بارزانی، ترکیه و آمریکا بازی کوبانی را چگونه مدیریت کردند؟

به گزارش اسلام تایمز، روز گذشته (دوشنبه) بود که کانال تلویزیون «روداو» متعلق به نخست‌وزیر اقلیم کردستان از موافقت آنکارا با درخواست اربیل برای اعزام نیروی پیشمرگ و ارسال تجهیزات به کوبانی از خاک ترکیه خبر داد.

در این گزارش آمده است که رئیس اقلیم کردستان بنا به درخواست مردم و احزاب سیاسی کردستان سوریه از ترکیه درخواست موافقت با ارسال کمک‌های تسلیحاتی و اعزام نیروی پیشمرگ اقلیم از خاک این کشور به کوبانی را کرده است.

در همین ایام شاهد آن بودیم که نشست احزاب کرد سوری وابسته به حزب دموکرات کردستان عراق و حزب کارگران کردستان «پ.ک.ک» برای رسیدن به توافقی برای حل مشکلات فیمابین و رسیدن به وحدت و انسجام در شهر دهوک ادامه دارد.

اشاره‌ای به جلسات چند روز اخیر مجلس اقلیم کردستان نیز قابل توجه خواهد بود، اگر بدانیم که این پارلمان در پایان جلسه دو روزه خود درباره کردستان سوریه و به ویژه کوبانی با به رسمیت شناختن خودگردانی‌های سه‌گانه کردهای سوریه پایان یافت.

صالح مسلم رهبر حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه نیز اعلام کرد اربیل در جنگ با داعش به کوبانی کمک کرده است.

همزمان با این تحولات بود که برای نخستین بار آمریکا از طریق هواپیماهای سی 130 محموله‌های مهمات، سلاح و وسایل پزشکی را برای کردها در منطقه کوبانی ریختند، البته منابع آمریکایی اعلام کرده‌اند که این تسلیحات از سوی اقلیم ارسال شده و آمریکا وظیفه لجستیک آن را برعهده داشته است، کمکی که بالغ بر 22 تن تسلیحات می‌شود.

از کنار هم قراردادن این اطلاعات، آمار و ارقام و اخبار توافقات و تحولاتی که رخ داده می‌توان به نتایجی چند رسید که جالب توجه است. ترکیه که با استقرار ارتش خود در مرز کوبانی مانع اعزام نیرو و تجهیزات از سوی کردهای ترکیه «پ.ک.ک» به این منطقه می‌شد، با اعزام نیروی وابسته به اقلیم موافقت کرده است و این یعنی رو دست زدن به «پ.ک.ک» و باز کردن راه برای جریان وابسته به اقلیم و به خصوص بارزانی که این روزها با مقامات ترک روابط خوبی دارند.

این تحولات برای آمریکا نیز ثمراتی در آینده خواهد داشت. این کشور به همراه ائتلاف ضد داعش طی 3 سال گذشته همواره بر این نکته تأکید داشتند که جریانی معتدل باید قدرت را در سوریه به دست گیرد و نه تندروهای اسلامگرا و تکفیری.

بر همین مبنا بود که در بین راه حمایت از جبهه النصره و داعش، پس از آنکه از ارتش آزاد ناامید شده بودند، را کمرنگ کردند، چرا که نگران قدرت‌یابی این گروه‌های تکفیری شده بودند که فضای منطقه را ناامن کرده و محیط پیرامونی رژیم صهیونیستی را با بحران روبرو می‌کنند.

آمریکا و غرب همه تلاش خود را به کار بستند تا جریانی معتدل را برای جایگزینی حکومت اسد پیدا کنند و امروز به نظر می‌رسد که کردهای وابسته به جریان بارزانی که از قضا معتدل و همراه آمریکا و ترکیه هستند مهره گمشده آمریکایی‌ها می‌باشند.

ترکیه نیز نگران این موضوع نخواهد بود، چرا که با قدرتمند شدن همپیمان کرد خود «بازرانی» که او هم از قضا رقیب «پ.ک.ک» و اوجالان است، راه سیاستمداران این کشور برای تغییر به شیوه دلخواه در سوریه باز می‌شود.