نقد و تحلیلی بر فیلم جنجالی مصاحبه

در آستانه سال نو میلادی، تولید یک فیلم سینمایی درباره رهبر کره شمالی، روابط آمریکا و کره شمالی را با بحران مواجه کرده است. گفته می شود که سینماهایی که تصمیم به پخش این فیلم داشته اند از سوی هکرهای کره ای تهدید به عملیات تروریستی شده اند. در پی انتشار این اخبار، سونی پیکچرز، شرکت تولید کننده فیلم، اعلام کرد که برنامه پخش این فیلم را کنسل کرده است.

فیلم مصاحبه (The Interview) یک فیلم کمدی سیاسی است که توسط ست روگن و اوان گلد برگ ساخته شده و قرار بود در اواخر سال ۲۰۱۴ اکران شود. اولین کار مشترک این دو کارگردان فیلم پایان (This Is the End) نام داشت و «مصاحبه» دومین ساخته مشترک این دو نفر است. این فیلم قرار بود که از ۲۵ دسامبر سال جاری در سینماهای آمریکا به نمایش درآید که با ارسال پیامهای تهدید آمیز از سوی هکر های کره ای به شرکت سازنده فیلم، سونی پیکچرز، نمایش آن در وقت مقرر به تعویق افتاد. در اولین عکس العمل رسمی دولت آمریکا نسبت به تصمیم شرکت سونی پیکچرز، باراک اوباما لغو نمایش فیلم را نادرست توصیف کرده و اعلام کرد که با تهدید یک دیکتاتور نبایستی رفتار خود را تغییر دهیم و این فیلم نمایانگر وجود آزادی بیان در آمریکاست.

داستان فیلم با بازیگری جیمز فرانکو در نقش یک خبرنگار اتفاق می‌افتد که پس از گذاشتن یک قرار مصاحبه با کیم جونگ-اون (رهبر کره شمالی با بازی رندل پارک) مورد توجه سازمان سیا قرار میگیرد. در واقع چون او موفق شده است تا با رهبر کره شمالی مصاحبه کند، سیا او را برای ترور کیم جونگ-اون تحت تعلیم قرار می دهد تا او در حین مصاحبه کیم را بکشد.

فیلم به‌دلیل نمایش منفی چهره کیم جونگ-اون پیش از انتشار مورد بحث‌های فراوانی واقع شد. در ماه ژوئن سال ۲۰۱۴ میلادی، ایالات متحده در صورت ادامه روند ساخت فیلم توسط شرکتِ سازنده، کلمبیا پیکچرز، مورد تهدید اعمال «خشونت‌آمیز» قرار گرفت. در ماه نوامبر همان سال، رایانه‌های شرکت مادر، یعنی سونی پیکچرز، مورد حمله هکرهایی قرار گرفت که به گفته مسئولین ایالات متحده مشکوک به همکاری با کره شمالی هستند. بعد از درز کردن تعدادی از فیلم‌های دیگر شرکت سونی پیکچرز توسط هکرها، این گروه از شرکت سونی خواست که فیلم مصاحبه که در ابتدا «فیلم تروریسم» نامیده می‌شد را لغو کند. سپس تمامی سینماهایی که این فیلم را بر روی پرده بیاورند را به حمله تروریستی تهدید کردند.

در پاسخ به این تهدیدها، روگن و فرانکو تعدادی از مراسم مربوط به این فیلم را لغو کردند و شرکت سونی پیکچرز اعلام کرد که به سینماهایی که به‌دلایل امنیتی مصاحبه را پخش نکنند، اعتراضی ندارد. در ۱۷ دسامبر سال ۲۰۱۴ بعد از اینکه تعدادی از سینماها به‌صورت زنجیره‌ای پخش فیلم را لغو کردند، شرکت سونی نیز به‌صورت رسمی اکران فیلم را لغو کرده و اعلام کرد که هیچ برنامه‌ای برای انتشار این فیلم در آینده نزدیک ندارد.

