شرایط تاسف بار کوچکترین اسیر فلسطینی محبوس در زندان های رژیم صهیونیستی

به گزارش اسلام تایمز به نقل از فلسطین الیوم، در آخرین ملاقاتش «شادی» از مادرش خواست که برایش یک جلد قرآن مجید و آب تمر هندی که در سفره های افطار ماه رمضان وجود دارد، بیاورد.
 
«شادی» به مادرش خبر داد که آماده می شود که در زندان روزه بگیرد، اما مادرش یک روز مانده به ماه رمضان و همچنین در روزهای اول این ماه هرچه تلاش نکرد نتوانست با پسر 12 ساله اش که در زندان های رژیم صهیونیستی محبوس است تماس تلفنی برقرار کند، چراکه اداره ی زندان با درخواست مادرش موافقت نکرد.
 
«فریهان فراح» مادر «شادی» می گوید: من از پسرم که یک هفته قبل از شروع ماه رمضان ملاقاتش کردم، هیچ خبری ندارم ، صهیونیستها به من اجازه ندادند تا به مناسبت فرا رسیدن ماه رمضان با پسرم تماس بگیرم.
 
«شادی فراح» مانند هر اسیر دیگری نیست، وی کوچکترین اسیر در زندان های رژیم صهیونیستی به شمار می آید، چراکه نوجوانی است که سنش از 12 سال بیشتر نیست اما صهیونیستها با وی مانند یک اسیر بالغ و یا اسیری که سن بلوغ را گذرانده رفتار می کنند و به علت اینکه از شهر بیت المقدس است، با وی سختر از هر اسیر دیگری برخورد می کنند.
 
«شادی» به همراه دوستش «احمد الزعتری» 13 ساله در 29 دسامبر 2015 به اتهام به همراه داشتن یک عدد چاقو و به اتهام اینکه قصد حمله داشت، در منطقه ی نزدیک به باب العامود در مرکز بیت المقدس دستگیر شد. بعد از انجام تحقیقات و سلسله جلسه های دادگاه به مرکز بازداشت نوجوانان بزهکار در شهر طمره در سرزمین های اشغالی 1948 منتقل شد و از آن زمان تاکنون در بازداشت به سر می برد.
 
مادر «شادی» می گوید: صهیونیستها کودکی اش را رعایت نمی کنند و بلکه وی را به مرکز بازداشت نوجوانان بزهکار منتقل کردند جایی که همه ی بازداشتی ها در آنجا از پسرم بزرگتر هستند. حتی بازداشتی ها در این مرکز به خاطر جنایت، سرقت و مواد مخدر دستگیر شده اند، اشغالگران بدون در نظرگرفتن اتهام وارده به وی و وضعیت روحی اش پسرم را در مرکز مذکور بازداشت کرده اند.
 
از اول ماه رمضان تاکنون مادر «شادی» تاکنون به علت اینکه از پسرش خبری ندارد، بسیار نگران است و می گوید: نمی دانم چگونه روزه می گیرد، غذای افطاری اش چیست؟ و چه کسی وی را برای سحر بیدار می کند؟ به ویژه که بیشتر کسانی که با وی هستند، روزه نمی گیرند.
 
مادر «شادی» نمی تواند پسرش را ملاقات کند، مگر اینکه هر سه ماه یک بار به این دلیل که از اهالی کرانه ی باختری است، به وی اجازه ی ملاقات می دهند اما پدرش هر دو هفته یک بار می تواند با پسرش ملاقاتی داشته باشد. 
 
صلیب سرخ «شادی» را به عنوان یک اسیر امنیتی قبول ندارد به همین علت به مادرش هر سه ماه اجازه ی ملاقات می دهند و هر دو هفته به مدت 10 دقیقه فقط با پسرش صحبت می کند.
 
در کنار اینکه خانواه ی این اسیر 12 ساله اجازه ی ملاقات با فرزندشان را ندارند، همچنین باید خودشان با هزینه ی خودشان ونه از طریق صلیب سرخ به دیدار فرزندشان بروند.
 
بعد از هر ملاقات مادر «شادی» با قلبی سرشار از غم و ناراحتی و نگرانی از وضعیت فرزندش و در حالیکه دهها سوال در ذهن دارد، پسرش را ترک می کند اینکه چگونه زمانش را پشت سر می گذراند و با وی چطور برخورد میکنند و چه می خورد؟...
 
مادر این اسیر نوجوان فلسطینی می گوید: احساس می کنم «شادی» طی مدت حضورش در زندان نسبت به سنش 6 سال و نه شش ماه بزرگتر شده در هر بار ملاقات تغییر را در شخصیتش احساس می کنم، «شادی» کودکی اش را از دست داده و احساس می کنم که با «شادی» جوانی روبرو هستم.
 
در آخرین ملاقات، مادر این نوجوان فلسطینی اسباب بازی هایش را با خودش برد تا پسرش در زندان با آنها سرگرم شود و تعطیلات تابستان را با آنها بگذراند اما نپذیرفت و از مادرش خواست که همه ی آنها را بازگرداند و گفت: دیگر برای بازی با این اسباب بازی ها بزرگ شده ام.
 
گفتنی است؛ از زمان شروع انتفاضه یعنی 28 دسامبر 2000 تا به امروز بیش از 90 هزار مورد بازداشت به ثبت رسیده که از این تعداد بیش از 11000 تن کودک و نوجوانان کمتر از 18 سال بوده اند، و همچنین حدود 1300 زن فلسطینی و بیش از 65 نماینده ی و وزیر سابق بوده اند. طی این مدت اشغالگران صهیونیستی بیش از 25 هزار بازداشت اداری را نیز صادر کردند که از این تعداد برخی از احکام بازداشت های جدید و برخی تمدید بازداشتهای اداری قبلی بوده است.