فرید زکریا: راه حل مشکلات غرب آسیا دخالت نظامی آمریکا نیست.

به گزارش اسلام تایمز، «فرید زکریا» ستون‌نویس روزنامه «واشنگتن پست» و از چهره‌های سرشناس نورئالیسم تهاجمی با اشاره به اظهارات سناتور «جان مک‌کین» که در پی حملات تروریستی پاریس خواهان حضور نظامی گسترده آمریکا در خاورمیانه شده بود، در یادداشتی نوشت که دخالت نظامی آمریکا، راه حل نیست.

زکریا در یادداشتش، این تئوری که «اگر در خاورمیانه با آنها (تروریسم) نجنگیم باید در خاک آمریکا با آنها مبارزه کنیم» را اشتباه دانسته و دخالت نظامی آمریکا در خاورمیانه را دلیل اصلی پیوستن شهروندان غربی به گروه‌های تندروی بنیادگرا معرفی می‌کند.

فرید زکریا در تایید استدلالش به اظهارات «شریف کواچی»، یکی از برادران مهاجم پاریسی در حمله به دفتر مجله طنز «شارلی ابدو» اشاره می‌کند که سال ۱۳۸۶، در دادگاهش گفته بود: «آماده بودم که در میدان نبرد بمیرم... این ایده (پیوستن به گروه‌های تندوری بنیادگرا) وقتی به ذهنم رسید که بی‌عدالتی را در آنچه (در عراق) می‌گذشت، از تلویزیون دیدم. درباره شکنجه‌هایی صحبت می‌کنم که آمریکایی‌ها درباره عراقی‌ها مرتکب شدند». زکریا در ادامه می‌نویسد: «بنابراین دخالت ایالات متحده در خاورمیانه باعث شد که او (شریف کواچی) به بنیادگراها بپیوندد. آشکار است که دخالت (نظامی) بیشتر، نتیجه عکس داده است».

وی در ادامه به ۲,۱۰۰ مورد پرونده بمبگذاری انتحاری بین سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۸۸ اشاره می‌کند که بنا بر تحلیل «رابرت پیپ» و «جیمز فلدمن»، این حملات، در بیشتر موارد با انگیزه‌ پاسخ به دخالت نظامی ایالات متحده در خاورمیانه انجام شده‌ تا دلایل مذهبی یا انگیزه‌های ایدئولوژیکی داشته باشد.
زکریا، با اشاره به کتاب «بریدن فتیله» می‌نویسد: «نویسندگان در این کتاب اشاره‌ می‌کنند که بزرگترین حملات علیه غرب پس از یازده سپتامبر، یعنی بمب‌گذاری‌های لندن و مادرید، به طور مشخص، با انگیزه پاسخ به دخالت نظامی در عراق، صورت گرفته است».

وی در ادامه، به گزارش مستند موسسه «بروکینگز» در خصوص تهدیدهای تروریسم از سوی جنگجویان خارجی در سوریه و عراق، اشاره می‌کند. در این گزارش، انگیزه مبارزه با دخالت خارجی‌ها (به طور اخص غرب) در شمار مهم‌ترین دلایل جذب اتباع غربی به گروه‌های تندور قرار گرفته است زیرا خارجی‌های حس می‌کنند که نه با «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه، که با «شیطان بزرگ» در نبردند.

زکریا در ادامه، دخالت نظامی آمریکا در سوریه را به نفع اسد ارزیابی می‌کند و می‌نویسد که اگرچه بسیار خوب است که آمریکا بتواند «شورشیان میانه‌رو» را پیدا کند و به آنها کمک کند که ابتدا با گروه‌های تندرو و پس از آن با ارتش اسد بجنگند و سپس بر سوریه حکم برانند، ولی محتمل‌تر آنست که دخالت نظامی ایالات متحده بیشتر همسو با منافع اسد است و آتش انتقام و خشم را تغذیه می‌کند.

فرید زکریا می‌نویسد: «بیایید پیشینه را بررسی کنیم. عدم مداخله نظامی ایالات متحده در بوسنی در اوایل سال‌های دهه ۹۰ میلادی به رادیکالیسم اسلامی انجامید، همان‌طور که مداخله نظامی در عراق و افغانستان در چند سال آغازین قرن ۲۱ به همین امر منجر شد یا همان‌گونه که همکاری با ارتش پاکستان، حملات هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان و یمن، یا افزایش مداخله نظامی در افغانستان، یا حتی خروج نیروها از این کشور به قدرت گرفتن رادیکالیسم اسلامی منتهی شد. مهم نیست که ایالات متحده از دو دهه پیش تا کنون چه کرده است، رادیکالیسم اسلامی در حال افزایش است و در برابر ایالات متحده و متحدان غربی‌اش قد علم کرده و همیشه هم می‌تواند مردان جوان را با ایدئولوژی منحرفش همگام کند.»

وی در پایان می‌نویسد «این استدلال که تنها راه ایالات متحده برای متوقف کردن تروریسم در خاکش، دخالت نظامی و ایجاد ثبات در بسیاری از نقاط خاورمیانه است، واشنگتن را به یک دهه ماموریت احمقانه واداشته است. محقق «اندرو بشویچ» اشاره کرده است که از سال ۱۳۵۹، پیش از سوریه، واشنگتن در ۱۳ کشور در جهان اسلام مداخله داشته است.» و می‌پرسد «آیا این مورد آخر (دخالت در سوریه)، بناست معجزه کند؟»