دانشجوی انگلیسی: هیچ آینده ای وجود ندارد

مصاحبه ای داشتیم با دانشجویی به نام اندرو لان ، که به طور فعال در تظاهرات علیه کاهش و قطع بودجه‌های دولت شرکت داشت. وی سردسته ی یکی از انجمن های غیر رسمی دانشجویان است ، چرا که انجمن‌های رسمی کاری از پیش نمی برند. 

اسلام تایمز : چگونه کاهش بودجه آموزش و پرورش از سوی دولت بر شما تاثیر می گذارد؟
اندرو : نگرانی من در مورد آینده است. نمی دانم آیا می توانم در کالج باقی بمانم یا نه. این موضوع من را از رفتن به دانشگاه نا امید کرده. من با پدر و مادرم زندگی می کنم. هر دوی آنها از کار افتاده اند وما قادر به امرار معاش خود نیستیم. نمی دانم چند سال بعد چه چیزی در انتظارمان هست. هزینه ی قبض ها به خصوص برق و گاز رو به افزایش است. 

اسلام تایمز: آیا سایر دانشجویان هم نگران آینده ی خود هستند؟ 

اندرو : قطعا. من با یکی از دانشجویان دختر رشته بهداشت و مراقبت اجتماعی صحبت می کردم... نمی‌دانست چه آینده ای پیش رو دارد. حتی اتوبوس های رایگان دانشگاه هم همچون سایر مزایای تحصیلی رو به تحلیل می باشند و با بیکاری که بر اینجا حاکم است مضحک به نظر می رسد.هیچ شغلی نیست ،هیچ آینده ای وجود ندارد. 

اسلام تایمز: در حال حاضرنظرت در مورد تامین مخارج تحصیلی چیست؟
اندرو : مهمه که برای حفظ آن تلاش کنیم ولی این کافی نیست. حتی از این مزایا بعنوان یک تهدید استفاده کرده اند ...اگه کسی دیر کنه یا بخاطر راهپیمایی از کلاس غیبت کنه یا اینکه بپرسن چی یاد گرفتن...
اسلام تایمز: حتی به دانشجویان اجازه داده نمی شود در مورد آنچه آموزش دیدند سوال کنند؟
اندرو : بله. مثلا در درس روانشناسی به ما آموزش داده می شود که اختلال رفتار ضد اجتماعی از مردان طبقه کارگرسفید محافظت می کند درحالیکه مردان طبقه کارگر سفید نسبت به سایر اقشار دارای اختلال بیشتری می باشند. خیلی از دانشجویان در این مورد سوال می کنند اما پاسخ سوالشون را نمی گیرند منبع و ماخذی به آنها نشان داده نمی شود تا مطالعه کنند اما کسی آن را قبول نمی کند. این موضوع منجر به تهدید در مورد اخراج آنها از کلاس و از دست دادن مزایای تحصیلی می شود.
 
اسلام تایمز: با توجه به تجربیات شما، آیا تظاهرات و جنبش هایی که تا حالا صورت گرفته نتیجه ای هم داشته است؟ 

اندرو : افراد زیادی از رشته های مختلف درگیر این قضیه شده اند . آنها در ساختن یک گروه با هم همکاری کرده و در مبارزه از همدیگر حمایت می کنند 

اسلام تایمز: چطور افراد را درگیراین موضوع می کنید؟ 
فقط راه می افتیم و با افراد صحبت می کنیم. بسیاری از آنها به دلیل تهدید نسبت به EMA از مشارکت با ما می ترسند. خیلی از آنها فکر می کنند مزایای 100 پوندی کریسمس و تابستان را دریافت می کنیم در حالیکه همه ی آنها سال گذشته قطع شد. آنها برای گذران تابستان به افراد کمک می کردند. کالج ما خوابگاههایی دارد که ما به آنجا می رویم و اعلامیه پخش می کنیم و با دانشجویان و کارمندان صحبت می کنیم. 

اسلام تایمز : شما تصمیم به تاسیس یک اتحادیه دانشجویی دارید ، "واقعا یک اتحادیه دانشجویی". چرا؟
اندرو:این موضوع اساسا زمانی آغاز شد که چند نفر از ما به گروههای محلی ضد کاهش ها پیوستیم و مورد توهین دانشجویان طبقه ی متوسط تروتسکسیم قرار گرفتیم.فکر می کنم اکثر آنها متعلق به نیروی کارگر و حزب سوشالیست بودند... و فکر می کنم اس دابل یو پی با ما موافق بود ولی سکوت اختیار کرد. آنها فکر می کنند همه ی دانشجویان در سطع الف عمل می کنند در حالیکه اکثر ما دیپلم بی تی ای سی و ان وی کیو اس داریم آزمون دوباره ی جی سی اس ای را برگزار می کنیم و دانشجویان سطح بالای ما هنوز واحد های اضافی را پاس می کنند. ما فکر می کنیم نادیده گرفته شده ایم و به خوبی ارائه نشده ایم.(کسی به ما توجهی نمی کنه)

اسلام تایمز : چه برنامه هایی برای این انجمن جدید دانشجویی دارید؟
اندرو:هدف اصلی ما در حال حاضرتوقف کاهش مزایای تحصیلی می باشد ولی ما در راستای رویکرد کلی آموزش بیشتر تلاش می کنیم. ما خواهان احترام هستیم. با ما مثل احمق ها رفتار می کنند مثل "نون خور"رفتار می کنند. 

اسلام تایمز:در مورد انجمن رسمی دانشجویان که در حال حاضر موجود هست ،چطور؟
اندرو: قبلا یکی از اعضای این انجمن با من تماس گرفت . آنها قصد داشتند من را به ریاست این انجمن تشویق کنند. 

می دانستم که این کار را برای ساکت کردن من انجام می دادند. اگر این پیشنهاد را می پذیرفتم بدلیل قوانین موچود، قادر به انجام هیچ یک از این کارها نبودم .همچنین متوجه شدم که نیرو های امنیتی من را زیر نظر داشتند. 

اسلام تایمز: در حال حاضر مردم را دعوت به انجام چه کاری می کنید؟
اندرو: اینکه با سایر مردم صحبت کنند خارج از کالج صحبت کنند همینطور در جوامع شان صحبت کنند و با کارگران و اتحادیه ی کارگری چرا که ما کارگران آینده هستیم و باید از جوامع مان حمایت کنیم. 

ما راجع به ساخت این پل ها صحبت می کنیم. تشکیل یک گروه حتی اگر گروهی باشد که از تعداد اندکی از شماهایی که قصد دارید کاری انجام دهید تشکیل شده باشد. ما قصد داریم مردم را به شرکت در راهپیمایی ها و اعتصاب ها تشویق کنیم. 

ممکن است سایر مردم با ما موافق نباشند ولی فکر نمی کنم لابی کاری را پیش ببرد.همچنین قصد داریم به دانشجویانی که جرات صحبت کردن ندارند اعتماد به نفس بدهیم تا بتوانند صحبت کنند. 

ما حقوق برابری داریم ولی در حال حاضر اینگونه با ما رفتار نمی شود.ما قصد داریم مردم را به ارائه ی نظرات شان تشویق کنیم.