۰
پنجشنبه ۲ تير ۱۳۹۰ ساعت ۱۸:۳۸
رئيس جمهور افغانستان اخيرا اعتراف تلخي در خصوص حضور طالبان در قدرت کرده است.اعتراف تلخي که نشان مي دهد ايالات متحده آمريکا در پشت پرده مذاکرات گسترده اي را با گروه طالبان آغاز نموده است.
"حامد كرزاي " رئيس جمهور افغانستان در نشست‌خبري اخير خود اعلام کرده است که "آمريكا و ديگر قدرت‌هاي خارجي در حال انجام مذاكرات اوليه با طالبان براي دستيابي به توافق احتمالي درباره پايان جنگ 10 ساله اين كشور هستند. "
اين اعتراف کرزاي در حالي صورت مي گيرد که هنوز ابهامات زيادي در خصوص حضور نيروهاي ناتو در افغانستان وجود دارد.
باراك اوباما، رئيس جمهور آمريكا كه در ماه دسامبر يك بازبيني استراتژي جنگي را انجام خواهد داد همچنين قصد دارد از ژوئيه سال 2011 در صورتي كه شرايط آن زمان اجازه دهد خروج تدريجي سربازان آمريكايي از افغانستان را شروع كند، اما واشنگتن قصد دارد حضور بلند مدت و مستمر خود در افغانستان را به بهانه هاي مختلف ادامه دهد.
تقريبا 150 هزار سرباز خارجي در افغانستان در حال جنگيدن با شبه نظاميان در حال رشد تحت امر طالبان هستند، اين در شرايطي است كه خشونت ها در افغانستان به بدترين سطح خود از زمان بركناري طالبان در سال 2001 رسيده است.
از سوي ديگر، بر اساس توافق‌نامه آمريكا و افغانستان، قرار است تا پايان سال 2014 تمام 130 هزار نيروي نظامي آمريكا از افغانستان خارج شوند و موضوع گفتگوهاي محرمانه براي ماندن در افغانستان در حالي مطرح مي‌شود كه محور مباحث در واشنگتن و 49 كشوري كه درگير جنگ در افغانستان است حول موضوع تسريع خروج از افغانستان قرار دارد.
مقامات آمريكايي بر اين باورند با اينكه "هيلاري كلينتون " وزير خارجه آمريكا اخيرا گفته است واشنگتن خواستار پايگاه‌هاي دائمي در افغانستان نيست اما عبارتي كه او به كار برده اجازه مي‌دهد تا انواعي از ترتيبات ممكن اتخاذ شود.
اظهارات كرزاي در حالي صورت مي‌گيرد كه وي براي اولين بار به طور رسمي انجام مذاكرات كشور‌هاي خارجي با نيروهاي طالبان را تأييد كرد.
پيش از اين برخي از ديپلمات‌هاي سياسي و منابع آگاه از مذاكرات دوجانبه بين 2 گروه براي چند ماه خبر داده بودند.
ديگر،؛چگونه مي شود به طور همزمان با طالبان جنگ نمود و از سوي ديگر از آنها خواست تا در روند سياسي اداره افغانستان مشاركت داشته باشند؟
مسئله بعدي اينكه طالبان اساسا مشاركت محدود در اداره امور سياسي افغانستان را نمي پذيرد و در اين راستا خواستار سهمي كامل است.
اساسا ائتلاف با طالبان موضوعي غير ملموس در سياست خارجي افغانستان محسوب مي شود.
در اينجا به صورت خودكار سئوالات زيادي به ذهن متبادر مي شود كه مهم ترين آنها مربوط به نحوه بازگشت طالبان به قدرت است.
بدون شك طالبان واقعي هيچ گاه در گزينه اي بين «خروج كامل از قدرت»و«حضور تمام عيار در قدرت»متوقف نمي گردند.
به عبارت ديگر معامله با طالبان اصول و قواعدي دارد كه نيروهاي اشغالگر و حتي دولت افغانستان نسبت به آن آگاهي ندارند.
طالبان خواستار مشاركت در قدرت نيست بلكه خواستار به دست گيري كل قدرت و بازگشت به راس معادلات سياسي و نظامي كابل مي باشد.
