پایگاه‌های مخفی آمریکا در قلمرو اختصاصی طالبان

به گزارش اسلام تایمز ؛ گفته می‌شود سازمان اطلاعات آمریکا، ساخت چندین پایگاه ویژه هواپیماهای بدون سرنشین در نقاط مختلف افغانستان را به اجرا رسانده است.

نمونه بارز این پایگاه‌های مخفی، پایگاه نظامی "شوراب" در ولایت هلمند است که علاوه بر فرودگاه اختصاصی نیروهای آمریکایی، تبدیل به محل رفت‌وآمد حدود 30 هزار کارمند زن و مرد آمریکایی شده است.

در حالیکه بر همگان روشن است که این منطقه تحت کنترل طالبان است و مردم این مناطق بیش از آن که از دولت حرف شنوی داشته باشند، تحت اوامر طالبان هستند.

فرودگاه شوراب یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان به شمار می‌رود که میلیاردها دلار در آن هزینه شده و در حال حاضر در انحصار نیروهای آمریکایی‌ قرار دارد.

اما با این وجود سازمان سیا اقدام به احداث یک پایگاه مخفی زیر زمینی نیز در این منطقه نموده که علاوه بر محلی برای اختفای هواپیماهای بدون سرنشین، به انباری پر از تسلیحات نظامی و ادوات گران‌قیمت تبدیل شده است.

از آنجایی هم که هیچ کس حق عبور و مرور در مناطق تحت کنترل طالبان را ندارد و به بهانه ناامنی راه‌های ارتباطی آن مسدود است، امنیت این پایگاه‌های مخفی تأمین است.

اما چرا سازمان سیا؟

در این اواخر دولتمردان کاخ سفید به لحاظ نفوذ دولتی و منفعت اقتصادی علاقه زیادی به استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین نشان داده‌اند زیرا توانسته‌اند به بهانه وجود القاعده در کشورهایی چون سومالی، یمن، عراق، لیبی، افغانستان و پاکستان به اهداف خود دسترسی پیدا کنند.

از آنجا که تأسیس چنین پایگاه‌های مخفی بودجه کلان و اختیارات زیادی می‌طلبد، از "بودجه سیا" سازمان سیا استفاده شده است.

بودجه "سیا" بودجه‌ای است که به دلیل امنیت ملی کشورها به طور مخفیانه از درآمد کلی یک کشور برای اهداف گوناگون کنار گذاشته می‌شود و با تحقیقات نظامی سر و کار دارد.

پروژه‌هایی که با بودجه سیا اجرا می‌شوند به پروژه‌های سیا مشهور هستند و اطلاعاتی در مورد آنها به عموم داده نمی‌شود. برای مثال از این دست پروژه‌ها می توان به ساخت هواپیمای (F-117 Nighthawk) در صنایع هوایی نظامی آمریکا اشاره کرد که قادر به انجام عملیات های مخفی است.

بمب افکنB-2 Spirit یکی دیگر از این نمونه‌ها است که پروژه ساخت آنها کاملا محرمانه بوده و تا زمان صدور اجازه انتشار خبر عمومی وجود چنین چیزی انکار می‌شد.

این بودجه‌ها و محل هزینه آنها نه تنها از کشورهای دیگر و خارجیان پنهان نگه داشته می‌شود بلکه حتی نمایندگان مردم نیز هیچ اطلاعی در مورد آنها ندارند.

گاهی تعداد معدودی از اعضای کنگره در جریان امور مربوط به بودجه‌های سیا قرار می گیرند و در مورد برخی پروژه‌ها نیز هیچ گونه اطلاعاتی به کنگره داده نمی‌شود.

به طور کلی آنچه مسلم است وزارت دفاع آمریکا بودجه‌ای دارد که برای طرح‌های نظامی امنیتی فوق‌العاده مهمی هزینه می‌کند.

هزینه سالانه پروژه‌های سیا وزارت دفاع آمریکا برای سال 2008 در حدود 32 میلیارد دلار تخمین زده می‌شد که این تخمین برای سال 2009 به 50 میلیارد دلار رسید.

این بودجه در سال 2011 به 53 میلیارد دلار افزایش یافت. بودجه ای که از کل بودجه نظامی بسیاری از کشورها مثل انگلیس، فرانسه و ژاپن نیز بیشتر شده است.

هیچ آمار رسمی از تعداد واقعی این گونه پایگاه‌های مخفی وجود ندارد.

با این حال تخمین زده می‌شود که آمریکا بیش از 50 پایگاه در آفریقا و خاورمیانه در اختیار دارد که در استراتژی جدید واشنگتن گسترش بیشتری از پایگاه‌های هواپیماهای بدون سرنشین در آسیا و از جمله منطقه حساس و مهم افغانستان ساخته خواهد شد.

آمریکا حداقل در 140 کشور جهان دارای پایگاه نظامی است که در حدود 1500 میلیارد سالانه هزینه می‌کند تا به اهداف خود دست یابد.

اما افسوس که دولتمردان افغانستان بدون ذره‌ای تفکر از این همه جاه طلبی مقامات کاخ سفید، هیچ گاه به چنین مطالب پر اهمیتی توجه نمی کنند و تنها به فکر گذراندن روزگار هستند.

سازمان سیا تحت پوشش طالبان در منطقه‌ای به اصطلاح ناامن در حوالی مرزها، برای خود چندین پایگاه مخفی و فرودگاه انحصاری تأسیس می‌کنند ولی مقامات افغانستان به بهانه درگیری میان طالبان و نیروهای خارجی حتی جرأت فکر کردن درباره این مناطق را هم ندارند.

اینگونه است که افغانستان ندانسته و نخواسته تبدیل به سکوی پرشی برای زورگویان جهانی می‌شود و نام آن را تغافل و یا متحد شدن با بزرگان می‌گذارد.