در جريان اين خشونتها، اوباش و حاميان خشمگين هنريک کاپريلس راندوسکي، سياستمدار راست گرا و حامي امريکا که در حال حاضر فرماندار ايالت ميرانداست، 8 نفر از فعالان حامي دولت را در 15 آوريل کشتند.
مراکز حزب حاکم در ونزوئلا (PSUV) در چندين شهر توسط فعالان مخالف دولت آتش گرفته يا مورد حمله قرار گرفتند. آنها همچنين 18 مرکز درماني و 3 بازار مواد غذايي را به آتش کشيدند. گروهي از جانيان همچنين به خانه تيبيساي لوسنا، مدير شوراي ملي انتخابات و همچنين دفتر دو شبکه تلوزيوني تلهسور و ويتيوي حمله کردند.
نامزد شکست خورده انتخابات ونزوئلا پيروزي مادورو را در اين انتخابات به رسميت نشناخت و خواستار برگزاري راهپيمايي به سمت مقر شوراي ملي انتخابات در کاراکاس و همچنين اعتصاب عمومي در روز بعد از آن شد. با وجود اين، وي بعد از مدت کوتاهي راهپيمايي را لغو کرد و اعتصاب عمومي نيز به دليل بياعتنايي کارگران و دانشجويان، با شکست روبرو شد.
کاپريلس در اين انتخابات با اختلاف کمي بيش از 250 هزار راي شکست خورد و سپس خواستار بازشماري آرا شد. با وجود اين، وي نتوانست هيچ گونه مدرک معتبري در مورد احتمال تقلب انتخاباتي ارائه دهد. وي تنها به يک مورد تخلف انتخاباتي اشاره کرد که آن هم کذب از آب درآمد. وي گفت، در يک مرکز راي گيري در ايالت تروجيلو، شمار راي دهندگان 536 نفر بود اما در آن مرکز 717 راي شمارش شد. با وجود اين، نتيجه ارائه شده از سوي شوراي ملي انتخابات در مورد اين مرکز راي گيري نشان ميدهد که تنها 369 راي در آن مورد شمارش قرار گرفته و نه 717 راي.
در حقيقت، نظام انتخاباتي ونزوئلا به دليل شفافيت و صحت خود همواره مورد ستايش قرار گرفته است. جيمي کارتر، رئيس جمهور سابق امريکا در ماه اکتبر گفت، «روند انتخاباتي در ونزوئلا در جهان بهترين است.» با وجود همه اينها، تيبيساي لوسنا، رئيس شوراي ملي انتخابات ونزوئلا 19 آوريل موافقت کرد که 100 درصد آرا دوباره مورد شمارش قرار بگيرند.
نيکلاس مادورو، رئيس جمهور جديد نيز به نوبه خود به محافل راست گراي ونزوئلا که به خشونتها در اين کشور دامن ميزنند، هشدار داد که در مقابل قانون مسئول هستند. وي همچنين کاپريلس را عامل کشته شدن اعضاي حزب حاکم در ونزوئلا معرفي کرد.
مادورو گفت، خشونتها بخشي از طرح «خارج کردن ونزوئلا از مسير دموکراسي» است و از حاميان خود خواست که صلح طلبي خود را حفظ کرده و «در دام اقدامات تحريکآميز گرفتار نشوند.»
وي همچنين اعلام کرد که «کودتا شکست خورد» اما افزود که «روند بيثبات
سازي ممکن است ادامه داشته باشد.»
دخالت امريکا
رئيس جمهور ونزوئلا همچنين سفارت امريکا در کاراکاس را متهم به شلعه ور کردن درگيري و خشونتها کرد.
وي گفت: «سفارت امريکا حامي مالي خشونتها در اينجا بوده است. پنتاگون، وزارت امور خارجه امريکا و سيا از نهادهايي هستند که در امريکا حکومت ميکنند. اما در اينجا يعني ونزوئلا وظيفه حکومت بر عهده مردم است.»
وي افزود، دخالت امريکا در امور داخلي ونزوئلا در ماههاي اخير بويژه در جريان مبارزات انتخاباتي اين کشور «بيرحمانه و زننده بوده است...همکاري مستقيم امريکا با اوليگارشها حقيقتا امري قبيح و زشت است.»
