۰
شنبه ۸ خرداد ۱۳۸۹ ساعت ۰۹:۵۶
لبناني‌ها در پنجم خرداد خاطره‌اي را گرامي مي‌دارند كه پس از دو دهه اشغال، عزت و كرامت را به آنها بازگرداند. خاطره‌اي كه ده سال پيش معادله سياسي منطقه را به نفع حزب الله تغيير داد.
در مورد چگونگي اشغال جنوب لبنان توسط رژيم صهيونيستي و فرار آن در سال 79 بايد گفت رژيم اسرائيل كه همواره از زمان تشكيل خود سعي داشت جهانيان را به اين مسئله قانع كند كه نسبت به لبنان چشم طمع ندارد، در سال 1357 بخشهايي از جنوب لبنان كه به عمليات ليطاني معروف بود را به اشغال خود درآورد.
رژيم اسرائيل در توجيه اشغال جنوب لبنان، مقابله با گروههاي مقاومت فلسطيني و واكنش به حملات آنان بر ضد اراضي اشغالي را بهانه هجوم به جنوب لبنان و اشغال اين منطقه اعلام كرد. اسرائيل مقابله با گروههاي مقاومت فلسطين را بهانه اشغال جنوب لبنان قرار داده بود اما در پاسخ به اين ادعا بايد گفت نه تنها اين مسئله تحقق نيافت بلكه اين اشغال باعث ظهور و افزايش قواي حزب الله و مقاومت شد.
رژيم صهيونيستي پس از هجوم به اين منطقه با همكاري شماري از مزدوران لبناني به رهبري "سعد حداد" و سپس "آننوان حداد" توانست در جنوب لبنان كمربند امنيتي ايجاد كند. اما اين كمربند امنيتي نيز نتوانست اهداف رژيم صهيونيستي را محقق كند و احداث يك منطقه امنيتي از سوي اين رژيم، به دليل حملات موشكي حزب الله به شمال فلسطين اشغالي و تبديل اين منطقه به شكارگاه مرگبار نظاميان صهيونيستي اهميت خود را از دست داد.
پنج روز پس از حمله به جنوب لبنان، شوراي امنيت سازمان ملل متحد قطعنامه 425 را صادر كرد. اين قطعنامه بر ضرورت عقب نشيني اسرائيل از اراضي لبنان، تشكيل نيروي بين‌المللي كه بر اين عقب نشيني نظارت داشته باشد، صلح را احيا و به دولت لبنان در كنترل اراضي خود كمك كند؛ تاكيد داشت.
در تابستان سال 1361 اسرائيل، لبنان را اشغال و بيش از نيمي از اين كشور از جمله بيروت را به تصرف درآورد. اين رژيم پس از مدتي از بيروت عقب نشيني اما تا سال 79 جنوب لبنان را تحت اشغال خود قرار داد.
هر چند اسرائيل به طور يكجانبه و بدون امضاي توافقنامه با لبنان از جنوب اين كشور عقب نشيني كرد اما علت اصلي فرار اسرائيل در حقيقت به دليل مقاومت حزب الله لبنان صورت گرفت.
هفته گذشته سرهنگ "نوام بن تسفي" يكي از فرماندهان ارتش صهيونيستي با اشاره به شكست اسرائيل در جنوب لبنان اعتراف كرد ما بيست و پنجم ماه مه سال 2000 از جنوب لبنان عقب نشيني نكرديم بلكه فرار كرديم.
به گزارش روزنامه " هاآرتض "، تسفي آخرين افسر صهيونيستي بود كه فرماندهي منطقه غربي در جنوب لبنان (منطقه بنت جبيل) را عهده‌دار بود. وي گفت: توصيف صحيح خروج 10 سال قبل نظاميان صهيونيستي از جنوب لبنان كلمه " فرار" است. اين روزنامه به نقل از تسفي نوشت " خروج ما از جنوب لبنان عقب نشيني و تاكتيك نبود بلكه فرار از اين منطقه بود نه كمتر نه بيشتر.
"گفتني است بن تسفي فرماندهي منطقه غربي جنوبي لبنان را به مدت چهار سال و تا زمان فرار نيروهاي اسرائيلي از مناطق جنوب در اختيار داشت.
روزنامه صهيونيستي " هاآرتض " همچنين گزارش داد، بن تسفي يكي از افسران بلندپايه وقت بود كه هيچ ترديدي در آن هنگام براي خروج نيروهاي اشغالگر اسرائيل از لبنان نداشت.