از اين رو ما شاهد تقابل و ديالكتيكي پايدار ميان دولتهاي كابل و واشنگتن هستيم.
اين همان مسئله اي است كه كرزاي نتوانسته و به عبارت ديگر نخواسته است آن را درك نمايد.
حامد كرزاي بايد جزئيات مربوط به آشتي با طالبان را به صورت كامل مطرح نمايد،اما دولت مركزي افغانستان در اين خصوص سعي دارد به ذكر كليات بسنده نمايد.
تنها مسئله اي كه خواسته اصلي جامعه جهاني و اكثريت قريب به اتفاق ملتهاي جهان از اوباما مي باشد،خروج كامل نيروهاي اشغالگر از خاك افغانستان است .
مسلما دولت دموكراتي كه اخيرا با اعزام سي هزار نيروي اشغالگر ديگر به خاك افغانستان موافقت كرده است نمي تواند خود را مرجع و ملجايي براي حل مسئله افغانستان بداند.
در اين خصوص افرادي مانند هالبروك نمي توانند با شانتاژ سياسي خود را دلسوز مردم افغانستان و حتي گروههاي مخالف دولت كرزاي جلوه دهند.
آشتي ملي در افغانستان مقدمات و پيش شرطهايي مي خواهد كه اصلي ترين آنها خروج نيروهاي اشغالگر از اين كشور است،در غير اين صورت اساسا سخن گفتن از آشتي ملي فريبي محض مي باشد.
به راستي آشتي ملي در فضاي جنگ و اشغالگري و در حالي كه مردم افغانستان به كرات مورد هجمه اشغالگران واقع مي شوند چگونه امكان پذير است؟
سه كشور ايالات متحده آمريكا، آلمان و ژاپن از جمله كشورهايي هستند كه حمایت خود را از طرح دولت افغانستان براي آشتي با طالبان اعلام كرده اند.
به راستي اين اعلام حمايت چه معنا و مفهومي دارد؟
مگر ايالات متحده آمريكا در ابتداي سال2001 با ادعاي نابودي طالبان وارد افغانستان نشد؟
حال چه اتفاقي براي سردمداران كاخ سفيد افتاده است كه مدافع حضور طالبان در قدرت شده اند؟
مگر اظهارات بوش پسر،ديك چني و دونالد رامسفلد در خصوص سركوب طالبان و لزوم نابودي كامل آنها در اسناد بين المللي موجود نيست؟
مگر اوباما در سخنراني هاي چند سال اخير خود بارها نام طالبان و القاعده را با تروريسم پيوند نداده است ؟
"حامد كرزاي " رئيس جمهور افغانستان در نشست‌خبري اخير خود اعلام کرده است که "آمريكا و ديگر قدرت‌هاي خارجي در حال انجام مذاكرات اوليه با طالبان براي دستيابي به توافق احتمالي درباره پايان جنگ 10 ساله اين كشور هستند. "
اين اعتراف کرزاي در حالي صورت مي گيرد که هنوز ابهامات زيادي در خصوص حضور نيروهاي ناتو در افغانستان وجود دارد.
باراك اوباما، رئيس جمهور آمريكا كه در ماه دسامبر يك بازبيني استراتژي جنگي را انجام خواهد داد همچنين قصد دارد از ژوئيه سال 2011 در صورتي كه شرايط آن زمان اجازه دهد خروج تدريجي سربازان آمريكايي از افغانستان را شروع كند، اما واشنگتن قصد دارد حضور بلند مدت و مستمر خود در افغانستان را به بهانه هاي مختلف ادامه دهد.
تقريبا 150 هزار سرباز خارجي در افغانستان در حال جنگيدن با شبه نظاميان در حال رشد تحت امر طالبان هستند، اين در شرايطي است كه خشونت ها در افغانستان به بدترين سطح خود از زمان بركناري طالبان در سال 2001 رسيده است.
از سوي ديگر، بر اساس توافق‌نامه
مقامات آمريكايي بر اين باورند با اينكه "هيلاري كلينتون " وزير خارجه آمريكا اخيرا گفته است واشنگتن خواستار پايگاه‌هاي دائمي در افغانستان نيست اما عبارتي كه او به كار برده اجازه مي‌دهد تا انواعي از ترتيبات ممكن اتخاذ شود.
