ایران با کمترین خسارت از اعتراضات خارج شد، حال وضعیت کشورهای مستبد عرب چه می شود؟

به گزارش اسلام تایمز، «عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه ی «رأی الیوم» امروز در سرمقاله اش نوشت: اعتراضات در ایران که به علت گرانی و بالا بودن قیمتها جرقه زد، متوقف شد تا در شماری از کشورهای عربی که مردم این کشورها نیز از همین مشکلات در فشار هستند، شروع شود. البته در این کشورهای عربی باید نبود آزادی ها، بالارفتن بحران سرکوبگری و گسترش فساد و بحران در میزان بیکاری را در به ویژه در بین جوانان افزود.
 
این نویسنده ی عرب زبان می نویسد: شماری از کشورهای عربی از برگزاری اعتراضات ( و البته باید تاکید نمود اغتشاشات) در ایران جشن گرفتند و هلهله به راه انداختند و به رسانه های رسمی و غیر رسمی شان دستور دادند تا بر روی این اعتراضات تمرکز کنند البته نه به خاطر همدردی و همراهی با ملت ایران بلکه بخاطر تنفری که از نظام حاکم در تهران دارند؛ اما این کشورهای عربی فراموش کردند که ملت های خودشان یا بیشتر مردمشان درست از مثل همین مشکلات در رنج هستند و انفجار کینه ی ملت های عربی در بیشتر حالت در انتظار یک چوب کبریت است.
 
«عطوان» ادامه می دهد: تونس که وارد مرحله ی جدیدی از تاریخ به عنوان در آغوش گیرنده ی شراره ی اول انقلاب های «بهار عربی» شده است، و مسابقه ای در گرفتن شراره های اعتراضاب بود.
 
گزارش های خبری حاکی از آن است که دایره ی اعتراضات در طبریه در غرب پایتخت این کشور و در دو شهر القصرین و سیدی بوزید گسترش یافته است و یک شهروند تونسی هم به ضرب گلوله ی نیروهای امنیتی کشته شده است و ممکن است این شهروند، به یک «بوعزیزی» دیگر تبدیل شود هرچند که مقامات روایت کشته شدن این شهروند را رد می کنند و تاکید دارند که فرد کشته شده در اثر خفگی جان داده است.
 
تظاهرات کنندگان تونسی مانند برادران سودانی شان بودند که در تظاهرات های خشمگینانه در شهر «نیالا» در مرکز جنوب دارفور در اعتراض به نبود نان درنانوایی ها و بالا رفتن آن و بسته شدن نانوایی ها به علت نبود آرد، به خیابان ها آمدند، و در این تظاهرات ها نیروهای پلیس با تظاهرات کنندگان مقابله و سعی در متفرق کردن آنان نمود که الگویی بسیار بد برای همتای تونسی اش شد.
 
سردبیر روزنامه ی «رای الیوم» ادامه می دهد،اگر پادشاه عربستان تصمیم به بخشش 56 میلیارد ریال برای خرید سکوت کارمندان دولت و بخش های نظامی گرفته است و و هزار ریال به هر کارمند در قبال گرانی پرداخت نمود و یارانه های سوخت، آب و برق و اعمال مالیات بر ارزش افزوده را افزایش می دهد تا بتواند در یک اقدام پیشگیرانه خشم مردم را کنترل و از بروز جرقه برای اعتراضات مردمی جلوگیری نماید، اما کشورهایی مانند مصر، اردن، تونس و سودان مانند چنین ریخت و پاش ها را در اختیار ندارند، تا زمانیکه نفت و گازی و نه ذخایر نفتی در اختیار نداشته باشند، بلکه تنها کوهی از قرض های انباشته به شکل دهها میلیارد دلاری در اختیار دارند.
 