اما پس از انتقاد اوباما از عملکرد شرکت سونی در لغو پخش این فیلم، رئیس شرکت سازنده فیلم با تغییر موضع سابق خود، اعلام کرد که لغو پخش این فیلم در حال حاضر به معنی لغو کامل پخش آن نیست و این شرکت در زمان معین دوباره این فیلم را برای نمایش عمومی در اختیار سینماهای آمریکا قرار خواهد داد. باراک اوباما گفته بود اجازه نخواهیم داد تا یک دیکتاتور برای آمریکایی ها تصمیم بگیرد که چه چیزی را ببینند و چه چیزی را نبینند.

پیش از این، کیم میونگ-چول سخنگوی دولت کره شمالی در ارتباط با این فیلم گفته بود: «این فیلم نشان دهنده بیچارگی و نومیدی دولت و جامعه آمریکاست که ترور یک رهبر خارجی را به نمایش می کشد و در واقع انعکاس رفتار دولت آمریکا در افغانستان، عراق، سوریه و اوکراین است.» خبرگزاری دولتی کره شمالی (KCNA) نیز ژوئن ۲۰۱۴ در یک تهدید جدی در ارتباط با اکرن این فیلم اعلام کرده بود، «در صورتی که این فیلم به نمایش گذاشته شود، دولت کره شمالی نیز انتقام سخت و بی رحمانه ای از آمریکا خواهد گرفت چرا که ساخت و اکران فیلمی که در آن به پیشوای والا مقام ما توهین می شود، در حکم جنگ و ترور تلقی شده و به هیچ وجه برای ملت کره قابل تحمل نخواهد بود. »

پس از انتشار این تهدیدات از سوی دولت کره شمالی برخی از سینماهای آمریکا که قرار بود این فیلم را در نزدیک سال نو به نمایش بگذارند با تجدید نظر در تصمیم خود از پخش آن صرف نظر کردند و احتمال وقوع حمله تروریستی را دلیل لغو اکران آن اعلام نمودند. اما روزنامه انگلیسی گاردین در ارتباط با این تهدیدات نوشت: «این فیلم حساست های یک دولت دیکتاتور را که تنها از راه تهدید و ایجاد رعب و وحشت در پی حفظ امنیت خود است را برانگیخته است. هرچند که دولت کره شمالی سابقه طولانی در ایجاد سروصدا و تهدید به بمباران هسته ای و نمایش نیروی نظامی و امثال آن را داشته است و هیچ اتفاقی هم نیفتاده است.»

اینکه آیا چنین تهدیدی از سوی یک دولت، در برخورد با یک فیلم کمدی درست و منطقی است یا خیر، موضوع این بحث نیست. اما اینکه چرا هر از چند گاه شاهد ساخت فیلم هایی از سوی هالیوود هستیم که حساسیت ملتهای مختلف را بر می انگیزد جای بسی تأمل است. ساخت فیلمهایی در توهین به برخی از ملتها و شخصیتهای سیاسی، اقدامی تازه در هالیوود نیست. در سال ۲۰۰۶ یک کمدی ساختار شکن به نام «بُرات» بسیاری از رفتارها و آداب و رسوم ملت قزاقستان را به تمسخر گرفت و شدیداً از سوی مردم و دولت این کشور مورد انتقاد واقع شد. پس از آن فیلم «دیکتاتور» ساخته شد که رفتارهای یک دیکتاتور خیالی را که تداعی کننده رفتارهای معمر قذافی دیکتاتور سابق لیبی بود به نمایش در آمد که هرچند خنده مردم لیبی را هم در پی داشت اما از سویی نیز برخی از رفتارهای اعراب و مسلمانان را مورد تمسخر قرار داده بود.

این بار نیز هالیوود نوک پیکان توهین و تمسخر خود را به سمت مردم کره و رهبر آن گرفته است که مورد احترام اکثریت مردم کره می باشد. به نظر می رسد هالیوود با این دست تولیدات سعی دارد تا هر آنچه را که در جهان سیاست به مذاق حاکمان آمریکا خوش نمی آید، از طریق فیلم و سینما مورد حمله قرار دهد و در پوشش سینما مقاصد و اهداف دولت آمریکا را دنبال نمایند.