اين افسر بلند پايه صهيونيستي تاكيد كرد " من معتقدم كه همه فرماندهان نظامي يگان‌هاي مستقر در جنوب لبنان از جمله "چكو" (تمير)، "صموئل زكاي"، "افيف موخافي"، "آلون فريدمن" و "ايال آيزنبرگ" به اين نتيجه رسيدند كه فرار بهترين گزينه است و به اين باور رسيده بودند كه توان و قدرت اجراي ماموريت خود را در لبنان ندارند.وي افزود، بسياري از فرماندهان عالي نظامي اسرائيل مانند ما فكر مي‌كردند ولي مشكل اين جا بود كه هر چه درجه و رتبه نظامي يك افسر بالاتر مي‌رود مخالفت با دستورات نظامي سخت‌تر مي‌شود و اين اتفاقي نيست كه عميرام ليوين و شاي افيطال دو افسر بلندپايه نظامي اسرائيل كه در آن زمان موافقت آشكار خود را با خروج از جنوب لبنان ابراز داشتند، بعد از مدت كوتاهي از ارتش اخراج شدند.
بن تسفي از روند خروج از جنوب لبنان انتقاد كرد و آن را شكستي نظامي برشمرد، زيرا به گفته وي ارتش اسرائيل تحقيق و بررسي عميقي براي خروج انجام نداد.وي چگونگي خروج از جنوب لبنان را اين گونه تشريح كرد " ما فرار كرديم و خودروها، ابزار آلات و تجهيزات جنگي را پشت سر خود در منطقه خروجي " باب فاطمه " رها كرديم و در چنين موقعي حقارت شامل حال اسرائيلي‌ها شد."
مقاومت مبارزان حزب الله تا جايي پيش رفت كه ايهود باراك نخست‌وزير وقت رژيم صهيونيستي در يكي از نشست‌هاي كابينه خود در سال 79 اعلام كرد: "ما به طور يقين نمي‌توانيم در لبنان كاري انجام دهيم. حزب الله به فعاليت خود ادامه مي‌دهد و ما بايد يا فرزاندانمان را در لبنان دفن كنيم " و يا كاري كه كمترين ضرر را دارد؛ انتخاب كنيم. وي در اين نشست از تصميم اين رژيم براي عقب نشيني از جنوب لبنان خبر داد.
اين اظهارات، اعتراف به اين مسئله بود كه عقب نشيني از جنوب لبنان در نتيجه عدم توانايي رژيم صهيونيستي در تداوم اشغال جنوب لبنان به هر بها و قيمتي بود.
نكته ديگر اينكه باراك پس از عقب نشيني از جنوب لبنان سعي داشت با تهديد حزب الله و لبنان مبني بر اينكه هر گونه عمليات نظامي يا پرتاب موشكهاي كاتيوشا به شهركهاي صهيونيستي، عمليات جنگي قلمداد مي‌شود كه مستوجب واكنشي متفاوت‌تر از گذشته خواهد بود؛ دل مخالفان كابينه كه وي را به عقب نشيني خفت بار از جنوب لبنان متهم كرده بودند، به دست آورد.
آمارها نشان مي‌دهد كه عمليات نظامي موفقيت آميز حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان، سالانه بين 22 و 23 كشته و شمار زيادي زخمي و اسير در ميان ارتش رژيم صهيونيستي بر جا مي‌گذاشت.
متوسط عمليات نظامي حزب الله در فاصله سالهاي 68 تا 70 بالغ بر 292، سالهاي 71 تا 73 بالغ بر 465 و در فاصله سالهاي 74 تا 76 بالع بر 936 عمليات بوده است.
تنها در سال 78 به دليل مقاومت مبارزان حزب الله 36 نظامي اسرائيلي كشته و 64 نفر زخمي و دو نفر ديگر به اسارت گرفته شدند. به طور كلي آمار تلفات اسرائيل در طول 18 سال اشغال جنوب لبنان بالغ بر هزار و 200 كشته بود.
صرف نظر از موافقت ايهود باراك با عقب نشيني از جنوب لبنان، در پي مقاومت اسلامي و ضربات وارد آمده بر رژيم صهيونيستي، موجي در رژيم اسرائيل به وجود آمد كه خواستار عقب نشيني اين رژيم از باتلاق لبنان بود. نظرسنجي روزنامه يديعوت آحارونت در مورد عقب نشيني اسرائيل از جنوب لبنان بيانگر اين بود كه 72 درصد شركت كنندگان در نظرسنجي، اين عقب نشيني را تاييد و آن را اقدامي صحيح دانستند و در مقابل تنها 20 درصد با اين امر مخالف بودند.
