این طرحی است که به گفته مقامات کاخ سفید و خاورمیانه ای نسخه ای از ناتو یا ناتوی عربی است. دولت ترامپ امیدوار است که این ائتلاف که موقتا نام ائتلاف استراتژیک خاورمیانه نامگذاری شده است در جریان نشست ۱۲ و ۱۳ اکتبر سال جاری میلادی در واشنگتن مورد بررسی و رونمایی قرار دهد.

آمریکا با الگوگرفتن از ناتو، در پی تشکیل سازمانی به نام «ائتلاف راهبردی خاورمیانه» است که هدف آن مبارزه با نفوذ ایران در منطقه خاورمیانه است. طرح ایجاد پیمان امنیتی پیش از سفر یکسال قبل ترامپ به عربستان از سوی مسئولان سعودی مطرح شد.

در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با پروفسور «شیرین هانتر» استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا انجام داده که در ادامه می آید.

*قرار است از یک تشکل و ائتلاف نظامی با عنوان ائتلاف استراتژیک در خاورمیانه طی روزهای آتی در واشنگتن رونمایی شود، آمریکا، عربستان، امارات، مصر، اردن و بحرین در این ائتلاف علیه ایران مشارکت می کنند آیا ائتلاف مذکور دارای یک انسجام داخلی به عنوان یک تشکیلات و رژیم نظامی است؟

 ائتلاف ها چه سیاسی یا نظامی توافق های غیر رسمی هستند و در قالب نهادهای خاص مجسم نمی شوند. در مقابل اتحادهای نظامی نهادهای رسمی بیشتری دارند. بهترین مثال چنین اتحادهایی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو است.

در طی جنگ سرد، قرارداد ورشو مثال دیگری بود. در حال حاضر واضح نیست که آیا امریکا تمایل دارد یک اتحاد نظامی رسمی با دولت های عرب تشکیل دهد یا به همکاری غیر رسمی که تا کنون با آنها داشته است، ادامه دهد.

اگر امریکا تصمیم بگیرد اتحاد نظامی رسمی با آنها تشکیل دهد  پس به نوعی سازمان (نهاد) جهت مدیریت آن نیاز دارد.

*آینده این ائتلاف نظامی را در سایه شکست ائتلاف های نظامی گذشته علیه ایران مانند ائتلاف اسلامی علیه تروریسم به سرکردگی عربستان و ائتلافهای صورت گرفته از سوی شورای همکاری خلیج فارس را چگونه ارزیابی می کنید؟

تاکنون ائتلاف های ضد ایرانی غیر رسمی بوده اند. با این حال، آنها برخی مشکلات را برای تهران ایجاد کرده اند. برای مثال آنها از عادی سازی روابط آن با اردن و مصر جلوگیری کرده اند.
یک اتحاد نظامی رسمی احتمالا چالش بزرگتری برای ایران خواهد بود به ویژه در صورت تقابل نظامی بین ایران و امریکا.

*به نظر شما زمان بندی برای اعلام تشکیل این ائتلاف که ۳ هفته قبل از اجرای تحریم ها است چه معنایی دارد؟

به باور من تشکیل ائتلاف نظامی و اعمال تحریم ها علیه ایران یک تصادف است. با این وجود تشکیل اتئلاف می تواند بخشی از یک استراتژی جهت اعمال فشار بیشتر علیه ایران در چندین جبهه باشد. 

*در سایه سیاست های رئیس جمهوری آمریکا به نظر می رسد این ائتلاف نظامی زمینه را برای پول گرفتن از کشورهای عربی به بهانه ایران هراسی فراهم می کند. نظر شما چیست؟

حداقل از اواسط دهه ۱۹۷۰ همکاری ضمنی بین دولتهای عرب خلیج فارس و غرب از جمله امریکا وجود داشته است. اساس این همکاری درک این موضوع بوده است که در ازاء چتر امنیتی امریکا دولتهای عرب حوزه خلیج فارس همکاری بیشتری در مسایل اقتصادی و مالی از جمله تولید و قیمت نفت با امریکا داشته باشند.

دولتهای عرب حوزه خلیج فارس همیشه در برابر همسایگان بزرگتر خود از جمله ایران و عراق قبل از تهاجم امریکا احساس ناامنی کرده، بنابراین آنها از همکاری با غرب استقبال کرده اند. این در حالی است که حتی قبل ازوقوع انقلاب در ایران، استدلال شده بود که فقط دولتهای منطقه باید مسئولیت امنیت خلیج فارس را بر عهده داشته باشند . تحولات اخیر ادامه این روند است یعنی امنیت در مقابل دستاورد اقتصادی  و مالی.

*ائتلاف نظامی مذکور بر پایه نیروی هوایی و دریایی استوار است در حالی که برای موفقیت فرضی باید بر نیروی زمینی تکیه کند. این مسئله را چگونه ارزیابی می کنید؟

 اگر اتحاد جهت رسیدن به اهداف بازدارندگی تشکیل شود نیروهای هوایی و دریایی ممکن است کافی باشند. ارتش زمانی مورد نیاز است که حمله زمینی رخ دهد. با این وجود اگر مذاکرات فعلی به تشکیل اتحادیه منجر شود بنابراین نیروهای زمینی بخشی از ساختار آن خواهند بود.