ایران قدرتمندتر از هميشه

نویسنده: حسام الدین برومند
 آنچه امروز پس از گذشت قريب به يكماه از انتخابات در صحنه سياست خارجي به وضوح مشاهده مي شود تمركز خصمانه كشورهاي ياد شده بر روي ايران است. به طوري كه پرداختن به موضوع ايران در صدر موضوعات و اولويت هاي آنهاست و اين روزها حجم انبوهي از برنامه هاي مطبوعات، رسانه ها و شبكه هاي خبري غربي به ايران اختصاص يافته است.
آمريكايي ها كه علي رغم قرارگرفتن در مسير افول و اضمحلال دايه كدخدايي دهكده جهاني را يدك مي كشند به همراه نوچه هاي اروپايي خود كه منافع در هم تنيده اي در چپاولگري و زياده خواهي در منطقه دارند به بهانه انتخابات اخير زود به زود درباره ايران اعلام مواضع مي كنند. آنچنان كه دامنه گفته ها و اظهارات مقامات غربي و صهيونيستي از سويي و تحليل و تفسير رسانه هاي وابسته و در اختيار آنها از سوي ديگر، از حد متعادل و به اصطلاح ديپلماتيك عبور كرده و در هر نشست و اجلاسي - و يا در حاشيه آن- از ايران و نحوه مواجهه با آن سخن مي گويند.
همين چند روز پيش باراك اوباما كه تلاش بسياري دارد تا خود را متمايز از سلف بي خردش نشان دهد در اجلاس گروه 8 در رم در نشستي خبري بحث «ايران» را پيش مي كشد و اذعان مي دارد كه باب گفت وگو و مذاكره با ايران بايد باز بماند و جالب اينجاست كه او به دنبال وقايع پس از انتخابات در ايران و بروز و ظهور ناآرامي ها در تهران زمام كلام از دست داده و شتابزده از آشوبگران و اغتشاشگران حمايت كرده بود.
البته داستان بلند گفته هاي متعارض و متناقض آمريكايي ها به همين جا ختم نشد و در حالي كه «جو بايدن» معاون اوباما بعد از انتخابات ايران از عدم مخالفت كاخ سفيد با حمله نظامي تل آويو به تهران سخن به ميان آورده بود كه: «اسرائيل خود مي تواند مشخص كند كه نفعش كجاست و در مورد ايران چه تصميمي بايد بگيرد» و گفته وي از سوي رسانه ها و خبرگزاري هاي غربي از جمله آسوشيتدپرس چراغ سبزي به اسرائيل براي حمله نظامي به ايران تعبير شد، سخنگوي وزارت امور خارجه آمريكا اين مسئله را تكذيب كرد و از طرف ديگر؛ مايك مولن رئيس ستاد مشترك آمريكا هم پيامدهاي حمله رژيم صهيونيستي به ايران را بدترين گزينه خواند و از پاسخ جمهوري اسلامي به حمله احتمالي رژيم صهيونيستي ابراز نگراني شديدي كرد. مقارن با اين خط تعارض، در همين اواخر به نوشته روزنامه صهيونيستي هاآرتص در حالي كه ديپلمات ها در نيويورك گزارش مي دادند آمريكا با اعمال دور جديدي از تحريم هاي مالي عليه ايران در اجلاس گروه 8 مخالفت خواهد كرد؛ هيلاري كلينتون وزير خارجه آمريكا سه شنبه هفته پيش و چند روز پس از ادعاي جلوگيري از روند تحريم ها عليه ايران از جانب دولت اوباما، در مصاحبه تلويزيوني با شبكه «گلوويژن» مي گويد «ما در صدد پيوستن كشورهاي جهان براي اعمال تحريم هاي بيشتر عليه ايران هستيم.» اين نوشته در پي آن نيست كه تعارضات و تناقضات مقامات غربي و رويكردهاي دوگانه آنها را در قبال ايران واكاوي نمايد يا به اظهارات مداخله جويانه اوباما، ساركوزي، گوردون براون، فراتيني، آنجلا مركل، شيمون پرز و... در امور داخلي ايران بپردازد.
همچنين اين يادداشت قصد ندارد هجمه رسانه هاي خارجي به جمهوري اسلامي ايران را قبل از انتخابات فهرست كند و يا ردپاي سيا، اينتلجنت سرويس و موساد را در مهندسي التهابات و آشوب هاي پس از انتخابات مورد كاوش قرار دهد، آنچه مورد اشاره است علت تمركز آمريكا و متحدانش روي موضوع انتخابات در ايران است.
انگ هاي مختلف و اتهام هاي متعدد و ادعاهاي واهي عليه جمهوري اسلامي به چه سبب است؟ قبل از انتخابات از نبود دموكراسي و دلسردي مردم ايران به حكومت سخن مي گويند و با بهره گيري از امپراتوري خبري خود در سطح دنيا ساختار حكومتي ايران را ناكارآمد و ضدمردمسالاري معرفي مي نمايند. پس از انتخابات و مشاركت 85درصدي مردم كه خبرنگاران خارجي نيز نتوانستند اين حضور بي نظير را انكار يا كمرنگ نمايند ديگر سخن گفتن از فقدان دموكراسي محلي از اعراب ندارد، خب طبيعي است كه بايد دسيسه اي ديگر مي بافتند و اين بار ناآرامي هاي بعد از انتخابات را- كه از مدتها قبل زمينه آن را چيده بودند- دستاويز مناسبي براي مانور بر نقض حقوق بشر در ايران قرار مي دهند؛ آنهم كشورهايي كه يد طولايي در نقض حقوق بشر دارند، گوانتانامو، ابوغريب، لشكركشي به عراق، افغانستان و كشتار چند صد هزار نفر از مردم مظلوم و بي گناه تنها بخشي از كارنامه سياه كاخ سفيد در زمينه حقوق بشر است.