مقاومت اسلامي حزب الله در عملياتهاي نظامي خود از شيوه‌هاي رايج جنگهاي چريكي يعني گروههاي كوچك براي شبيخون به گشتي‌ها و استحكامات دشمن و كار گذاشتن بمب، مين و نصب كمين بر سر راه خطوط مواصلاتي و محل‌هاي رفت و آمد اين نيروها استفاده مي‌كرد.
مقاومت اسلامي در جريان نبردها و عملياتهاي خود، تنها به شيوه‌هايي همچون كمين در جاده‌ها و مناطق كوهپايه اي با گلوله باران پايگاههاي دشمن صهيونيست اكتفا نكرد بلكه به عملياتهاي گسترده عليه يك يا چند پايگاه در آن واحد دست زد و حتي موفق شد در بسياري از موارد اين پايگاهها را تا ساعتها به تصرف درآورده يا افراد آن را به اسارت بگيرد.
عمليات انصاريه در سال 76 مشهورترين عمليات حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان بود. نيروهاي مقاومت با نصب كمين بر سر راه يك گروه 15 نفره از كماندوهاي ويژه ارتش اشغالگر در روستاي انصاريه آنها را تار و مار كردند. مقاومت پس از مدتي اجساد تكه تكه شده اين نظاميان را با پيكرهاي 40 شهيد لبناني كه 30 نفر از آنها شهداي مقاومت اسلامي بودند، مبادله كرد. اين اولين بار در طول تاريخ رژيم صهيونيستي بود كه چنين شكستي به تل آويو وارد مي‌شد.
علاوه بر مقاومت اسلامي كه باعث عقب نشيني خفت بار نظاميان اسرائيلي شد، نبايد از نقش دولت لبنان در حمايت از مقاومت به ويژه در دوره لحود- الحص (فرماندهي ارتش لبنان از سوي اميل لحود و نخست وزيري سليم الحص) غافل شد.
پيروزي چشمگير حزب الله در جنوب لبنان كه پس از سالها اشغال حاصل شد؛ بار ديگر اعتماد به نفس را در به تمامي ملتهاي عربي و اسلامي بازگرداند.
اين پيروزي نشان داد كه عقيده تسليم و سازش راه حلي براي پايان بخشيدن به مناقشه اعراب و اسرائيل نيست و مقاومت تنها راه احياي عزت اين ملتها به شمار مي‌رود و خلاصه اينكه مناقشه در مورد خلع سلاح حزب الله در داخل لبنان تنها به نفع اسرائيل است و اهداف اين رژيم را در مورد لبنان محقق خواهد كرد.
رژيم صهيونيستي كه تمام تلاش خود را براي حذف نظامي حزب‌الله لبنان به كار بسته، اكنون خود را در شرايطي مي‌بيند كه حضور پررنگ مقاومت و حزب‌الله در عرصه سياسي همسو با نقش مهم اين حزب در عرصه نظامي لبنان جلوه‌گر شده است، لذا به راه انداختن رزمايش‌هايي كه تنها هدف ايجاد رعب و وحشت را دنبال مي‌كند آن هم در آستانه‌ي سالروز عقب نشيني مفتضحانه اين رژيم از جنوب لبنان، نه تنها تاثيري بر قدرت مقاومت نخواهد گذاشت، بلكه بار معنوي مقاومت را نيز افزايش مي‌دهد.
مقاومت لبنان و رهبران آن پيش از اين نيز ثابت كرده‌اند كه در بيان قدرتشان اغراق نمي‌كنند و توانايي آن را دارند كه با موشك‌هايشان مركز تل آويو را نيز هدف قرار دهند. برپايي چنين رزمايش‌ها و افزايش تهديد‌هاي سردمداران رژيم صهيونيستي عليه لبنان و مقاومت آن، تنها بيانگر درماندگي اين رژيم و بيم و هراسش از هر گونه رويارويي در آينده است.
اشغالگران صهيونيست به خوبي مي‌دانند كه راه مقاومت تا آزادسازي كامل خاك كشورهاي عربي ادامه خواهد داشت و آنها با استفاده از هيچ اهرمي قادر به شكست مقاومت نيستند.
