به گزارش اسلام تایمز ؛ جولین بورگر تحلیلگر مسائل سیاسی و امنیتی طی مقاله‌ای در روزنامه گاردین به بررسی وضعیت و توان نظامی روسیه پرداخت.

وی می‌نویسد: مشاوران نظامی روسی در برخی از پیچیده‌ترین بخش‌های دفاع هوایی سوریه مشغول به کار هستند که هرگونه مداخله آتی احتمالی به رهبری آمریکا را به چالش خواهد کشید.

مشاوران روسی در استقرار سامانه‌های سطح به هوا ارتش سوریه را یاری می‌دهند و در همان حال سیستم‌های قدیمی را نیز روزآمد کرده‌اند. این تجهیزات پس از شروع نا آرامی‌ها در سوریه از طرف مسکو در اختیار ارتش اسد قرار داده شد. عمق و پیچیدگی دفاع ضد هوایی سوریه به این معناست که هرگونه حمل مستقیم از سوی ائتلاف غربی که به پشتوانه منطقه پرواز ممنوع یا به صورت حملات هوایی ویژه علیه رهبری سوریه انجام گیرد؛ هزینه بر، طولانی و پرمخاطره خواهد بود. زیرا در صورتی که نیروهای نظامی مسکو در اثر چنین حمله‌ای متحمل تلفاتی شوند آنگاه دیگر پیآمدهای ژئوپلتیک این اتفاق غیر قابل پیش بینی خواهد شد.

هرگونه حمله هوایی علیه مواضع نظامی اسد یا هر تلاشی برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع نیازمند سرکوب بخش‌های دفاعی نیرومند ارتش سوریه است. سامانه‌های دفاعی سوریه پس از حمله اسرائیل به راکتور هسته‌ای در حال ساخت سوریه در سال 2007 و نیز پس از آغاز شورش‌ها در مارس 2011 به شدت تقویت شده‌اند. این توانمندی‌ها از طرف روسیه برای مقابله با طرح غربی تغییر رژیم در سوریه در اختیار این کشور قرار گرفته است. برای مثال بزرگترین تجهیزات استراق سمع روسی در خارج از خاک این کشور در سوریه مستقر شده است که منطقه‌ وسیعی از مدیترانه را تحت پوشش قرار می‌دهد.

فرمانده دفاع هوایی نیروی زمینی روسیه ژنرال الکساندر لئونو اخیرا در گفتگو با ایستگاه رادیویی مسکو گفت: «سامانه‌ی دفاع هوایی سوریه بسیار توانمند و کاراست. در نتیجه کسی نتوانسته است تا کنون نبرد هوایی جدی علیه آن به راه بیاندازد».

این نیروی هوایی قدرتمند که فرمانده روسی از آن سخن می‌گوید متشکل است از دو بخش عمده با حدود 50 هزار نیرو –دو برابر چیزی که معمر قذافی در اختیار داشت- هزاران تسلیحات ضد هوایی و بیش از 130 موشک ضد هوایی. بر اساس برخی گزارش‌ها روسیه سامانه‌های متحرک پرتاب موشک مانندBuk-M2 و Pantsyr-S1 و نیز سیستم‌های راداری نوینی را نیز در اختیار ارتش اسد قرار داده است. گزارش‌های مربوط به انتقال موشک‌های اس 300 به سوریه هنوز تایید نشده است. یکی از کارشناسان مرکز مطالعات بین المللی و استراتژیک واشنگتن در مورد کمک‌های مسکو به سوریه می‌گوید: «آن‌ها تنها تجهیزات نمی‌فروشند.
آن‌ها نیروی انسانی برای آموزش جوخه‌های هوایی را نیز می‌فرستند. گاهی اوقات، هیچ توانایی بومی برای به کارگیری این سیستم‌ها وجود ندارد. این همان چیزی است که در سوریه وجود دارد و جوخه‌های سوری توانمندی‌های لازم برای استفاده از ظرفیت کامل این تجهیزات را ندارند». منابع مطلع از همکاری دفاعی مسکو-دمشق، حضور جوخه‌های دفاع هوایی روسی در سوریه را تایید می‌کنند و معتقدند حضور این نیروها بر ماهیت طرح‌های غرب برای سوریه تاثیر گذار بوده است.

برای برخورد با این سامانه‌ی دفاعی عمیق، چند لایه‌ای و مجهز، یک ائتلاف هوایی بزرگ نیاز است که با هزاران موشک که به دقت هدایت شده‌اند؛ پشتیبانی شود. انگلیس، فرانسه و دیگر هم پیمانان اروپایی آمریکا ذخیره خود از چنین تسلیحاتی را در لیبی به اتمام رسانده‌اند. هرچند جزئیات منتشر نشده اما گزارش‌هایی در دست است که نشان می‌دهد شرایط در سوریه هنوز از نظر غرب به مرحله‌ی پیش-لیبیایی نرسیده است.

ائتلاف هوایی علیه سوریه همچنین نیازمند هواپیماهای رادار گریز و حجم عظیمی از فعالیت‌های پیام رسانی مخفیانه، تصاویر ماهواره‌ای و عملیات شناسایی هوایی خواهد بود که همه‌ی این‌ها در حیطه‌ی تخصص‌های ارتش آمریکا قرار دارد. به همین دلیل دیگر آمریکا نمی‌تواند مانند آنچه در لیبی اتفاق افتاد، عملیات را از دور رهبری کند. اما باید توجه داشت که دولت اوباما در مورد درگیر شدن در جنگ دیگری در خاورمیانه بسیار محتاطانه عمل می‌کند به خصوص این که می‌داند موضوع هسته‌ای ایران می‌تواند در هر زمانی به یک تقابل در خلیج فارس منجر شود.
با کناره گیری رئیس سیا، دیوید پترائوس، بزرگترین حامی دخالت نظامی در سوریه از دولت اوباما حذف شد. جان کری که نامزد پست وزارت امور خارجه‌ی دولت اوباماست حمایت بیشتر از شورشیان را پیشنهاد می‌دهد و دیگر در مورد دخالت نظامی ناتو یا آمریکا در سوریه حرفی نمی‌زند.

سیستم دفاعی قدرتمند سوریه در کنار پشتیبانی مسکو از آن و ماهیت از هم گسیخته‌ی مخالفین داخلی می‌تواند توضیح دهد که چرا جبهه‌ی مداخله‌گر غربی به رهبری آمریکا تمایل چندانی برای یک حرکت نظامی نشان نداده و تا کنون نتوانسته‌اند در طرح دخالت نظامی در سوریه کاری از پیش ببرند.

اسلام تايمز