همسویی حکومت سعودی و رژیم صهیونیستی در منطقه

امروز خاندان سعودی با چالش های جدی مواجه هستند که این چالش ها سران سعودی را وادار می کند دست به اقدامات نسنجیده ای بزنند.در آخرین مورد از این اقدامات، شاه سعودی، بر خلاف موازین رسمی سلطنتی عربستان، ولیعهد خود را برکنار و فرزند خود را جانشین و ولیعهد قرار داد.

از سوی دیگر،هر روز که می گذرد نشانه های جدیدی از تعامل و ارتباطات خاندان سعودی با آل یهودی(رژیم صهیونیستی) دیده می شود. رژیمی که دشمن مشترک جهان اسلام و مسلمانان است و این مسئله زمانی اهمیت دو چندان در مقوله عربستان پیدا می کند که سعودی ها خود را خادم حرمین شریفین می دانند و لذا می بایست رویکردهای آنها مطابق شرع و قوانین اسلامی و در جهت صیانت از حقوق امت اسلامی باشد که نیست. در همین راستا، فرهنگ نیوز باید ها و نباید های تعاملات آل سعود با رژیم صهیونیستی و استعمار پیر را با محمد سعیدی(دکترای علوم سیاسی) به گفتگو نشسته است که در ادامه تقدیم می گردد.

طرح های شاهان سعودی برای به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی در جهان اسلام:

کشور عربستان و حکومت آل سعود به عنوان یکی از محورهای تاثیرگذار و موثر در تحولات منطقه ای خاورمیانه مطرح می باشد. در واقع وجود منابع و ذخایر عظیم انرژی در منطقه و نیز وجود مرکزیت راهبردی در ابعاد ژئوپلتیک جغرافیایی و فرهنگی به آن قدرت بازیگری بیشتری را داده است. اما با توجه به تحولات حادث در منطقه خاورمیانه که همواره بستر و کانون حوادث گوناگونی بوده است. ضروری است نگاهی ریشه یابانه به این حوادث داشته باشیم. از اینرو با توجه به اینکه کشور عربستان همواره به نوعی در ایجاد بحرانهای مهم منطقه و نیز سایر تحولات آن سهیم بوده است ضروری است با نگاهی ساختاری به روند شکل گیری این کشور بتوانیم تبیینی از ریشه برخی حوادث و ماهیت تصمیم گیری و اقدامات این دولت در بستر داخلی ومنطقه ای آن داشته باشیم. نکته اساسی در اینجا انجام اقداماتی توسط این حکومت است که ما را به شناخت بیشتر ریشه این حکومت ترغیب می نماید . برای نمونه لازم به ذکر است که فهد بن عبدالعزیز در اکتبر 1981، طی طرحی هشت ماده ای خواهان به رسمیت شناخته شدن موجودیت رژیم اسرائیل در جهان اسلام شد. به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی مجدداً در طرحی دیگر(در سال 1999)از سوی دیگر اميرعبدالله ارائه گردید. عربستان همچنين در برابر اشغال دو جزيرۀ تيران و صنافير توسط رژیم صهیونیستی از سال 1967 سكوت اختيار كرده است. ضمناً عربستان سعودي از بندر ينبع نفت ارزان قيمت به فلسطین اشغالی صادر مي كند و.... همه اینها اقداماتی است که با توجه به وضعیت منطقه و... خلاف باورهای غالب می نمایاند.

نقش آل یهود و استعمار پیر در شکل گیری آل سعود
باید توجه داشت که قبیله آل سعود در سرزمین نجد (به معنای سرزمینی اندکی مرتفع) زندگی می کرد که از سرزمین های مرکزی شبه جزیره است و در همسایگی حجاز قرار دارد . محمد بن عبد الو هاب که از اهالی نجد بود از آغاز جوانی به مطالعات دینی پرداخت و باسفر به بغداد ، بصره ودمشق تحت تاثیر آموزش های ابن تیمیه فقیه و متکلم حنبلی قرار گرفت که مخالف آزاد اندیشی و خواهان بازگشت به سنت های صدر اسلام بود. وی با تاثیر از این اندیشه ها به تبلیغ افکار خود پرداخت و از همه جا رانده شد ودر نهایت رهسپار شهر درعیه شد و در آنجا با محمد بن سعود شیخ قبیله آل سعود هم پیمان شد که بر این اساس قدرت معنوی در دست محمد ابن عبدالوهاب و رهبری سیاسی و نظامی برعهد ه ی محمد بن سعود قرار گرفت. بر این اساس در طول قرن نوزدهم این خاندان توانست با ضرب شمشیر نواحی زیادی رافتح کند و در نتیجه ی ضعف عثمانی در اوایل قرن بیستم ، این آل سعود بود که توانست از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را برده و با شکست خاندان آل رشید ریاض را فتح نموده و بر کل نجد تسلط یابند و در نهایت با فتح مکه در 1924 و فراری دادن خاندان هاشمی توانستند قدرت خود را برکل شبه جزیره گسترش داده و عربستان سعودی به عنوان واحدی یک پارچه در قرن بیستم وارد معادلات سیاسی بین المللی گردد.


