مرسي مراقب باشد در دام آمريكا و سعودي نيفتد

اين تحليلگر برجسته و باسابقه مصري با اشاره به سفر محمد مرسي به عربستان و مطرح شدن اينكه «مصر و عربستان دو حامي ميانه رو اسلام سني هستند»، نوشت: البته اين اظهارنظر را فقط روزنامه الاهرام از مرسي نقل كرد كه شايد از سر لغزش زبان يا با توجه بوده است.

وي با برحذر داشتن از افتادن در دام مجادلات مذهبي، در روزنامه «الشروق» نوشت: چنين سخناني ورود به قطب بندي هاي مذهبي و چالش با ايران است كه بايد اجتناب شود. براساس اطلاعات من مسئولان آمريكايي از مصر پس از انقلاب مطالبات مشخصي را خواسته اند، آنها به مسئولان مصري ابلاغ كرده اند كه اگر اين مطالبات را انجام دهند در گنج ثروت كشورهاي عربي حوزه خليج فارس به روي آنها بازخواهد شد و آنها را از بحران اقتصادي نجات خواهد داد.
موضوعي كه ذهن مرا به خود مشغول كرد اين است كه مواضع شيعيان در چنين حالتي چه خواهد بود، مي دانيم كه در منطقه الشرقيه عربستان شيعيان زندگي مي كنند، همچنين مي دانيم كه بيش از ۶۰ درصد مردم عراق شيعه هستند و اكثريت جمعيت بحرين را شيعيان تشكيل مي دهند، همچنين ۳۰ درصد از جمعيت كويت شيعه است و در لبنان نيز شيعيان قدرت عظيمي در اختيار دارند كه در هزاران محاسبه سياسي فعالند.
اين در حالي است كه جهان عرب متشكل از طوايفي است كه اگر چه شيعي نيستند ولي به آنها گرايش دارند، مثل اباضي ها در عمان، زيدي ها در يمن، علوي ها در سوريه، دروزي ها در لبنان كه برخلاف مسيحي ها كه اختلافات طايفه اي دارند اين ها هيچ اختلافي با يكديگر ندارند.

فهمي هويدي تصريح كرد: اين موضوع را درك مي كنم كه عربستان در يك معركه تمام عيار با شيعيان و با ايران در افتاده است. وهابيتي كه بر اين كشور مستولي است از قرن نوزدهم تاكنون خصومتي شديد با شيعيان داشته است. كما اين كه رياض از زمان آغاز انقلاب اسلامي در ايران در سال ۱۹۷۹ همواره عليه ايران موضع داشته است. اين درگيري با هماهنگي نزديك عربستان با سياست هاي آمريكا در منطقه دنبال مي شود كه تلاش دارد ايران را در تحريم و محاصره قرار دهد. اما مواضع مصري ها كاملا فرق داشته است، به ويژه الازهر كه روابطي كاملا متفاوت با مذهب شيعه اثني عشري دارد. در بدترين حالت هيچ گاه اين روابط به هيچ نوع خصومتي نرسيده است. بله، اختلاف وجود داشته، اما هيچ گاه به زد و خورد يا خصومت نرسيده است. مذهب تشيع همواره در الازهر در چارچوب بررسي فقه مقارن مورد مطالعه قرار گرفته است. به گونه اي كه محمود شلتوت، امام اكبر الازهر تبعيت از مذهب تشيع را مجاز شمرده و آن را كاملا شرعي دانسته است.
در مصر دعوت از تقريب بين مذاهب شده و در اين رابطه مجله «رساله الاسلام» منتشر مي شود كه در آن علماي هر دو طرف در آن مي نويسند. همچنين وزارت اوقاف دايره المعارف اسلامي اي را منتشر كرده كه در آن مذهب شيعه را استثنا نكرد، و به طور كامل به اصول اين مذهب با احترام كامل اشاره شده است. ما نبايد رو به عقب برگرديم.

 وي در ادامه اين مقاله تحليلي نوشت: غيراز بعد مذهبي، درباره روابط سياسي قاهره و تهران، بايد بگويم هنوز سياست خارجي مصر اسير نگرش نظام سابق است كه همواره تلاش داشته برقراري اين رابطه را از دريچه منافع آمريكا دنبال كند، در حالي كه لازم است پس از انقلاب مصر اين سياست تغيير كرده و اراده مصري بر آن حاكم شود و آثار تسلط آمريكايي و اسرائيلي بر آن ديگر مشاهده نشود.

ايران شيعي بزرگترين حامي جنبش سني حماس محسوب مي شود، جنبشي كه فقط در رسانه هاي اسرائيلي و آمريكايي آن را تندرو توصيف مي كنند، بنابراين به روشني ديده مي شود كه تا چه اندازه فساد انديشه در مطرح كردن ديدگاه هاي مذهبي در خطابه هاي سياسي مشاهده مي شود. با علم بر اين كه ميانه روي فقط شامل حال سني ها نمي شود، در ميان شيعيان اثني عشري نيز جريان هاي معتدل وجود دارند.

اين تحليلگر برجسته مصري در پايان نوشت: يك قرائت بي طرفانه از سفر مرسي به عربستان اين است كه وي يك خطاي كلامي در اين رابطه مرتكب شده است، اما من معتقدم كه كشورهاي بزرگ بايد بر ضرورت حمايت از حقوق ملت فلسطين توافق كنند، چرا كه تنها ميانه روي اسلامي است كه مي تواند از اين موضوع حمايت كند. اين را هم مخفي نمي كنم كه من رايحه عدم بي طرفي در رويارويي مسائل مذهبي كه در هيچ چارچوبي قابل توجيه نيست را احساس مي كنم.
مساله اي كه در حقيقت با سياست ايراني و نه مذهب شيعي درگير است.
اگر اين برداشت صحيح باشد، من اين سوال را مي پرسم كه آيا پرزيدنت مرسي با رضايت خود وارد اين درگيري شده يا وادار به ورود به آن شده است؟

يادآور مي شود آمريكا و رژيم سعودي به همراه رسانه هاي وابسته تلاش گسترده اي را به كار بستند با استفاده از حربه هاي «تهديد»، «تطميع» و «انتشار مطالب كذب» از زبان مقامات جديد، چهره انقلاب ملت مصر را ملكوك و مخدوش نشان دهند و اين در حالي است كه آنها ضربه بزرگ و سهمگين را از به زير كشيدن ديكتاتور وفاداري چون حسني مبارك خورده اند و اين ضربه به هيچ نحو جبران پذير نيست.