جنايت هاي ددمنشانه و مشمئزكننده صهيونيست ها با پشتيباني همه جانبه آمريكا در جنگ غزه نيز تنها برگي از كتاب قطور آدم كشي هاي رژيم صهيونيستي است.
نقض حقوق زنان و خشونت هاي صورت گرفته عليه آنان، نقض حقوق اقليت ها، نقض آزادي هاي مذهبي، اوضاع وخيم و غيرانساني زندان ها و بازداشتگاه ها و اعمال خشونت هاي پليسي نيز از جمله موارد آشكار نقض حقوق بشر در كشورهاي اروپايي چون فرانسه، ايتاليا و انگليس است كه در اين باره گزارش هاي ديده بان حقوق بشر، كميسيون حقوق بشر اتحاديه اروپا، كميته رفع تبعيض عليه زنان سازمان ملل متحد و ديگر نهادهاي حقوق بشري كه رعايت احتياط را هم لحاظ كردند حائز اهميت است.
در ادامه خط تعارض و هجمه هاي سياسي عليه ايران در آستانه دور جديد مذاكرات احتمالي ايران با كشورهاي گروه 1+5، غربي ها بر ادعاي تكراري و بي پايه و اساس خود مبني بر عزم ايران بر ساخت سلاح هسته اي پافشاري مي نمايند و جالب است كه دبيركل جديد آژانس بين المللي انرژي اتمي در اولين اظهارنظر خود درباره پرونده هسته اي جمهوري اسلامي تاكيد مي كند كه هيچ دليل و سندي كه نشان دهد ايران به دنبال ساخت تسليحات اتمي است وجود ندارد.
در اين ميان، آنچه به روشني قابل رؤيت و درك است برنتافتن ساختار جمهوري اسلامي از سوي غربي هاست و مشكل آنها با ايران دقيقا همين جاست و طرح ادعا هايي چون نقض حقوق بشر، نبود دموكراسي، ساخت تسليحات هسته اي و ... تنها اهرم ها و ابزارهايي است براي ضربه زدن به پايه هاي نظامي كه نامعادله سلطه گران و زياده خواهان را در محيط بين الملل و در عرصه مناسبات سياسي برهم زده است.
اگر جمهوري اسلامي سه دهه پيش با ارائه شيوه حكومتي مستقل از رژيم هاي سياسي غرب و شرق مباني تئوريك و الگوي سياسي آنها را براي اداره جامعه به چالش كشاند امروز در عرصه عمل مانعي بزرگ براي افزون طلبي ها و باج خواهي هاي جبهه استكبار به حساب مي آيد و در صحنه رويارويي با آنها به قوت گام هاي موفقي را طي نموده است.
علاوه بر آن نقش ويژه و ممتاز جمهوري اسلامي ايران در منطقه خاورميانه و معادلات سياسي بين المللي موجب گرديده است كه جمهوري اسلامي در كانون تصميم گيري ها و توجهات باشد. به طوري كه مطبوعات و رسانه هاي غربي بر اين مسئله اذعان دارند كه حل مشكلات منطقه در فلسطين، عراق، افغانستان و پاكستان بدون حضور ايران ناممكن خواهد بود. اشاره به نمونه هاي متعدد اعتراف تحليلگران و رسانه هاي خارجي در توانمندي جمهوري اسلامي (عمق استراتژيك) و قدرت تأثيرگذار و غيرقابل انكار آن در اين مجال كوتاه نمي گنجد كه نمونه اخير آن را مي توان در مقاله تحليلي روزنامه آمريكايي «يواس اي تودي» ديد كه با تاكيد بر اينكه امروز ايران يك بلوك جديد قدرت نوظهور را در خاورميانه رهبري مي كند تصريح مي دارد: «ما به ايران نيازمنديم».
با فروكش كردن گرد و غباري كه انتخابات ايران را فرا گرفته بود و در اين ميان آمريكا و چند كشور غربي با لطايف الحيل و با پروپاگانداي رسانه اي خود و تأمين مالي پروژه آشوب و اغتشاش در ايران، نقش اول اين سناريو را بازي مي كردند؛ آنچه اكنون به خوبي عيان است چهره مقتدرانه و باصلابت ايران اسلامي است كه در پس سپهر انتخابات 40 ميليوني ـ كه خيرات و بركات آن نظام اسلامي را براي ساليان سال بيمه كرده است ـ استاد بزرگ هاي شطرنج دموكراسي را كيش و مات نمود و نقاب از سيماي پر فريب مدعيان حقوق بشر بركشيد و قدرتمند تر از گذشته محور گفت وگوهاي منطقه اي و بين المللي است.