هاآرتص: تا ترس از ايران هست غرب جرأت براندازي در سوريه را ندارد

روزنامه هاآرتص با طرح اين پرسش كه چرا جبهه متحد عليه سوريه شكل نمي گيرد مي نويسد: برخي مسائل مانع از شكل گيري يك جبهه عليه بشاراسد شده است.
 
موضع گيري ها و خطراتي كه جمهوري اسلامي ايران مي تواند ايجاد كند، يكي از موانع اصلي در شكل گيري جبهه جهاني و منطقه اي براي اقدام عليه حكومت سوريه است. 

جمهوري اسلامي با بي اعتنايي كامل اكنون به گونه اي روشن تر هشدار مي دهد كه اگر كسي به سوريه حمله كند، چنين جنگي نه تنها ممكن است كه كانون جنگ منطقه اي، كه حتي سرآغاز يك جنگ در عرصه بين المللي باشد. 

در اين زمينه، در روزهاي اخير علاءالدين بروجردي، رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس ايران در يك كنفرانس خبري در قاهره، خواهان كمك به سوريه شد و گفت نبايد گذاشت كه آمريكا، چونان گرگ درنده، سوريه را ببلعد، و به تركيه توصيه كرد كه از اقدامات و گفتارهاي هيجاني خودداري كند. 

هاآرتص افزود: سوريه در عرصه نفت و گاز و منابع طبيعي اهميت استراتژيك براي جهان ندارد اما اين هم پيماني خطرناكش با ايران و نيز توان روي آوردن به تحركات تلافي جويانه است كه به بزرگترين سرمايه راهبردي براي سوريه تبديل شده و توانسته است از شكل گيري يك جبهه جنگي عليه خود جلوگيري كند. 

هاآرتص مي نويسد: جامعه جهاني در چشم برهم زدني، در مورد حمله نظامي به ليبي به توافق رسيد، اما به نظر نمي رسد شوراي امنيت به اين سهولت در مورد سوريه تصميم مشابهي اتخاذ كند. 

در ليبي اپوزيسيون سريعا توانست آرايش نظامي خود را ارائه كند و به دنيا بگويد كه وقتي قذافي نباشد، ما هستيم و دنيا نيز حامي و ياور جدي اين اپوزيسيون سياسي و نظامي شد اما در قبال سوريه وضع چنين نيست. 

اين روزنامه تصريح كرد:سلسله پرسش هايي سران منطقه و غرب را در قبال سوريه به خود مشغول داشته و موجب اين دست و آن دست كردن آنها در آغاز حمله به سوريه شده است. 

نبود پاسخ هاي شفاف درباره ترديدها و سوال ها موجب شده كه غرب صريحا پايين آمدن اسد از اريكه قدرت را درخواست نكند، و از اين روي است كه افتادن به دامن اين باور كه گويا روزهاي حكومت اسد به شماره افتاده اشتباه است بويژه كه سوريه به توان بازدارندگي ايران كه مي تواند در صورت حمله به سوريه خليج فارس را به آتش بكشد، چنان اعتمادي دارد كه حتي اسد خود گفته فشارها را تحمل مي كند. 

هاآرتص با بيان اينكه «بايد هشدار ايران را جدي گرفت و اگر جنگ عليه سوريه واقع شود كل منطقه غرق در آتش تمام عيار خواهد بود»، مي افزايد: نبايد اين نكته را نيز از نظر دور داشت كه در حال حاضر عراق نيز به رغم اين كه نيروهاي آمريكايي در خاكش حضور دارند، در كنار نظام سوريه ايستاده و از آن حمايت قاطع مي كند.
 
اين بدان معنا است كه گستردگي جغرافيايي حمايت از سوريه با احتساب لبنان فراتر از مرزهاي آن كشور است. 

از اين رو بايد اذعان داشت كه هرگونه تحرك نظامي خارجي عليه سوريه فورا قضيه اين كشور را از بعد داخلي اش خارج خواهد كرد و به آن ابعاد منطقه اي و بين المللي خواهد داد. 

روزنامه صهيونيستي يادآور شد: سوريه، ليبي نيست. اگر براي ليبي مدتي طول كشيد تا يك هم پيماني بين المللي به وجود بيايد و قذافي نيز بدون يار و ياور تك و تنها در برابر غرب و انقلابيون ايستاد، براي سوريه از هم اكنون هم پيماني منطقه اي عليه غرب و دشمنان خارجي اش شكل گرفته است. 

مضافا بر آن كه ليبي از لحاظ زيرساخت نظامي توانايي چنداني نداشت در حالي كه سوريه از تجهيزات نظامي گسترده و ارتشي منسجم، برخوردار است.