هاآرتص: خيانت قاضي هم نتوانست جنايت هاي ما را در غزه بپوشاند

روزنامه ها آرتص در تحليلي با عنوان «دادگاه لاهه در كمين اسرائيل» نوشت: يك سال است ما در رسانه هاي خود در جهان تلاش مي كنيم ثابت كنيم خوني كه در غزه ريخته شد، آب بوده است؛ ولي ظاهراً اين تلاش ها به نتيجه نرسيده و گزارش ها و بيانيه ها و تحقيقات متهم كننده روز به روز صادر مي شوند. مسئله محاصره اقتصادي باريكه غزه، شليك فسفر سفيد، كشتار مردم غيرنظامي، تخريب زيرساخت هاي شهري و انواع ديگر جنايت هاي جنگي مواردي است كه اين روزها مطرح مي شوند؛ ولي در اين ميان هيچ كدام از گزارش ها به اهميت و خطرناكي گزارش «ريچارد گلدستون» نمي رسد. تبليغات اسرائيلي براي مقابله با اين گزارش هاي رسواكننده بين المللي، بر اين جنبه تكيه مي كرد كه به جاي مورد تهاجم قرار دادن پيام ها و متن اين گزارش ها، گزارشگران و تهيه كنندگان آن را مورد تهاجم قرار دهيم. ولي مشكل اينجاست كه در گزارش اخير، اسرائيل نمي تواند به هيچ وجه كاري كند، زيرا گزارش اخير توسط قاضي گلدستون تهيه شده كه خود يك يهودي مشهور و فعال است. براي شناخت بي طرفي گلدستون همين امر كافي است كه به مصاحبه نيكول دختر گلدستون گوش فرا دهيم. نيكول كه در اين مصاحبه به زبان عبري صحبت مي كرد بيان كرد كه پدرش تلاش طاقت فرسايي از خود نشان داد تا اين گزارش كه قرار بود بسيار شديداللحن تر باشد، به وضعيت كنوني خود تبديل شود. بايد مطمئن باشيم كه گلدستون واقعاً دوستدار اسرائيل است.
هاآرتص با خطرناك خواندن «گزارش سانسور شده» براي اسرائيل مي نويسد: ما با كشتار صبرا و شتيلاي ديگري روبرو هستيم. بعد از ماجراي صبرا و شتيلا، مردم ما ابراز نارضايتي كردند اما بعد از همين عمليات سرب گداخته، دولت به توزيع نشان ها و مدال ها دست زد. نيازي نبود كه ما منتظر گزارش گلدستون باشيم تا بفهميم فاجعه اي رخ داده است بلكه خودمان بايد حدس مي زديم بين داود فلسطين و جالوت اسرائيل حادثه بزرگي رخ داده است. به جاي تماشاي صحنه بمباران هاي غزه، كاش خيلي زودتر خودمان اين امر را مي فهميديم و آن را متوقف مي كرديم و به تحقيقات پوچ و بي معناي ارتش متوسل نمي شديم. بايد خودمان اولمرت و سيوي ليوني را محاكمه مي كرديم، زيرا تصميم گرفتند با گلدستون همكاري نكنند، اكنون ما با دادگاه بين المللي لاهه روبرو هستيم و ممكن است با دستور بازداشت مقامات اسرائيلي هم مواجه شويم. شايد بار ديگر كه جنگ ديگري را به راه انداختيم، نه تنها به كشته شده ها فكر كنيم؛ بلكه به بهاي سياسي كه به دنبال آن بايد پرداخت كنيم نيز بايد فكر كنيم تا آنجا كه ممكن است در سال آينده، اسرائيل به عامل نفرت همگان تبديل شود.