قطع رابطه با فرانسه یکی از راههای مقابله با اهانت های این کشور به مقدسات مسلمانان است

به گزارش اسلام تایمز ؛  آزادی بیان در غرب و شارلی ابدو به عنوان نماینده آن همانند بسیاری از نقاط دیگر دنیا درگیر پدیده قدیمی «یک بام و دو هوا» و تابعی از لابی‌های سیاسی و اهداف ایدئولوژیک است وگرنه کدام منطق می‌تواند بپذیرد که تشکیک و تردید درباره یک موضوع تاریخی مثل هولوکاست جرم باشد و محققان این حوزه به زندان بروند ولی اهانت به رهبر ایران و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، مصداقی از آزادی بیان به شمار رود!

در علم حقوق یک اصل طلایی وجود دارد که می‌گوید «یک فرد تا زمانی آزاد است که به آزادی دیگران ضربه نزند»؛ وقتی شارلی ابدو و نمایندگان آن در دولت‌ها و سازمان‌ها می‌گویند که آزادی آنها حد و مرزی ندارد، کاملا از دایره درستی خارج و وارد دایره جنایت شده‌اند و آن زمانی است که به خود اجازه نقض حقوق و مقدسات دیگران را می‌دهند.

حال این پرسش به ذهن می رسد که چرا آزادی بیان شامل هولوکاست نمی ‌شود و توهین و تحقیر صرفا به مسلمانان و دین اسلام ارتباط می‌یابد و یهودیت از این قاعده مستثنی است؟
 
«صلاح العشمانی» یکی از تحلیلگران عراقی در پاسخ به این پرسش که کشورهای مسلمان و ملت های آزاده ی جهان چطور می توانند تدابیر پیشگیرانه ای علیه مجله ی شاری ابدو اتخاذ نمایند،گفت: راهکارهای زیادی وجود دارد از جمله اینکه طرح شکایت در محافل بین المللی علیه این مجله است.
 
«العشمانی» خاطر نشان کرد: قطع رابطه با فرانسه به این علت که این کشور حامی مجله ی مذکور است می تواند یکی از راههای پاسخ دادن به اهانت های مکرر به این مجله باشد.
 
این تحلیلگر عراقی در ادامه تاکید کرد: حمایت از شخصیت های مذهبی چراکه ممکن است اهدافی آتی چنین اقدامات اهانت امیزی قرار بگیرد باید در دستور کار قرار بگیرد.
 
لازم به ذکر است؛ نشریه فرانسوی شارلی ابدو در پی اقدام سخیف خود مبنی بر راه‌اندازی یک مسابقه بین‌المللی برای رسم کاریکاتور، ویژه‌نامه ۱۴ دیماه ۱۴۰۱ خود را به تصاویری موهن همراه با عباراتی توهین‌آمیز به مرجعیت دینی اختصاص داد.
 
گفت و گو: معصومه فروزان