ونزوئلا آبستن تحولات جدید

به گزارش اسلام تایمز به نقل از پایگاه خبری تحلیلی ونزوئلایی «آپوره‌آ»، برای بسیاری از مردم ونزوئلا و حتی مردم جهان نتیجه انتخابات پارلمانی ونزوئلا در 6 دسامبر (15 آذر) سال جاری یک پیروزی به شمار می‌آید؛ اما سوال این‌جاست که چرا نتیجه این انتخابات یک پیروزی قلمداد می‌شود؟

از لحاظ منطقی کاملا واضح است که پیروزی گفتمان غالب محافظه‌کاران در ونزوئلا به معنای مقاومت در برابر هرگونه تغییر و همچنین توجه به قدرت است.

گفتمانی که به طور قطع نفرتی عمیق از سطوح طبقاتی را از خود بروز می‌دهد، البته نفرت این گفتمان تنها شامل حال سطوح طبقاتی خاصی نمی‌شود بلکه طبقه الیگارشی و اشراف یا طبقه سفرای آمریکایی و یا حتی سطح طبقاتی متوسط را هدف قرار خواهد داد.

بیان موضوعاتی نظیر این‌که دموکراسی در این انتخابات پیروز شد و یا این پیروزی متعلق به تمام مردم ونزوئلاست، سخنی بی‌معنی و بی‌اساس است.

واضح است که پس از پیروزی «مائوریسیو ماکری» کاندیدای محافظه‌کار انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین نیز راستگرایان در ونزوئلا جایگاه بهتری خواهند یافت.

راست‌گرایان هم اکنون به دنبال ایجاد آرامش و بازگرداندن آسایشی هستند که طی سال‌های اخیر از آن‌ها سلب ‌شد؛ در این سال‌ها نیروهای مترقی‌خواه و اصلاح‌گر بااستعداد ونزوئلایی در پیشرفت ریتم سیاسی ونزوئلا و دیگر کشورهای منطقه آمریکای لاتین تلاش کردند.

انقلاب بولیواری در ونزوئلا شکست نخورده است؛ اما شاهدیم که دولت حاکم در این انتخابات اکثر کرسی‌های مجلس را از دست داده است و این اتفاق می‌تواند سرآغاز سناریوی سیاسی جدیدی در این کشور باشد؛ می‌توان نتیجه گرفت که مشکلات کنونی انقلاب بولیواری حاصل شکست‌های بزرگ و کوچک و مشکلاتی است که طی سال‌های اخیر متحمل شده است.

کاملا واضح است که گفتمان راستگرایان پیشرفت بسیاری داشته است و نتایج انتخابات پارلمانی ونزوئلا به خوبی این گفته را تایید می‌کنند؛ در حال حاضر دو سوم از کرسی‌های مجلس ونزوئلا به قانون‌گذاران مخالف «هوگو چاوز» رئیس جمهور سابق ونزوئلا اختصاص یافته است.

شاید مردم ونزوئلا فرآیندهای آغاز شده توسط «چاوز» و تلاش‌های وی برای ایجاد تغییراتی مثبت در کشور را هنوز فراموش نکرده و قدردان وی هستند.

اما نتایج این انتخابات حاکی از آن است که نارضایتی مردمی بسیاری در بین مردم این کشور وجود دارد که ناشی از استراتژی بلند مدت راستگرایان و وجود پررنگ دلار آمریکا در کشور است.

راستگرایان با پیشبرد سیاست‌های ضد انقلابی خود موجب ایجاد محدودیت‌های غیر قابل تحملی همچون تورم، کمبود انرژی و ناامنی شهروندی شدند.

بدون شک این اقدامات موجب ایجاد جنگ سیاسی و روانی در کشور خواهد شد که در نهایت موجب ورشکستی و مشکلات بسیاری مردم ونزوئلا می‌شود.

نگاهی کوتاه به وضعیت بد اقتصادی ونزوئلا می‌تواند نشان دهنده چرایی رویگردانی مردم آن کشور از چپ‌گرایان باشد.

کاهش قیمت جهانی نفت تاثیر مخربی بر اقتصاد ونزوئلا داشته است چرا که نفت منبع اصلی درآمد دولت ونزوئلا بوده است؛ همین وابستگی بیش اندازه به نفت سبب شد تا در حال حاضر که قیمت نفت کاهش یافته دولت «نیکلاس مادورو» رئیس جمهور ونزوئلا نتواند وعده‌های اقتصادی خود را عملی سازد.

علاوه بر این همزمانی این موضوع با تحریم‌های آمریکا علیه ونزوئلا، تورم بالا و رکود اقتصادی را در آن کشور به همراه داشته که خود به ایجاد بی ثباتی، افزایش جنایات و بزهکاری و ناامنی در شهرهای مختلف آن کشور انجامیده است.

منتقدان «مادورو» و طرفداران «چاوز» دولت سوسیالیست را به در پیش گرفتن خط مشی مستبدانه متهم می کردند چرا که «مادورو» در عمل نشان داده که حاضر به مصالحه با مخالفان نیست.

پیش‌تر نیز منتقدان «چاوز» بر این باور بودند که تغییر قانون اساسی و تمرکز بی‌سابقه قدرت در دستان او مدل تازه‌ای از اقتدارگرایی بوده که تفکیک قوا و استقلال نهادها در ونزوئلا را زیر سوال برده و موجب از بین رفتن حکومت قانون و حاکمیت فردی او شده بود.

«چاوز» در فاصله 14 سال حکومت خود ترکیبی منحصر بفرد از سیاستی پوپولیستی و چپ‌گرایانه در عرصه اقتصادی را در پیش گرفت؛ همچنین موضع تهاجمی وی در قبال مخالفانش در عرصه داخلی و حملات تند علیه آمریکا و مسبب تمام مشکلات ونزوئلا قلمداد کردن آن کشور توانست حمایت توده‌های وسیع مردم را به سوی خود جلب کند.