در این ارتباط باید به نقش قدرتهای جهانی به ویژه انگلستان و نیز یهودیان در شکل گیری این کشور توجه بیشتری نمود. زیرا قرن بیستم برای امپراتوری بریتانیا، قرن موفقی بود. دولت‌ها و چهره‌های دست‌نشانده‌ی انگلستان در خاورمیانه و خلیج فارس، آرایش مناسبی یافته بودند؛ از اینرو انگلستان به‌ علت تغییر سیاست، به ‌جای حضور مستقیم، به ‌دنبال یافتن دوستان و هم‌پیمانانی بود که بتوانند منافع او را تأمین کنند. به‌ همین دلیل، با تطمیع و تهدید شیوخ، رؤسای کشورها و قبایل منطقه، به ‌شدت در پی تسلطی نامرئی بر منطقه‌ی خاورمیانه و کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس بود. بااین‌حال، هنوز خطر مهمی نفوذ و سیطره‌ی انگلستان را در جهان اسلام، به‌ویژه جهان سنی، تهدید می‌کرد و آن، امپراتوری خسته و پیر عثمانی بود. انگلستان در پی آن بود که به کمک همدستان منطقه‌ای خود، آخرین میخ‌ها را به تابوت این امپراتوری بکوبد. از سوی دیگر انگلستان نقش شبه‌جزیره را در تعاملات آینده‌ی منطقه به‌ خوبی می‌دانست؛ به ‌ویژه آنکه مقدس‌ترین اماکن مسلمانان در آن واقع شده بود. در این میان، هرچند انگلستان در شبه‌جزیره نمایندگانی داشت، اما باز هم دغدغه‌ی نفوذ ترک‌ها در شبه‌جزیره و کاهش نقش انگلستان در این منطقه، استعمار پیر را به واکنش وا می‌داشت.

اهداف اساسی انگلستان در منطقه‌ی شبه‌جزیره :
نخست، یافتن همپیمانی که در قلب شبه‌جزیره منافع انگلستان را تأمین کند و بتواند در آینده نیز بر تمامی مناطق شبه‌جزیره تسلط یابد؛ دوم، مبارزه با نفوذ امپراتوری عثمانی در این منطقه که آل رشید و به‌ صورت ظاهر، شرفاي مکه و مدینه، نمایندگان آن بودند. در این شرایط، وهابیت که در این زمان آل سعود آن را نمایندگی می‌کردند، بهترین گزینه برای انگلستان بود.
بر همین اساس، دور جدید تعامل میان انگلستان و وهابیت آغاز شد. انگلستان از نظر مالی و تسلیحاتی از وهابیت پشتیبانی می‌کرد و قدرت وهابیت را در منطقه به رسمیت می‌شناخت؛ در عوض، ابن‌سعود نیز منافع انگلستان را در شبه‌جزیره‌ی عرب تأمین می‌کرد و با متحدان عثمانی در منطقه می‌جنگید.
ابعاد اهمیت وهابیت برای انگستان :
نخست: وهابیان در میان جهان اسلام، جایگاهی نداشتند و مجبور بودند که همیشه به انگلستان وابسته باشند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند. و دوم اینکه بر خلاف شرفای مکه که در صورت جایگزینی با عثمانی‌ها، امکان داشت خلافت جدیدی تشکیل دهند و زمینه‌ي اتحاد مسلمانان را فراهم کنند، وهابیان مورد تنفر و انزجار مسلمانان بودند و چنین وضعیتی از ایجاد امپراتوری یا خلافت جدیدی در جهان اسلام جلوگیری می‏کرد. و در نهایت قرائتی که وهابیان از دین اسلام ارائه کرده بودند، با آموزه‌های اسلامی تفاوت داشت و اين خود زمینه‌ي افتراق و اختلاف را در میان مسلمانان ایجاد می‏کرد. بنابراین وهابیت و آل سعود برای انگلستان از سایر رقيبان قابل اعتماد‌تر بود.

ارتباط درونی یهودیان و آل سعود از منظر محققان

دراینجا لازم به ذکر است که برخي محققان، استقرار پادشاهي آل سعود در عربستان را توطئه مشترك يهوديان و انگليس مي‌دانند. از جمله ناصر السعيد، نويسنده سرشناس عربستاني در کتاب خود با نام «تاريخ آل‌سعود» كه در دهه هفتاد ميلادي قرن گذشته به رشته تحرير درآورد، ضمن بيان فساد و انحرافات اخلاقي حاكم بر اين خاندان، رابطه‌هاي آن با يهوديان را تشریح می کند و اثبات مي‌کند که اصل اين خاندان به يهوديان حجاز و مدينه بازمي‌گردد و تأسيس انديشه وهابيت و حكومت خاندان آل سعود توسط يهوديان طراحي و به اجرا درآمده است. وی همچنین به ارتباط نزدیک و اما محرمانه ميان این خاندان با بن گوريون بنيانگذار رژيم اسرائيل پيش و پس از راه‌اندازي اين رژيم اشاره کرده و بيان مي‌کند: بن گوريون براي تأسيس رژيم مورد نظر خود، مورد حمايت مستقيم «آل سعود» قرار گرفت.
بر این اساس مروری کوتاه بر وقایع و تحولات منطقه ای و اسناد منتشر شده در این زمینه نشان از نوعی سازگاری و هماهنگی سیاستهای اعمالی حکومت آل سعود با برنامه های صهیونیزم و یهود در منطقه دارد و هر مفسر و بیننده آگاهی می تواند این همسویی و سازگاری ضمنی را در حکومت سعودی و رژیم صهیونیستی در منطقه درک نماید