در مورد چگونگي اشغال جنوب لبنان توسط رژيم صهيونيستي و فرار آن در سال 79 بايد گفت رژيم اسرائيل كه همواره از زمان تشكيل خود سعي داشت جهانيان را به اين مسئله قانع كند كه نسبت به لبنان چشم طمع ندارد، در سال 1357 بخشهايي از جنوب لبنان كه به عمليات ليطاني معروف بود را به اشغال خود درآورد.
رژيم اسرائيل در توجيه اشغال جنوب لبنان، مقابله با گروههاي مقاومت فلسطيني و واكنش به حملات آنان بر ضد اراضي اشغالي را بهانه هجوم به جنوب لبنان و اشغال اين منطقه اعلام كرد. اسرائيل مقابله با گروههاي مقاومت فلسطين را بهانه اشغال جنوب لبنان قرار داده بود اما در پاسخ به اين ادعا بايد گفت نه تنها اين مسئله تحقق نيافت بلكه اين اشغال باعث ظهور و افزايش قواي حزب الله و مقاومت شد.
رژيم صهيونيستي پس از هجوم به اين منطقه با همكاري شماري از مزدوران لبناني به رهبري "سعد حداد" و سپس "آننوان حداد" توانست در جنوب لبنان كمربند امنيتي ايجاد كند. اما اين كمربند امنيتي نيز نتوانست اهداف رژيم صهيونيستي را محقق كند و احداث يك منطقه امنيتي از سوي اين رژيم، به دليل حملات موشكي حزب الله به شمال فلسطين اشغالي و تبديل اين منطقه به شكارگاه مرگبار نظاميان صهيونيستي اهميت خود را از دست داد.
پنج روز پس از حمله به جنوب لبنان، شوراي امنيت سازمان ملل متحد قطعنامه 425 را صادر كرد. اين قطعنامه بر ضرورت عقب نشيني اسرائيل از اراضي لبنان، تشكيل نيروي بين‌المللي كه بر اين عقب نشيني نظارت داشته باشد، صلح را احيا و به دولت لبنان در كنترل اراضي خود كمك كند؛ تاكيد داشت.
در تابستان سال 1361 اسرائيل، لبنان را اشغال و بيش از نيمي از اين كشور از جمله بيروت را به تصرف درآورد. اين رژيم پس از مدتي از بيروت عقب نشيني اما تا سال 79 جنوب لبنان را تحت اشغال خود قرار داد.
هر چند اسرائيل به طور يكجانبه و بدون امضاي توافقنامه با لبنان از جنوب اين كشور عقب نشيني كرد اما علت اصلي فرار اسرائيل در حقيقت به دليل مقاومت حزب الله لبنان صورت گرفت.
هفته گذشته سرهنگ "نوام بن تسفي" يكي از فرماندهان ارتش صهيونيستي با اشاره به شكست اسرائيل در جنوب لبنان اعتراف كرد ما بيست و پنجم ماه مه سال 2000 از جنوب لبنان عقب نشيني نكرديم بلكه فرار كرديم.
به گزارش روزنامه " هاآرتض "، تسفي آخرين افسر صهيونيستي بود كه فرماندهي منطقه غربي در جنوب لبنان (منطقه بنت جبيل) را عهده‌دار بود. وي گفت: توصيف صحيح خروج 10 سال قبل نظاميان صهيونيستي از جنوب لبنان كلمه " فرار" است. اين روزنامه به نقل از تسفي نوشت " خروج ما از جنوب لبنان عقب نشيني و تاكتيك نبود بلكه فرار از اين منطقه بود نه كمتر نه بيشتر.
"گفتني است بن تسفي فرماندهي منطقه غربي جنوبي لبنان را به مدت چهار سال و تا زمان فرار نيروهاي اسرائيلي از مناطق جنوب در اختيار داشت.
روزنامه صهيونيستي " هاآرتض " همچنين گزارش داد، بن تسفي يكي از افسران بلندپايه وقت بود كه هيچ ترديدي در آن هنگام براي خروج نيروهاي اشغالگر اسرائيل از لبنان نداشت.
