خود سانسوری رسانه ای و افول آمریکا

در ژانویه گذشته، حقوقدانان دیوان بین‌المللی دادگستری مجموعه‌ای از احکام تقریباً متفق القول صادر کرده اند که فلسطینی‌ها در معرض خطر نسل‌کشی به دست اسرائیلی و با مشارکت آمریکا هستند. این حکم کاملا نادیده گرفته شد. چند هفته پیش، دولت آمریکا قانون جدیدی را تصویب کرد و به موجب آن 26 میلیارد دلار بیشتر به عنوان حمایت مالی و نظامی به رژیم اهدا کرد. 

ماه‌هاست که تصاویر وحشتناک کودکان فلسطینی مرده یا در حال مرگ در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نسبتاً بدون سانسور مانند توییتر و تیک تاک منتشر شده است و همین امر باعث شد در سراسر آمریکا تعداد زیادی از دانشجویان به این قتل عام واکنش نشان دهند. موج عظیمی از تظاهرات اعتراضی سراسر کالج‌ها و دانشگاه‌های ما را فرا گرفته، کمپینی که از اواخر دهه 1960 در مخالفت با ویتنام بسیار بزرگ‌تر است. اعتراضات دانشگاهی در مورد طیف وسیعی از موضوعات مختلف اجتماعی و ایدئولوژیک برای چندین دهه متداول بوده و این اعتراضات گاه بر مناقشات سیاست خارجی متمرکز شده است. اما برخلاف تمام نمونه‌های قبلی، اعتراضات انتقادی از اسرائیل بلافاصله واکنش شدید و خصمانه دستگاه سیاسی و رسانه‌ای آمریکا را برانگیخت. هنگامی که روسای دانشگاه هاروارد و پن در مقابل کمیته ای کنگره قرار گرفتند و آنها بر تعهد خود به حفظ آزادی بیان سیاسی در دانشگاه هایشان تاکید کردند، هر دوی آن ها مجبور به استعفا شدند.

سپس در ماه گذشته، رئیس دانشگاه کلمبیا پس از اینکه در مقابل همان کمیته مجلس نمایندگان قرار گرفت، برای اینکه به سرنوشت مشابه همکاران خود مبتلا نشود، سریعاً 100 پلیس ضد شورش نیویورک را فراخواند تا جلوی این اعتراضات را بگیرند و بسیاری را دستگیر کردند. همین امر موج عظیمی از اعتراضات همدردی را در ده‌ها دانشگاه دیگر برانگیخت، حدود 2800 دانشجو در ده ها کالج به دلیل استفاده مسالمت آمیز از آزادی بیان دستگیر شده اند. خیلی از کارشناسان معتقد هستند که سرکوب دانشجویان توسط پلیس در تاریخ ایالات متحده آمریکا بی سابقه است. به طور نمونه یک استاد اقتصاد 57 ساله به نام کارولین فروهلین از دیدن یکی از شاگردان خود که با خشونت روی زمین افتاده بود، به سمت او می رود، اما بلافاصله توسط پلیس به طرز وحشیانه ای دستگیر می شود. بعد رسانه های آن آن گونه که باید پوشش داده نشد، و سرانه های جریان اصلی به طور کامل آن را نادیده گرفتند. اما اگر چنین اتفاقی در یکی از کشورهای مخالف آمریکا اتفاق می افتاد، آن ها ماه ها و هفته ها اخبار آن را پوشش می دادند. 

در ژانویه 2020، دولت ترامپ و بایدن، دولت چین را در ارتکاب نسل کشی میدان تیان‌آن‌من مقصر می دانستند، در سال 1989 صدها دانشجوی معترض طرفدار دموکراسی توسط ارتش چین قتل عام شدند. دانشجویان معترض خواهان بهبود شرایط زندگی شان بودند و از اینکه در مقایسه با کارآفرینان بی سواد و تحصیل نکرده دریافتی ناچیزی داشتند بسیار ناراحت و خشمگین بود. کشتار 1989 به جای محو شدن در طول زمان، هنوز به طور منظم در رسانه های جریان اصلی آمریکا ظاهر می شود. هرچند برخی از رسانه های انگلیسی قتل عام میدان تیان‌آن‌من را افسانه ای بیش می دانند. و شواهد کافی برای اثبات این ماجرا وجود ندارد. بنابراین اگر فیلمی از حمله نیروهای امنیتی چین به یک استاد چینی در دانشگاه چین به این شکل اتفاق می افتاد، رسانه‌های جهانی روزها یا هفته‌ها به این ماجرا می پرداختند. 

بله این گونه است که سلطه و نفوذ رسانه ای آمریکا تمام جنایات ثبت شده و عینی خود و متحد دیرینه اش اسرائیل را قربانی قدرت رسانه ای خود می کند. ما در حال حاضر شاهد یک جنایت جنگی واقعی هستیم، یک نسل کشی سازماندهی شده توسط رژیم صهیونیستی، ولی چون صهیونیسم بر رسانه های آمریکایی سلطه دارند، از خود سانسوری استفاده کرده و جنایات خود را وارونه جلوه می دهند.

سعید محمدی کاوند