يوم النكبه ازبن‌گورين تا نتانياهو

 اعراب باقيمانده در نواحي تحت سلطه رژيم صهيونيستي بالغ بر يك ميليون و 200 هزار برآورد مي‌شوند. رشد و افزايش نفوذ اين گروه كثير از فلسطينيان موجب نگراني سران تل آويو شده است. جامعه عرب‌هاي ساكن اراضي 48 كه حدود 60 سال پيش قريب 150 هزار نفر بودند اكنون به بيش از يك ميليون نفر رسيده‌اند. 

علاوه بر اين آنها با تشكيل تشكل‌ها و سازمان‌هايي در داخل و خارج، مبارزه‌‌اي گسترده را به روش سياسي و در قالب‌هايي مثل برگزاري تظاهرات، شكايت به مجامع حقوقي، تحصن يا تحريم كالاهاي صهيونيستي دنبال مي‌كنند. به همين دليل سازمان شين بث - واحد امنيتي داخل اسرائيل - طرح تازه اخراج اين گروه از اعراب و نيز تشديد حلقه‌هاي محاصره وسركوب آنها را تنگ تر كرده است به گونه‌اي كه اين گروه از اعراب قسمت اعظم بيكاران و نيمه بيكاران اسرائيل را تشكيل مي‌دهند و در تعليمات ابتدايي دچار كمبود مدرسه و معلم هستند و معلمين عرب منتقد و معترض، بلادرنگ اخراج مي‌شوند. 

اخيراً برخي ديپلمات‌هاي عرب فاش كردند كه اسرائيل خود را براي كوچ اجباري فلسطينيان ساكن اراضي اشغالي سال 1948 در سال 2010 به كرانه باختري و اردن آماده مي‌كند. اين خبر را ابتدا «محمد زيدان» رئيس كميته عالي پيگيري امور فلسطينيان در مناطق اشغالي سال 1948 پس از ديدار با «ياسر رضا» سفير مصر در تل‌آويو فاش كرد. 

اين رژيم به تازگي امير ماخول را كه يك عرب ساكن در سرزمين‌هاي اشغالي است و رياست يك نهاد غيردولتي به نام «شبكه اتجاه» را برعهده دارد بدون ارائه دلايل و محروم كردن وي از گفت‌وگو با وكيلش بازداشت كرد. تل‌آويو حتي رسانه‌ها را نيز از پوشش خبري بازداشت وي منع كرد. در موردي ديگر، عمر سعيد فعال «حزب بلد» در سرزمين‌هاي اشغالي نيز از اواخر آوريل بازداشت شده و نهاد جاسوسي شين بث از وي بازجويي كرد. 

ماخول و سعيد مثل بسياري از مخالفان اين رژيم به تماس با عامل خارجي يعني جنبش مقاومت و حزب‌الله متهم شده‌اند. عرب‌هاي ساكن در سرزمين‌هاي اشغالي در اعتراض به اين موج تازه سركوب تظاهرات‌هاي گسترده‌اي را سازماندهي كرده و اعتراض خويش نسبت به ايجاد خفقان در ميان اعراب را دو چندان كرده‌اند. حملات و بازداشت‌هاي شبانه، بازجويي‌هاي ناتمام و اتهامات واهي عليه اعراب فلسطين اقدام تازه‌اي نيست. در كرانه باختري نيز كه تحت اشغال عوامل امنيتي اسرائيل است نهادها و گروه‌هاي غيرمسلح مقاومت از خروج از منطقه و مشاركت در كنفرانس‌هاي مهم جهاني منع مي‌شوند. 

اعتراض‌هاي منطقه شيخ جراح در بيت‌المقدس نسبت به اخراج فلسطيني‌ها از خانه‌هايشان نمونه آشكاري از انفجار خشم اعراب در قبال سياست‌هاي سركوبگرانه اسرائيل است. همزمان با انتشار خشونت‌آميز پليس و نهادهاي جاسوسي اسرائيل بر اعراب فلسطين، پارلمان اين رژيم موسوم به كنيست لايحه جديدي را در دست بررسي دارد كه حقوق مدني اعراب را به پائين‌ترين حد تقليل مي‌دهد. 

در متن اين لايحه خواسته شده است تا اگر نهادي بدون داشتن دليل و توجيهي معقول اطلاعاتي به نهادهاي خارجي بدهد يا در محاكم خارجي در تدوين پرونده و ارائه شكايت عليه مقامات ارشد دولت و افسران ارتش به دليل جنايت‌هايشان نقش داشته باشد، منحل شود. «گروه عدالت» كه يكي از اهداف اصلي اين لايحه است در واكنش به اين اقدام نمايندگان كنيست اعلام كرد: «تنها رژيمي اين اقدامات محدودكننده را اجرا مي‌كند كه به چنين لوايح سركوب‌كننده‌اي علاقه دارد.» 

اعضاي عرب كنيست نيز از حملات ضدمدني اسرائيل در امان نيستند. مصونيت پارلماني محمد بركت و سعيد نفاع لغو شده و احتمال مي‌رود كه از كنيست اخراج شوند. اخيراً در پي سفر هيأتي از اعراب كنيست به ليبي، مايكل بن آري از اعضاي پارلماني اظهار داشت: «اينك فرصتي تاريخي پيش‌ آمده تا يك بار براي هميشه امنيت و حقوق نمايندگاني كه از اسرائيل بيزارند و خواهان تجزيه آن هستند از بين برود.» هدف عمده اسرائيل از اين اقدامات چنانكه در استراتژي بن‌گورين، مؤسس رژيم صهيونيستي قطع روابط اعراب ساكن در سرزمين‌هاي اشغالي با جهان عرب است اما اين رويكرد حاكي از وخامت اوضاع و جو حاكم بر اسرائيل است. 

اين در حالي است كه نهادهاي حقوق بشري و فعالان سياسي عرب در ميان يهوديان اقبال زيادي دارند. طبق يك نظرسنجي، 57 درصد از يهوديان اسرائيل از گروه‌هايي كه عملكرد غيراخلاقي اسرائيل را افشا مي‌كنند، بايد بتوانند آزادانه عمل كنند. 


سياست سركوب رژيم صهيونيستي در داخل اراضي اشغالي تنها اعراب فلسطيني را نشانه مي‌رود و گرنه يهوديان منتقد در اين نواحي چندان تحت فشار نيستند. سه سال پيش فاش شد كه شين بث بر آن است تا فعاليت هر گروه و فردي را كه به ويژگي يهودي بودن اسرائيل لطمه مي‌زند خنثي كند، حتي اگر گروه يا فرد مذكور تحت حمايت قانون باشد. تحليلگران خاورميانه بر اين باورند كه ميان سركوب‌ها و انحلال‌ نهادهاي اعراب با بحران‌هاي سياسي اين رژيم ارتباط عميق وجود دارد. 

هر اندازه فشار ناشي از ناكامي اين رژيم در دو جبهه منطقه‌اي (مقابل نيروهاي مقاومت) و بين‌المللي (محافل حقوق بشري) بيشتر ‌شود سختگيري‌هاي پليسي عليه اعراب ساكن اراضي 48 افزون‌تر خواهد شد.