اين افسر بلند پايه صهيونيستي تاكيد كرد " من معتقدم كه همه فرماندهان نظامي يگان‌هاي مستقر در جنوب لبنان از جمله "چكو" (تمير)، "صموئل زكاي"، "افيف موخافي"، "آلون فريدمن" و "ايال آيزنبرگ" به اين نتيجه رسيدند كه فرار بهترين گزينه است و به اين باور رسيده بودند كه توان و قدرت اجراي ماموريت خود را در لبنان ندارند.وي افزود، بسياري از فرماندهان عالي نظامي اسرائيل مانند ما فكر مي‌كردند ولي مشكل اين جا بود كه هر چه درجه و رتبه نظامي يك افسر بالاتر مي‌رود مخالفت با دستورات نظامي سخت‌تر مي‌شود و اين اتفاقي نيست كه عميرام ليوين و شاي افيطال دو افسر بلندپايه نظامي اسرائيل كه در آن زمان موافقت آشكار خود را با خروج از جنوب لبنان ابراز داشتند، بعد از مدت كوتاهي از ارتش اخراج شدند.
بن تسفي از روند خروج از جنوب لبنان انتقاد كرد و آن را شكستي نظامي برشمرد، زيرا به گفته وي ارتش اسرائيل تحقيق و بررسي عميقي براي خروج انجام نداد.وي چگونگي خروج از جنوب لبنان را اين گونه تشريح كرد " ما فرار كرديم و خودروها، ابزار آلات و تجهيزات جنگي را پشت سر خود در منطقه خروجي " باب فاطمه " رها كرديم و در چنين موقعي حقارت شامل حال اسرائيلي‌ها شد."
مقاومت مبارزان حزب الله تا جايي پيش رفت كه ايهود باراك نخست‌وزير وقت رژيم صهيونيستي در يكي از نشست‌هاي كابينه خود در سال 79 اعلام كرد: "ما به طور يقين نمي‌توانيم در لبنان كاري انجام دهيم. حزب الله به فعاليت خود ادامه مي‌دهد و ما بايد يا فرزاندانمان را در لبنان دفن كنيم " و يا كاري كه كمترين ضرر را دارد؛ انتخاب كنيم. وي در اين نشست از تصميم اين رژيم براي عقب نشيني از جنوب لبنان خبر داد.
اين اظهارات، اعتراف به اين مسئله بود كه عقب نشيني از جنوب لبنان در نتيجه عدم توانايي رژيم صهيونيستي در تداوم اشغال جنوب لبنان به هر بها و قيمتي بود.
نكته ديگر اينكه باراك پس از عقب نشيني از جنوب لبنان سعي داشت با تهديد حزب الله و لبنان مبني بر اينكه هر گونه عمليات نظامي يا پرتاب موشكهاي كاتيوشا به شهركهاي صهيونيستي، عمليات جنگي قلمداد مي‌شود كه مستوجب واكنشي متفاوت‌تر از گذشته خواهد بود؛ دل مخالفان كابينه كه وي را به عقب نشيني خفت بار از جنوب لبنان متهم كرده بودند، به دست آورد.
آمارها نشان مي‌دهد كه عمليات نظامي موفقيت آميز حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان، سالانه بين 22 و 23 كشته و شمار زيادي زخمي و اسير در ميان ارتش رژيم صهيونيستي بر جا مي‌گذاشت.
متوسط عمليات نظامي حزب الله در فاصله سالهاي 68 تا 70 بالغ بر 292، سالهاي 71 تا 73 بالغ بر 465 و در فاصله سالهاي 74 تا 76 بالع بر 936 عمليات بوده است.
تنها در سال 78 به دليل مقاومت مبارزان حزب الله 36 نظامي اسرائيلي كشته و 64 نفر زخمي و دو نفر ديگر به اسارت گرفته شدند. به طور كلي آمار تلفات اسرائيل در طول 18 سال اشغال جنوب لبنان بالغ بر هزار و 200 كشته بود.
صرف نظر از موافقت ايهود باراك با عقب نشيني از جنوب لبنان، در پي مقاومت اسلامي و ضربات وارد آمده بر رژيم صهيونيستي، موجي در رژيم اسرائيل به وجود آمد كه خواستار عقب نشيني اين رژيم از باتلاق لبنان بود. نظرسنجي روزنامه يديعوت آحارونت در مورد عقب نشيني اسرائيل از جنوب لبنان بيانگر اين بود كه 72 درصد شركت كنندگان در نظرسنجي، اين عقب نشيني را تاييد و آن را اقدامي صحيح دانستند و در مقابل تنها 20 درصد با اين امر مخالف بودند.
