اسلام تايمز - انگیزه های اصلی قرار داد«صلح» میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی و نتایج بسیار دور از ذهن آن

انگیزه های اصلی قرار داد«صلح» میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی و نتایج بسیار دور از ذهن آن

اسلام تایمز: توافق کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی آنطور که رژیم های مرتجع عربی گمان می کنند اثرات مثبتی به دنبال نخواهد داشت، در عین حال مقامات صهیونیستی و آمریکایی هم اهدافی را که از این توافقات دنبال می کردند، به دست نخواهند آورد بلکه هر سه طرف این توافق عربی-عبری - آمریکایی باید منتظر تبعات دور از ذهن و سختی باشند.

به گزارش اسلام تایمز، «زهرا سرحان» نویسنده ی عرب زبان در مطلبی تحلیلی به انگیزه های انعقاد قرار داد صلح میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس پرداخت و برای تبیین بیشتر این موضوع وضعیت سه طرف این توافق عادی سازی یعنی کشورهای عربی ، اسرائیل و آمریکا را بطور جداگانه مورد بررسی قرار داد و اینگونه نوشت: در نیمه ی ماه آگوست گذشته «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا به اعلام آنچه که توافق «صلح» میان امارات و رژیم صهیونیستی با نظارت آمریکا توصیف کرد، افتخار نمود، و بعد از آن هم بحرین از امارات دنباله روی کرد و البته با نظارت آمریکا پا جای پای امارات قرار داد، اما چیزی نگذشت و تبعات این توافقنامه ها در هر یک از کشورهای منطقه و داخل سرزمین های اشغالی خودش را نشان داد. خصوصا واکنش ها و عکس العمل های مخالف با این توافقات و مخالفت اسرائیل با مجهز نمودن امارات به جنگنده های «اف 35» و دیگر پرونده هایی که مشکلات در آنها در کمتر از یک ماه به شکلی بسیار واضح خود بروز و ظهور یافت.

با نگاهی به سه طرف اصلی این توافقات یعنی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس و رژیم صهیونیستی و آمریکا و برای اطلاع و آگاهی از آینده ی این توافقها می بایست درباره ی واقعیت آن و پیشینه اش بحث و بررسی هایی انجام گیرد؛

آمریکا:

واضح است که «ترامپ» در نظر دارد تا با نزدیک شدن زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و به ویژه بعد از شکست در همه ی بندهای «معامله ی قرن» که در نیمه ی سال 2019 این معامله اعلام شد، گام هایی بردارد که توطئه و نقشه ی توسعه طلبانه ی اسرائیل را به جلو سوق دهد ؛ همانطوریکه همه می دانند و طبق آنچه که اعضای سابق و مسئولان آمریکایی تاکید می کنند، این لابی صهیونیستی است که امور آمریکا را می گرداند، بطوریکه روزنامه ی عبری زبان«هاآرتص»سابق بر این به نقل از «پل ویندلی» یکی از سناتورهای سابق آمریکا گفت: یکی از دوستان دیپلماتش جرأت نمی کرد که انتقادهایش از سیاست رژیم صهیونیستی را به اطلاع وزیر خارجه برساند، چراکه می ترسید مورد اذیت و آزار قرار بگیرد.

این موضوع را همچنین گزارشی که در روزنامه ی «یدیعوت آحارونت» یک روز بعد از اعلام عادی سازی روابط میان بحرین و رژیم صهیونیستی منتشر شد، تایید می کند؛ در این گزارش آمده بود: یکی از دلایل ایجاد این روابط این بود که رئیس جمهوری آمریکا می خواست به یکی دیگر از دستاوردهای دیپلماسی اش که به وی در انتخابات کمک می کند، مباهات نماید، چراکه کسب رضایت لابی صهیونیستی در این مرحله از اولویت های «دونالد ترامپ» است.

رژیم صهیونیستی:

طبق آنچه که مسئولان و روزنامه نگاران اسرائیلی منتشر کرده اند، واضح است که انعکاس این توافق در داخل اسرائیل بسیار منفی بود بطوریکه «آویگدور لیبرمن» رئیس حزب «اسرائیل بیتنا» گفت: «پیشرفت در رابطه با امارات جایگزین بودجه، بحران ویروس کرونا و بحران اقتصادی در اسرائیل نیست.» در همین راستا، «نوعا لنداو» یک نویسنده ی خانم اسرائیلی در مقاله ای که در روزنامه ی «هاآرتص» منتشر شد در خصوص واکنش شهرک نشینان صهیونیستی به این توافق اینگونه گفت: افکار عمومی اسرائیل را به خود مشغول نکرده است، و (حتی) برخی، مواضعی علیه این ابتکار عمل مطرح می کنند و آن دسته از افرادی که از این توافق تا حد اشک (شوق) ریختن متاثر شده باشند، زیاد نیستند؛ در واقع این صلح در زمانی محقق شده که با کشوری که اسرائیل با آن مرزهای مشترک ندارد، جنگی در نگرفته است و در عین حال افکار عمومی کاملا می دانند و آگاهند که اسرائیل پیش از این نیز با این کشور (امارات) روابط تاریخی محرمانه و مخفی در زمینه های مختلف طی سالهای گذشته برقرار کرد و همه ی این موارد از بزرگی و ارزشی که سران این توافقات می خواهند به آن ببخشند، می کاهد.

کشورهای حاشیه ی خلیج فارس:

در مورد کشورهای حاشیه ی خلیج (فارس) انگیزه بزرگتر از عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی به شمار می آید و آن اطاعات از اوامر آمریکا برای حفظ مناصبشان و رسیدن به امتیازات بیشتر است.

اما واکنش مردم امارات و بحرین در قبال توافقات صلح، اینگونه است که شمار زیادی از آنان بیان کردند: این سیاست بیانگر نظرات و آراء آنان نیست و تعداد زیادی هشتگ که از طریق آن مخالفت خود را با این توافقات به رشته ی تحریر در آوردند نوشتند: مانند « التطبیع - جریمة» و «التطبیع - لایمثلنا» و غیره... .

در این راستا برخی از کارشناسان در داخل سرزمین های اشغالی فلسطین نسبت به وقوع کودتا در امارات آن هم بعد از آنکه آمریکا این کشور را به جنگنده های اف 35 مجهز نماید، ابراز نگرانی و واهمه کردند، بطوریکه روزنامه ی «اسرائیل الیوم» مقاله ای طولانی دراین باره نوشت و در آن آمده بود: حالتی از نگرانی و ترس از احتمال فروش ابزار و آلات پیشرفته ی جنگی به امارات و در رأس آن هواپیماهای اف 35 از نسل پنجم با دارا بودن قدرت فرار، بر اسرائیل سایه افکنده است اما این نگرانی از آنجا نشأت نمی گیرد که امارات هواپیما یا دیگر ابزار نظامی را علیه اسرائیل بکار می گیرد، بلکه نگرانی های صهیونیستها به علت مسابقه ی تسلیحاتی است که در منطقه به وقوع می پیوندد که در چارچوب آن ابزار و آلات پیشرفته ی جنگی به دیگر کشورها فروخته می شود بطوریکه برتری اسرائیل از نظر کیفی را کاملا محو می کند و البته نگرانی دیگر هم وجود دارد که به شکل علنی بیان نمی شود و آن جایگزین شدن حکومتی دیگر در امارات یا در دیگر کشورها است.

در این راستا، یکی از اهداف اصلی و اساسی رژیم صهیونیستی از این توافقات این است که مسئولیت دفاع از اسرائیل در برابر کشورهای دشمن با این رژیم اشغالگر به ویژه ایران را به کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس بسپارد اما از طرفی دیگر این توافقات به معنی حضور رژیم صهیونیستی در پایگاههای سواحل غربی خلیج فارس است و در نتیجه برگ برنده ای برای ایران می شود؛ چراکه این حضور در تیررس موشک ها وقایق های جنگی ایران و شاید هم تیم های کماندو ایرانی قرار خواهد گرفت.

به این ترتیب به نظر می رسد که این توافقات در ظاهرشان به نفع رژیم صهیونیستی در منطقه ی غرب آسیا و شمال آفریقا (خاورمیانه) است و می تواند برای این رژیم ثبات و امنیت تامین کند در حالیکه این توافقات از طرفی دیگر به احیای مسئله ی فلسطین کمک می کند و نسبت به نهایت اقدامات خطرناک رژیم صهیونیستی و آمریکا در منطقه هشدار می دهد، و همین موضوع خود نشان می دهد و بیانگر آن است که این توافقات برای گروههایی که در برابر اسرائیل مقاومت می کنند، این زمینه را فراهم می کند تا شراره های جنگ نهایی علیه این رژیم شعله ور کند. همانطور که به اثبات رسیده، در زمانیکه رژیم صهیونیستی توانسته با برخی از رژیم های عربی روابطش را عادی و آن ها را کنترل نماید، اما همچنان از اشغال کامل فلسطین یا خط بطلان کشیدن بر حق بازگشت ناتوان مانده است.