دو کشور اردن و مصر به علت بالا رفتن  قیمت ها و گرانی در حالتی از جوشش مردمی به سر می برند و البته کشور مغرب درجه اش کمتر است و شاید وضع کشور اردن خطرناکتر باشد چراکه «هانی الملقی» نخست وزیر اردن حمایت از همه ی کالاهای اساسی را لغو کرده و قیمت یک قرص نان افزایش یافته و این اقدام دولت اردن در راستای تلاش برای ارائه ی منابع مالی در راستای کسری بودجه ای صورت گرفت که به علت سنگ اندازی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و عدم اجرای وعده هایشان به استثنای پرداخت یک میلیارد دلار به عنوان دست کم کمک سالانه، به دو میلیارد دلار رسیده است و علاوه بر آن اردن به شکل هولناکی با گسترش فساد و شکست نظام جذب مالیاتی و گسترش شکاف میان فقرا و ثروتمندان روبرو است.
 
پارلمان اردن هم با کمک های مالی مستقیم به اردنی هایی که مستحق حمایت هستند، موافقت نموده است اما هیچ ساز وکار کارآمدی خواه برای تعیین این کمک هزینه و یا چگونگی تعیین افرادی که دقیقا نیازمند آن هستند، ندارد، همانطوری که بسیاری از کارشناسان نیز این موضوع را تاکید و تایید می نمایند.
 
راه حل های احتمالی اردن شامل لغو مالیات های اعمال شده از سوی دولت بر بیش از یکصد کالا درکنار آب، برق و سرانجام نان نمی شود و این گزینه یک «خودکشی» به شمار می آید و شاید موجب سرنگونی دولتی شود که آن را اعمال نموده و به قربانی تبدیل شود و مسئولیت این وضعیت به این دولت تحمیل شود و روی کار آوردن دولت جدیدی که سابقه ای بسیار خوب دارد هم راه حل دیگری است که اما تا یک زمانی. و ممکن است به راه حل میانه روی بیاورد یعنی اجرای تغییرات در کابینه که در پی آن وزیرانی که مسئول گرانی قیمت ها هستند برکنار شوند تا به این ترتیب خشم مردم کنترل شود اما کارشناسان درتماسی که با «رای الیوم» داشتند گزینه ی اول یعنی سرنگونی دولت کنونی که جایگاه مردمی اش را در میان شهروندان اردنی و نخبه های این کشور از دست داده، ترجیح داده اند.

وضعیت در مصر از اردن بسیار بدتر است، چراکه رسانه ها در اردن اختیارات بیشتری برای بیان درد و رنج مردم و انتقاد از اقدامات ریاضتی دولت در اختیار دارند و از طرفی در اردن یک پارلمان وجود دارد که شامل برخی از نمایندگان از اغتشاشگران و یا مخالفان دولت است که از سیاست ی آن انتقاد می کنند و خواستار کناره گیری دولت هستند اما رسانه ها در مصر، در بیشتر مواقع تصویری شاد از اوضاع مردم نشان می دهند و پارلمان این کشور شبه غایب است و آنچه را که مقامات عالی بخواهند شعار می دهد و منعکش می کند.
 
نویسنده در ادامه می نویسد: بعید نیست که اعتراضات مردمی در ایران به مردم مصر سرایت کند با وجود اینکه مردم از سالها اعتراض و تجمع در میدان ها خسته شده اند. گرانی بسیار سخت تر از آن است که قابل تحمل باشد و قیمت ها به حد نجومی رسیده و در کنار آن خدمات عمومی کاهش یافته و دستمزدها کم شد و میانگین بیکاری هم در حال افزایش است.
 
«عبدالباری عطوان» تصریح می کند: ایران از تاریکی اعتراضات با کمترین ضرر و خسارت خارج شده است، و بعید نمی دانیم که کشورهای عربی در آینده ی مد نظر وارد این تاریکی شوند و تا مدتها در این وضعیت باقی بمانند و بلکه به خاطر نبود آزادی ها و گسترش سرکوب و فساد در وضعیت بدتری قرار بگیرند.

اگر حاکمان در کشورهای ثروتمند مثل عربستان تمرد کردند و در قصر پادشاه در اعتراض به کاهش حمایت از آنان دست به اعتصاب زدند پس حدس بزنید وضعیت مردم این کشور را!!