مقاومت اسلامي حزب الله در عملياتهاي نظامي خود از شيوه‌هاي رايج جنگهاي چريكي يعني گروههاي كوچك براي شبيخون به گشتي‌ها و استحكامات دشمن و كار گذاشتن بمب، مين و نصب كمين بر سر راه خطوط مواصلاتي و محل‌هاي رفت و آمد اين نيروها استفاده مي‌كرد.
مقاومت اسلامي در جريان نبردها و عملياتهاي خود، تنها به شيوه‌هايي همچون كمين در جاده‌ها و مناطق كوهپايه اي با گلوله باران پايگاههاي دشمن صهيونيست اكتفا نكرد بلكه به عملياتهاي گسترده عليه يك يا چند پايگاه در آن واحد دست زد و حتي موفق شد در بسياري از موارد اين پايگاهها را تا ساعتها به تصرف درآورده يا افراد آن را به اسارت بگيرد.
عمليات انصاريه در سال 76 مشهورترين عمليات حزب الله در طول دو دهه اشغال جنوب لبنان بود. نيروهاي مقاومت با نصب كمين بر سر راه يك گروه 15 نفره از كماندوهاي ويژه ارتش اشغالگر در روستاي انصاريه آنها را تار و مار كردند. مقاومت پس از مدتي اجساد تكه تكه شده اين نظاميان را با پيكرهاي 40 شهيد لبناني كه 30 نفر از آنها شهداي مقاومت اسلامي بودند، مبادله كرد. اين اولين بار در طول تاريخ رژيم صهيونيستي بود كه چنين شكستي به تل آويو وارد مي‌شد.
علاوه بر مقاومت اسلامي كه باعث عقب نشيني خفت بار نظاميان اسرائيلي شد، نبايد از نقش دولت لبنان در حمايت از مقاومت به ويژه در دوره لحود- الحص (فرماندهي ارتش لبنان از سوي اميل لحود و نخست وزيري سليم الحص) غافل شد.
پيروزي چشمگير حزب الله در جنوب لبنان كه پس از سالها اشغال حاصل شد؛ بار ديگر اعتماد به نفس را در به تمامي ملتهاي عربي و اسلامي بازگرداند.
اين پيروزي نشان داد كه عقيده تسليم و سازش راه حلي براي پايان بخشيدن به مناقشه اعراب و اسرائيل نيست و مقاومت تنها راه احياي عزت اين ملتها به شمار مي‌رود و خلاصه اينكه مناقشه در مورد خلع سلاح حزب الله در داخل لبنان تنها به نفع اسرائيل است و اهداف اين رژيم را در مورد لبنان محقق خواهد كرد.
رژيم صهيونيستي كه تمام تلاش خود را براي حذف نظامي حزب‌الله لبنان به كار بسته، اكنون خود را در شرايطي مي‌بيند كه حضور پررنگ مقاومت و حزب‌الله در عرصه سياسي همسو با نقش مهم اين حزب در عرصه نظامي لبنان جلوه‌گر شده است، لذا به راه انداختن رزمايش‌هايي كه تنها هدف ايجاد رعب و وحشت را دنبال مي‌كند آن هم در آستانه‌ي سالروز عقب نشيني مفتضحانه اين رژيم از جنوب لبنان، نه تنها تاثيري بر قدرت مقاومت نخواهد گذاشت، بلكه بار معنوي مقاومت را نيز افزايش مي‌دهد.
مقاومت لبنان و رهبران آن پيش از اين نيز ثابت كرده‌اند كه در بيان قدرتشان اغراق نمي‌كنند و توانايي آن را دارند كه با موشك‌هايشان مركز تل آويو را نيز هدف قرار دهند. برپايي چنين رزمايش‌ها و افزايش تهديد‌هاي سردمداران رژيم صهيونيستي عليه لبنان و مقاومت آن، تنها بيانگر درماندگي اين رژيم و بيم و هراسش از هر گونه رويارويي در آينده است.
اشغالگران صهيونيست به خوبي مي‌دانند كه راه مقاومت تا آزادسازي كامل خاك كشورهاي عربي ادامه خواهد داشت و آنها با استفاده از هيچ اهرمي قادر به شكست مقاومت نيستند.
مرجع : روزنامه جمهوری اسلامی
کد مطلب : ۲۶۹۴۸
منتخب
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۸ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
۲۵ فروردين ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