بنا به گزارش بسياري از رسانهها، مخالفان دولت ونزوئلا از نهادهايي همچون موقوفه ملي امريکا براي دموکراسي، نهاد بين المللي جمهوري خواهان، آژانس بين المللي توسعه امريکا و ديگر سازمانهاي غير دولتي و تحت حمايت امريکا کمکهاي نقدي و غير نقدي دريافت کردهاند. بعضي از رسانهها همچنين ادعا کردهاند که کاپريلس راهبردهاي انتخاباتي خود را با کمک مشاوران سياسي امريکايي چيده و طرح ريزي کرده است.
روبرتا جکوبسون، معاون وزير خارجه امريکا در امور نيمکره غربي يک ماه قبل از انتخابات در مصاحبه با روزنامه اسپانيايي زبان ال پيس (el paيs) که به خصومت با انقلاب بوليواري ونزوئلا شناخته ميشود، گفت، براي ونزوئلا «کمي مشکل خواهد بود که انتخاباتي روشن و شفاف داشته باشد» و افزود «کاپريلس ميتواند رئيس جمهور بسيار خوبي باشد.» در مقابل ونزوئلا انتقادات امريکا از نظام انتخاباتي آن کشور را رد کرد. يکي از مقامات عالي رتبه شوراي ملي انتخابات گفت «اظهارات مقامات امريکا بخشي از يک هجمه ديرينه براي بياعتبار کردن نهادهاي کشور ونزوئلا است.»
دولت اوباما نيز حاضر نشد نيکلاس مادورو را به عنوان رئيس جمهور ونزوئلا به رسميت بشناسد. جان کري، وزير امور خارجه امريکا در کنگره اين کشور از درخواست کاپريلس براي بازشماري آرا حمايت کرد. وي همچنين هشدار داد، بر اساس گزارش گروههاي مخالف کاراکاس، مشخص شده که بينظميها و تخلفاتي در جريان روند انتخابات وجود داشته است و واشنگتن «توضيحاتي جدي» از دولت ونزوئلا ميخواهد. همچنين ايليانا روزلتين، يک جمهوري خواه افراطي در کنگره امريکا از کري خواست به «سياستهاي غيراخلاقي يک وفادار به چاوز» رسميت نبخشد.
در حقيقت بايد گفت، درخواست امريکا مبني بر بازشماري آرا مداخلهاي گستاخانه در امور داخلي يک کشور
مستقل و همچنين حمايت آشکار از يک نامزد راست گراست؛ نامزدي که واشنگتن آرزو داشت به سياستهاي خارجي مستقل ونزوئلا و همچنين سياستهاي انقلابي ِ اجتماعي و اقتصادي اين کشور پايان دهد؛ سياستهايي که منجر به کاهش شديد فقر و نرخ بيسوادي در ونزوئلا شد.
علاوه بر اين، موضع امريکا در قبال انتخابات ونزوئلا نمونه بارز دورويي و رياکاري است. انتخابات رياست جمهوري سال 2000 در امريکا مثال خوبي براي نشان دادن اين موضوع است. در سال 2001 دو تحقيق - که يکي توسط روزنامه واشنگتن پست و ديگري توسط شرکت تريبيون، مالک نشريه شيکاگو تريبيون انجام شد - نشان داد ال گور، نامزد حزب دموکرات با اختلاف حدود 30 هزار راي در ايالت فلوريدا پيروز شده بود و جرج دبليو بوش شکست خورد. با وجود اين، ديوان عالي امريکا در مداخلهاي بيسابقه و غير دموکراتيک بوش را به عنوان رئيس جمهور امريکا تعيين کرد. نتایج این تحقيقات عمدتا توسط رسانههاي امريکايي البته به جز نشرياتي که بانی این تحقیقات بودند، مورد بياعتنايي قرار گرفت.
امريکاي لاتين حامي مادورو است
همه اينها در حالي است که واشنگتن بار ديگر در رابطه با سياستهاي خود عليه ونزوئلا هم در امريکاي لاتين و هم در سطح بين المللي تنها ماند. کشورهايي مانند برزيل، آرژانتين، اروگوئه، کاستاريکا، مکزيک، کلمبيا، پرو، گواتمالا، چين، روسيه و ايران آشکارا و علنا حمايت خود را از نيکلاس مادورو اعلام کردند.
به عنوان نمونه، دولت اکوادور اعلام کرد که اين انتخابات ِآزاد و دموکراتيک در ونزوئلا بايد مورد احترام قرار بگيرد و اتحاديه ملل امريکاي جنوبي «کودتا» در اين کشور يا هر کشور ديگري در منطقه را «بر نخواهد تابید.»
