چرا آمریکا اقتدار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را در خلیج فارس را برنمی‌تابد؟

 نزدیک شدن قایقهای تندروی سپاه به چندصدمتری ناو نیمیتز آمریکا در خلیج فارس در اوایل شهریور ماه، واکنش فوری مقامات آمریکایی را در پی داشته و این مقامات این اقدام مقتدرانه نیروی دریایی سپاه انقلاب اسلامی را تحریک آمیز خوانده و در پی آن رسانه‌های آمریکایی در تبعیت محض از دستور کار تعریف شده از سوی واشنگتن، به محکومیت این اقدام و به لفاظی پرداختند.

با این حال به نظر نمی رسد هیچ مقام آمریکایی به این پرسش پاسخ دهد چرا حضور یک ناو بشدت مسلح آمریکایی به همراه دیگر کشتی‌های جنگی، شش هزار مایل دورتر از خاک آمریکا برای عملیات در چند مایلی ساحل ایران، تحریک آمیز تلقی نمی شود اما گشتزنی قایق‌های ایرانی در قبال نیروی بیگانه که امری طبیعی به نظر می رسد، به طور خودکار تحریک آمیز اعلام شده و جریان رسانه‌ای علیه آن به راه می افتد.

چنین موضعگیری از سوی مقامات و رسانه‌های آمریکایی مسبوق به سابقه است و این فرض بدیهی تلقی می شود که هر حضور نظامی آمریکا در عرصه بین المللی نه تنها باید قابل قبول باشد، بلکه باید از هرگونه انتقاد و محکومیتی نیز مبرا باشد. با عنایت به چنین تجویزی، واشنگتن و متحدان همدست آن این حق را برای خود در جریان جنگ بوسنی در دهه 1990 قائل بودند که با راه اندازی منطقه پرواز ممنوع بر نتیجه این جنگ تاثیر مستقیمی بگذارند. بر همین اساس، رهبران آمریکایی این حق را برای خود قائل بودند که محدودیتهای مشابهی را در عراق اعمال کنند. هنگامی که رهبران صرب و صدام حسین رهبر عراق در برابر این اقدامات مقاومت کردند، به عنوان کسانی که بحرانها را تشدید کردند، معرفی شده که باید مجازات شوند.

در مداخله آمریکا در جنگ سوریه نیز شاهد منطق مشابهی هستیم چرا که تلاش ایران برای پایان دادن به جنگ خانمانسوز در کشور همسایه خود از سوی آمریکا به عنوان شاهدی دال بر اهداف شوم تهران به تصویر کشیده می‌شود. در عین حال تندروهای آمریکایی مداخله روسیه در این جنگ را مخرب و نشانه‌ای برای وجود انگیزه‌های نفرت‌انگیز می بینند حتی با وجود آنکه سوریه به سختی ششصد مایل از مرز جنوبی روسیه فاصله دارد و خاندان اسد دهه‌هاست که از روابط نزدیکی با مسکو برخوردار بوده‌اند. حتی دولت اوباما از بی پروایی دولت روسیه در اعزام هواپیماهای جنگی برای حمایت از رژیم بشار اسد، به هیچ وجه احساس رضایت نداشته است. مداخله نظامی روسیه در سوریه در تمامی رسانه های آمریکایی و البته جوامع سیاسی و سیاست خارجی آمریکا به صراحت نامشروع تلقی می شود و این در حالی است که مداخله آمریکا از شش هزار مایل دورتر به طور گسترده‌ای  و به دلایل راهبردی و اخلاقی نه تنها مناسب بلکه غیرقابل اجتناب نگریسته می شود.

این نگرش که هیچ اقدام نظامی آمریکا به هیچ وجه تحریک‌آمیز تلقی نمی شود، حتی اگر نیروهای نظامی آمریکا در محیطهای امنیتی آنی دیگر قدرتها نیز عملیات بکنند، به قوت خود باقی است. از این رو گشتزنی‌های نیروی دریایی آمریکا در دریای جنوبی چین، هزاران مایل دورتر از خاک آمریکا، به غایت عادی و طبیعی به تصویر کشیده می شود حتی با وجود آنکه پکن بشدت به این اقدام آمریکا اعتراض می کند. در عین حال عملیات دریایی و هوایی چین، در مقابله با این گشتزنی‌های دریایی آمریکا، خطرناک، تحریک‌آمیز و غیرقابل پذیرش خواهد بود. این در حالی است که دریای جنوبی چین به مراتب به چین نزدیک‌تر است تا به آمریکایی که از آنسوی دنیا به محیط امنیتی چین وارد شده است.

چنین معیار دوگانه‌ای نیز در ارتباط با اعزام کشتی‌های جنگی آمریکا و روسیه به دریای بالتیک و دریای سیاه مشهود است. آمریکا بارها نسبت به نقض حریم کشتی‌های خود از سوی کشتی‌ها یا هواپیماهای جنگی روسیه شکایت کرده است. با این حال به نظر نمی رسد که مقامات آمریکایی به این واقعیت آشکار توجه کنند که روسیه به طور مشروعی عملیات نظامی آمریکا در نزدیکی خود را تهدید امنیتی تلقی می کند. در واقع، مقامات دولت آمریکا نگرانی‌ها و اعتراضات مسکو را با صراحت نادیده می گیرند.

حال سوال این است در صورتی که نیروهای دریایی یک قدرت دیگر بدون دعوت در آبهای نزدیک به آبهای سرزمینی آمریکا به گشتزنی بپردازند و به این اقدام خود به رغم اعتراضات واشنگتن اصرار داشته باشند، آمریکا چه واکنشی بروز خواهد داد. بعید به نظر می رسد که مقامات و مردم آمریکا این اقدام را دوستانه تلقی کنند. تصور کنید که یک ناوگان چینی به طور مستمر در خلیج مکزیک دست به رزمایش بزنند. به تبع آن، حضور و گشتزنی ناوها و کشتی‌های جنگی روسی در سواحل «کیپ کود» با بی تفاوتی مقامات آمریکایی همراه نخواهد بود.

مقامات و رسانه های آمریکایی همواره نسبت به پذیرش این واقعیت که دیگر دولتها و ملتها اقدامات نظامی آمریکا را چگونه تلقی می کنند، گوش شنوایی نداشته است. این برداشتی که آمریکا سعی در تلقین به دیگر ملتها دارد که « نیت ما خیر است و اقدامات ما اشتباه و تحریک‌آمیز نیست» خطرناک است. از منظر دیگر کشورها، اقداماتی که از سوی آمریکا معقول تلقی می شود، به شدت تهدیدآمیز است و به رغم زورآزمایی‌های آمریکا، دیگر کشورها دیگر در برابر هیبت پوشالی آمریکا دست روی دست نگذاشته و اجازه خودنمایی در محیطهای سرزمینی خود را نمی دهند.

نیروهای دریایی سپاه و ارتش جمهوری اسلامی ایران، همانگونه که در گذشته نیز نشان داده‌اند، در واکنش سریع به  تهدیدات هیچ کشوری حتی در اندازه‌های آمریکا که داعیه ابرقدرتی دارد، ذره‌ای تردید به خود راه نداده و نمی دهند و جسارت ناوهای آمریکایی در تجاوز به حریم سرزمینی جمهوری اسلامی ایران خلیج همیشه فارس را به گورستان ابدی آنها تبدیل خواهد کرد.