ضرورت تسلیح کرانه باختری و ناامن سازی رژیم اشغالگر قدس

یهودیان صهیونیست در حکم کسانی هستند که می‌کشند بدون آنکه بخواهند آن را توجیه کنند و یا هراسی از این اقدام خود داشته باشند، آنها به کشتن فلسطینی‌ها افتخار می‌کنند، هیچ شرم و ابایی هم ندارند. اساساً رمز رسیدن به سمت‌های عالی‌رتبه در رژیم صهیونیستی، جنایت و کشتار و بی‌رحمی بیشتر است. خشونت و تجاوز و آدم کشی ریشه در شخصیت و ذات یهودیان صهیونیست دارد. آیا نباید چنین موجودی که جنون کشتار دارد، با راهبرد ناامن سازی ابتدا مهار و سپس با اقدام‌های تهاجمی از بین برود؟

چرا باید اسرائیل ناامن شده و در نهایت از بین برود؟ چرا باید از تمامی ملت‌ها و گروه‌هایی که با رژیم صهیونیستی مقابله می‌کنند، حمایت نمود؟ مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با بسیجیان فرمودند که «اسرائیل روزبه‌روز ناامن‌تر خواهد شد» و یا در جای دیگر فرموده‌اند که «این جنایات خارج از تصور، واقعیت ذاتی رژیم گرگ‌صفت و کودک‌کشی است که تنها علاجش نابودی و از بین رفتن است» و «ما از هر گروه یا ملتی که بخواهد با رژیم صهیونیستی مقابله کند، حمایت می‌کنیم».

جنایت‌های رژیم صهیونیستی از شصت‌ و اندی سال پیش تاکنون علیه مردم فلسطین و قتل و کشتار زنان و مردان و کودکان بی‌گناه فلسطینی و آوارگی میلیون‌ها انسان دلیلی کافی برای ریشه‌کن نمودن این رژیم جعلی کودک‌کش است، اما اگر یک گام به عقب برگردیم و از منظر روان‌شناختی خوانشی از شخصیت یک یهودی صهیونیستی داشته باشیم به اهمیت این نگاه راهبردی مدنظر مقام معظم رهبری بیشتر پی خواهیم برد. یک فرد یهودی صهیونیست تنها یک قاتل و جانی کودک کش نیست که بنا به عادت، دوست داشتن، انتقام و یا دفاع طرف مقابلش را می‌کشد، بلکه یک موجود خودبرتربین، مغرور و فطرتاً آدم‌کش است که سایرین را نه انسان بلکه حیواناتی می‌داند که برای خدمت به یهودیان و صهیونیست‌ها آفریده شده‌اند؛ حیوان‌هایی اگر طغیان کنند و راه نافرمانی در پیش بگیرند، شکارشان سرگرمی خوبی و قتلشان وظیفه‌ای نژادی برای خون‌خواران صهیونیستی خواهد بود.

اینجاست که کشتار بی‌گناهان برای حفظ قوم یهودی به یک تکلیف نژادی تبدیل می‌شود. این‌ها چیزی نیست که فقط در متون قدیمی خشونت زای یهودی مانند تلمود آمده باشد، بلکه این را به‌وفور در نوشته‌ها و مطالب پایگاه‌های خبری- تحلیلی و اظهارات مقام‌ها، نویسندگان و خاخام‌های فعلی صهیونیستی می‌توان یافت. اگر رژیم صهیونیستی به‌مانند یک سگ هار به لبنان حمله کند و صدها نفر را بکشد و یا چندین بار به غزه محصور تجاوز کند و هزاران نفر را به خاک و خون بکشد و یا دانشمندان هسته‌ای ایران را ترور کند و یا هزاران جنایت دیگر اعم از کودتا، تحریم، تفرقه‌افکنی، ترور، ارعاب و... در سرزمین‌های اسلامی مرتکب شود، از منظر اسرائیلی‌ها نه‌تنها اشکالی بر آن نیست بلکه عاملان ارتکاب این جنایات جنگی سلحشوران و قهرمانان ملی هستند که صهیونیست‌ها به داشتن چنین افراد جسوری افتخار می‌کنند؛ اما در مقابل اگر فلسطینیان که از ظلم و ستم و تجاوزگری‌های رژیم غاصب به ستوه آمده‌اند، علیه شهرک‌نشین‌ها و صهیونیست‌ها قیام کرده و انتقام بگیرند، به‌مثابه حیوانات درنده‌ای تلقی می‌شوند که مرگ کمترین مجازات آنها خواهد بود، چراکه این‌ها مشتی حیوانات وحشی هستند که چشم دیدن یهودیان برگزیده، متمدن و دموکرات را ندارند.

یهودیان صهیونیست در حکم کسانی هستند که می‌کشند بدون آنکه بخواهند آن را توجیه کنند و یا هراسی از این اقدام خود داشته باشند، آنها به کشتن فلسطینی‌ها افتخار می‌کنند، هیچ شرم و ابایی هم ندارند. اساساً رمز رسیدن به سمت‌های عالی‌رتبه در رژیم صهیونیستی، جنایت و کشتار و بی‌رحمی بیشتر است. خشونت و تجاوز و آدم کشی ریشه در شخصیت و ذات یهودیان صهیونیست دارد. آیا نباید چنین موجودی که جنون کشتار دارد، با راهبرد ناامن سازی ابتدا مهار و سپس با اقدام‌های تهاجمی از بین برود؟

اگر چنین موجود پست و پلیدی که اسرائیل صرفاً نمود بیرونی آن است و شبکه صهیونیستی قدرتمند و ذی ‌نفوذ پشت سر آن قرار دارد، به حال خود رها شود و استراتژی مناسبی برای رویارویی با آن تدوین نگردد، بدون تردید شاهد تداوم تجاوزها، له شدن کرامت و عزت انسانی و تحقیر هویت اسلامی و کشته شدن بی‌گناهان بیشتری خواهیم بود. به نظر می‌رسد راهبرد مقام معظم رهبری برای مقابله با صهیونیست‌ها در این برهه زمانی «ناامن سازی» سرزمین‌های اشغالی با تسلیح کرانه باختری است. اکنون مسئولان جمهوری اسلامی باید عزم خود را برای پیشبرد این گزینه‌ی راهبردی جزم نموده و تمامی توان و پتانسیل خود را بسیج نموده و برای نابودی این موجود نحس و خون‌آشام مجدانه تلاش نمایند.

مهدی عوض‌پور