وزارت امور خارجه ونزوئلا اعلام کرد «تمام آژانسهاي بين المللي که ناظر روند انتخاباتي در اين کشور بودند، آن را مشروع ميدانند.» از اين آژانسها ميتوان به اتحاديه ملل امريکاي جنوبي، بازار مشترک جنوبي، پارلمان مرکزي امريکا و اتحاديه سازوکارهاي انتخاباتي منطقه امريکا اشاره کرد. در ادامه این بیانیه آمده است، «درخواست امريکا و سازمان کشورهاي قاره امريکا که تحت کنترل ايالات متحده امريکاست، درخواستي «نابجا» ميباشد و «تجاوزي روشن» به امور داخلي ونزوئلا محسوب ميشود. کشورهاي برادر ما در امريکاي لاتين اجازه نخواهند داد مرزهاي ونزوئلا مورد تجاوز قرار بگيرد.»
اوو مورالس، رئيس جمهور بوليوي نیز امريکا را به طراحي يک کودتا در ونزوئلا متهم کرد و همچنين زير سوال بردن
نتايج انتخابات در اين کشور از سوي واشنگتن را مداخله توصيف کرد.
مورالس گفت: «من ترديدي ندارم که امريکا در لواي اين اظهارات شرايط يک کودتا در ونزوئلا را فراهم ميکند. بايد بگويم که اين (درخواست امريکا براي بازشماري آرا) مداخله آشکار در دموکراسي ونزوئلا است و هيچ يک از سخنگويان ايالات متحده امريکا و همچنين دولت اين کشور در اين جايگاه اخلاقي قرار ندارند که نتيجه انتخابات کشوري در امريکاي لاتين و ديگر کشورهاي جهان را زير سوال ببرند.»
از سوي ديگر، لوئيز ايناسيو لولا دا سيلوا، رئيس جمهور سابق برزيل، درخواست واشنگتن براي باز شمارش آرا را «اقدامي مداخله جويانه» توصيف کرد. وي ضمن اينکه پيروزي مادورو را در شهر بلو هوريزونته، شهري در قلب کشور برزيل به وي تبريک گفت، اظهار داشت، «امريکاييها بايد به امور خود برسند و بگذارند ما در مورد سرنوشتمان تصميم بگيريم.» وي اين اظهارات را در جريان مراسمي به مناسبت دهمين سالگرد به قدرت رسيدن حزب کارگران در برزيل در کنار ديلما روسف، رئيس جمهور اين کشور بيان کرد. نکته حائز اهميت اين است که وقتي لولا به مادورو اشاره کرد، جمعيت حاضر به شدت وي را تشويق کرد و اين حاکي از حمايت گسترده از مادورو در سراسر امريکاي لاتين است. روسف نيز طي تماسي تلفني پيروزي مادورو را به وي تبريک گفت و اظهار داشت که آماده «همکاري» با اوست.
در حقيقت، کشورهاي امريکاي لاتين به خوبي ميدانند که ونزوئلا همچنان کانون مبارزه براي يکپارچگي و استقلال امریکای لاتین از ايالات متحده امريکا است. مادورو از شش سال پيش يعني زماني که وزير امور خارجه ونزوئلا شد، در اين فرايند استقلال و يکپارچگي نقشي عمده و کليدي داشته است. وي در آن مقام توانست به يکي از بانيان اصلي گروههاي جديد در امريکاي لاتين مانند پتروکاريب، آلبا، اتحاديه ملل امريکاي جنوبي و انجمن کشورهاي امريکاي لاتين و کارائيب تبدیل شود.
بدين ترتيب، مانورهاي امريکا عليه ونزوئلا اکنون اثر عکس داشته و دامن واشنگتن را گرفته است. مردم ونزوئلا اقدامات خصمانه واشنگتن و رويکرد دوگانه اين کشور - انتقاد از يک نظام انتخاباتي شفاف و در عين حال حمايت از غاصبان غير منتخب - را دليل ديگري براي دادن راي به مادورو قلمداد ميکنند. علاوه بر اين، حمايت فزاينده از رئيس جمهور جديد ونزوئلا در سراسر امريکاي لاتين و خود اين کشور بدون ترديد منجر خواهد شد که توطئههاي امريکا براي پايان دادن به انقلاب بوليواري ونزوئلا بار ديگر با شکست روبرو شود.