده است و حتی آمریکا هم در این زمینه از اسرائیل فاصله گرفته است.

با وجود همه انتقادها سخنگوی شرکت می‌گوید که پسران و دختران به نیروی دفاعی فرستاده می‌شوند و باید بهترین اقدامات برای آنها صورت گیرد اما این فقط دختران و پسران آنها نیستند که این سلاح‌ها را در اختیار دارند. این یعنی اینکه صادرات تسلیحات این رژیم به این شکل است که میزان تسلیحاتی که در اختیار ارتش اسرائیل است فقط بخش کمی از تولیدات را شامل می‌شود. واینمن می‌گوید که شرکت تحت نظرش تولید حدود 90 درصد از محصولات را در اختیار دارد. دیگر شرکت‌های تسلیحاتی هم وضعیت مشابهی دارند و صادرات 75 درصدی و بیشتر محصولات کارخانه‌ها عددی استاندارد است.


علاوه برتسلیحات گرم، دیگر تسلیحات از جمله پهپاد هم صادر می‌شوند. اگر چه آمریکا رتبه نخست در تولید چنین تسلیحات مرگباری را دارد اما جینز گزارش داده که اسرائیل در سال 2013، به نسبت آمریکا تسلیحات بدون سرنشین بیشتری فروخته است و گمان می‌رود که در سال جاری این رقم به 2 برابر برسد.

موسسه (IAI) شباهت کمی به سایتی دارد که در آن هواپیماهای مدل را بازسازی می‌کنند. پهپادهای هاروپ همه جا دیده می‌شوند. در بعضی از آنها فقط قطعات الکترونیکی جاسازی شده و نیمه کاره هستند در حالی که تعدادی دیگر آماده انتقال برای استفاده هستند.

این پهپادها که از راه دور کنترل می‌شوند را می‌توان تا 23 کیلومتر هدایت کرد و زمانی که هدفی تشخیص داده شد، با سرعتی که به 400 کیلومتر بر ساعت می‌رسد به سمت هدف می‌رود و ارتش اسرائیل سالهاست که از این پهپادها استفاده می‌کند. هند قصد دارد که تعدادی از این پهپادها را خریداری کند و ارتش آلمان هم چندین بار ابراز تمایل کرده است از آنها استفاده کند و شرکت تسلیحاتی « راین متال» آلمان در سال 2011 آزمایش‌هایی در این زمینه انجام داده است. با این حال در وفوریه 2013, وزارت دفاع آلمان چنین طرحی را لغو کرد. مقامات (IAI) از دیگر قابلیت‌های هاروپ، اطلاعاتی چندانی منتشر نکرده‌اند.

در این گزارش آمده است که بیشتر پهپاد‌های اسرائیل به آسیا صادر می‌شوند و هند یکی از بزرگترین بازارهای مصرف کالاهای این رژیم است. این در حالی است که بخش نظامی اسرائیل تمایل دارد میزان صادرات خود را به چین افزایش دهد سیپری سوئد نیز اعلام کرد که شرکت‌های دفاعی اسرائیل در بازارهای آفریقایی فعالیت دارند.

امکان دارد که درخواست‌هایی هم از جانب آلمان مطرح شود. پهپادهای هرون یکی از مواردی است که ارتش آلمان علاوه بر محصولات ریاپر در نظر دارد به عنوان پهپاد نظامی از آن استفاده کند. این شرکت همچنین قصد دارد تا جت‌های بمب افکن گلوبال 5000 که با حسگرهایIAI مجهز شده اند را به جای یورو هاواک به آلمان بدهد.


دلایلی در پشت اقدام اسرائیل در پرداختن به تولید تجهیزات نظامی پیشرفته وجود دارد. تحقیقات دانشگاه ساوت ولز در استرالیا نشان می دهد که برخی از این تسلیحات برای نخستین بار است که تولید می‌شوند. در واقع اسرائیل هیچ شرمی از اینکه در اینگونه پروژه‌های پرخطر سرمایه گذاری کند، ندارد.
نقش بزرگی که ارتش ایفا می‌کند در نوع خود مهم است. ارتباط بین دانشمندان، مهندسان و کسانی که در گسترش فناوری اقدام می‌کنند با مسایل امنیتی دفاعی اسرائیل بسیار به هم وابسته است و حتی آنهایی که ارتباطی با این ساختار ندارند به وسیله دوستان نزدیک و اعضای خانواده به این قضیه ارتباط پیدا می‌کنند.

در میان پژوهش‌های اسرائیل، موضوعات نظامی جایگاه ویژه ای دارد و مرکز جهانی تبدیل نظامی در بن (BICC) در آمارهای خود تحقیقات این رژیم را کمتر ارزشمند دانسته است. «میشائیل بروزوسکا» مدیر موسسه پژوهش صلح و سیاست امنیتی در دانشگاه هامبورگ در مطلبی که سال 2007 منتشر شد پیش بینی کرد که 30 درصد از همه فعالیت‌های پژوهشی اسرائیل متمرکز بر اقدامات نظامی است. این رقم در آلمان فقط 2 درصد است.

«ونر بنزاکن» رئیس بخش فناوری و لوجستیک وزارت دفاع اسرائیل در این مورد می گوید: فقط عده کمی اطلاعات بیشتری درباره همکاری‌ها برای تمرین‌ها و پژوهش‌های میان موسسات و بخش‌های نظامی و صنعتی دارند.

بر روی میز وی نوشته ای وجود دارد با این مضمون : «ما نمی‌توانیم مسایل را با همان روشی که آنها را ایجاد کرده‌ایم، حل کنیم.» به نظر می رسد این یکی از جملات انیشتین باشد اما در عین حال راهکاری است که فعالیت های صلح در خاورمیانه باید بنابر ان پیگیری شود.

وی همچنین یک پازل چوبی روی میزش دارد که آن را به هم می‌ریزد و از یک نفر می‌خواهد تا آن را دوباره بسازد. این پازل از نوعی است که می‌تواند فرد را بسیار خسته کند. البته راهکار ساده‌ای برای حل این پازل وجود دارد اما به این منظور باید نوع دیگری فکر کرد که شما نمی‌توانید این راه را پیدا کنید. در واقع این اسباب‌بازی چوبی نمونه ای از بحران در خاورمیانه است.

اسلام تايمز