اظهارات كرزاي در حالي صورت مي‌گيرد كه وي براي اولين بار به طور رسمي انجام مذاكرات كشور‌هاي خارجي با نيروهاي طالبان را تأييد كرد.
پيش از اين برخي از ديپلمات‌هاي سياسي و منابع آگاه از مذاكرات دوجانبه بين 2 گروه براي چند ماه خبر داده بودند.
ديگر،؛چگونه مي شود به طور همزمان با طالبان جنگ نمود و از سوي ديگر از آنها خواست تا در روند سياسي اداره افغانستان مشاركت داشته باشند؟
مسئله بعدي اينكه طالبان اساسا مشاركت محدود در اداره امور سياسي افغانستان را نمي پذيرد و در اين راستا خواستار سهمي كامل است.
اساسا ائتلاف با طالبان موضوعي غير ملموس
در اينجا به صورت خودكار سئوالات زيادي به ذهن متبادر مي شود كه مهم ترين آنها مربوط به نحوه بازگشت طالبان به قدرت است.
بدون شك طالبان واقعي هيچ گاه در گزينه اي بين «خروج كامل از قدرت»و«حضور تمام عيار در قدرت»متوقف نمي گردند.
به عبارت ديگر معامله با طالبان اصول و قواعدي دارد كه نيروهاي اشغالگر و حتي دولت افغانستان نسبت به آن آگاهي ندارند.
طالبان خواستار مشاركت در قدرت نيست بلكه خواستار به دست گيري كل قدرت و بازگشت به راس معادلات سياسي و نظامي كابل مي باشد.
از اين رو ما شاهد تقابل و ديالكتيكي پايدار ميان دولتهاي كابل و واشنگتن هستيم.
اين همان مسئله اي است كه كرزاي نتوانسته و به عبارت ديگر نخواسته است آن را درك نمايد.
حامد كرزاي بايد جزئيات مربوط به آشتي با طالبان را به صورت كامل مطرح نمايد،اما دولت مركزي افغانستان در اين خصوص سعي دارد به ذكر كليات بسنده نمايد.
تنها مسئله اي كه خواسته اصلي جامعه جهاني و اكثريت قريب به اتفاق ملتهاي جهان از اوباما مي باشد،خروج كامل نيروهاي اشغالگر از خاك افغانستان است .
مسلما دولت دموكراتي كه اخيرا با اعزام سي هزار نيروي اشغالگر ديگر به خاك افغانستان موافقت كرده است نمي تواند خود
در اين خصوص افرادي مانند هالبروك نمي توانند با شانتاژ سياسي خود را دلسوز مردم افغانستان و حتي گروههاي مخالف دولت كرزاي جلوه دهند.
آشتي ملي در افغانستان مقدمات و پيش شرطهايي مي خواهد كه اصلي ترين آنها خروج نيروهاي اشغالگر از اين كشور است،در غير اين صورت اساسا سخن گفتن از آشتي ملي فريبي محض مي باشد.
به راستي آشتي ملي در فضاي جنگ و اشغالگري و در حالي كه مردم افغانستان به كرات مورد هجمه اشغالگران واقع مي شوند چگونه امكان پذير است؟
سه كشور ايالات متحده آمريكا، آلمان و ژاپن از جمله كشورهايي هستند كه حمایت خود را از طرح دولت افغانستان براي آشتي با طالبان اعلام كرده اند.
به راستي اين اعلام حمايت چه معنا و مفهومي دارد؟
مگر ايالات متحده آمريكا در ابتداي سال2001 با ادعاي نابودي طالبان وارد افغانستان نشد؟
حال چه اتفاقي براي سردمداران كاخ سفيد افتاده است كه مدافع حضور طالبان در قدرت شده اند؟
مگر اظهارات بوش پسر،ديك چني و دونالد رامسفلد در خصوص سركوب طالبان و لزوم نابودي كامل آنها در اسناد بين المللي موجود نيست؟
مگر اوباما در سخنراني هاي چند سال اخير خود بارها نام طالبان و القاعده را با تروريسم پيوند نداده است ؟
مولف : حامد رشیدی
مرجع : روزنامه رسالت
کد مطلب : ۸۰۱۸۹
منتخب
۶ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