گذشته از اقدامات خشونت ‌‌آمیزی که پیش بینی می‌شود که نتیجه و دستاورد حاصل از این انتخابات باشد؛ اگر از دید کاندیداهای پیروز در انتخابات کشور صحبت کنیم پس نیاز به ایجاد توازن در کشور احساس می‌شود.

در اینجا این سوال مطرح می‌شود که آیا چپ‌گرایان شکست خوردند؟ این سوال برای شرایط موجود در هر دو کشور ونزوئلا و آرژانتین کاربرد دارد.

دیکتاتورهای خونخواری طی دهه‌های گذشته مسیرهای حضور کاپیتالیسم وحشی را در منطقه آمریکای لاتین هموار کردند که امروز نیز همین موضوعات و مسائل پیش روی ونزوئلا تحت شعاع همین اتفاقات قرار گرفته است.

اردوگاه‌های محبوب چپ‌گرایی ونزوئلا دهه‌های پیشرفت، پیروزی‌های تاریخی و سازماندهی خود را از دست داده‌اند اما تمام این موارد برای همیشه از بین نرفته‌اند و شکی نیست که امروز تحت مراقبت‌های ویژه پیروان قرار می‌گیرند.

برگشت به گذشته و تلاش برای به پیشبرد ایده‌آل‌های تاریخی مبارزه با سیستم هزینه بسیاری دارد.

دول شکننده چپ‌گرا که دارای روح سیال دموکراسی هستند مدتی پیش و به سرکردگی «چاوز »در منطقه شروع به فعالیت کردند و توانستند تا روح امید را در وجود مردم این منطقه بیدار کنند.

انقلاب بولیواری طی بیش از یک دهه گذشته تغییرات عمیق و بسیار خوبی را در ساختار ونزوئلا ایجاد کرده و از این پس نیز انتظار می‌رود که اقدامات پیروان آن ادامه داشته باشد.

با آغاز وابستگی نفتی که طی نیم قرن همچون سرطانی موجب ایجاد مشکلات بسیاری از جمله بوروکراسی، ناکارآمدی و گسترش فرهنگ رانتی در کشور شد؛ به نظر نمی‌رسد که تلاش و حمایت سوسیالیسم قرن بیست و یکم به بار نشسته باشد.

نیروهای مردمی مترقی چپ‌گرا و انقلابی همواره به دنبال بیداری جامعه بودند در حالی که تعمیق واقعی سوسیالیسم هرگز در ونزوئلا اتفاق نیافتاد.

زمانی که چپ‌گرایان همچون نور امیدی برای ایجاد امید در کشور تلاش می‌کردند مردم تحت فشار بسیاری بودند اما حقیقت این است که دیگر امیدی به سوسیالیسم نیست.

انتظار بسیاری از فرآیندهای بولیواری در کشور وجود داشت در حالی‌که هم‌اکنون شاهد تغییرات به خصوصی در کشور نیستیم آیا می‌توان نتیجه انتخابات را همچون یک سیلی برای بیدار کردن سوسیالیسم در کشور تلقی کرد؟ به نظر می‌رسد که این دیدگاه غیر ممکن باشد.

نتایج حاصل از تلاش‌های انقلاب بولیواری که هم‌اکنون شکل اجرایی به خود گرفته است با تمام ساختار حزبی خود از گذشته بسیار کم رنگ‌تر شده است.

در حال حاضر راست‌گرایان پیروز میدان انتخابات شدند و مردم یکبار دیگر با گذر از تظاهرات‌های به یادماندنی مخملی در کشور، بازیگر اصلی این انقلاب نیستند.

شاید شکست ونزوئلا و آرژانتین در انتخابات‌های کشور خود منجر به شکست اتحادیه بولیواری برای ملت‌های آمریکای لاتین (آلبا)، اتحادیه ملت‌های آمریکای لاتین (اوناسور) و همچنین افزایش دخالت‌های آمریکا در منطقه شود.

انتخابات 6 دسامبر دربرگیرنده تغیر سیاسی بدی برای دولت حاکم بود که از این پس این دولت را با مشکلاتی مواجه خواهد کرد.

کاملا واضح و مبرهن است که چپ‌گرایان پروژه‌های سیاسی جایگزین را در منطقه اجرا خواهند کرد در حالی‌که همه می‌دانیم که بدون حمایت مردم قادر به پیشبرد ادعاها و اهداف خود نخواهند بود و در نتیجه اعمال تغییرات سیاسی در کشور امکان پذیر نخواهد بود.

به گزارش فارس، شورای ملی انتخابات ونزوئلا روز گذشته گزارش رسمی خود از نتایج انتخابات مجلس این کشور که روز یکشنبه برگزار شد را صادر کرد.

براساس این گزارش، حزب حاکم «سوسیالیست متحد ونزوئلا» در این انتخابات 55 کرسی به دست آورده و جبهه راستگرای «هیئت اتحاد دموکراتیک» نیز موفق به کسب 109 کرسی شده است.

اندکی پس از اعلام نتایج اولیه انتخابات مجلس ونزوئلا، «مادورو» نتایج انتخابات را به رسمیت شناخت و عنوان کرد: ما نتایج انتخابات مجلس را مشاهده کردیم و با همین نتایج مخالف به سوی شما آمده‌ایم تا نشان دهیم که در ونزوئلا دموکراسی پیروز واقعی است.

وی در ادامه از مردم ونزوئلا خواست که بار دیگر دست به حماسه آفرینی بزنند و با این مبارزه جدید مقابله کنند.