چرایی تصویب قانون کشور یهود در سرزمینهای اشغالی

بر اساس این قانون این سرزمین (فلسطین اشغالی) به عنوان وطن تاریخی یهودیان شناخته می‌شود که دولتی به نام اسرائیل باید در آن تاسیس شده و این دولت باید محل زندگی تمام یهودیان جهان باشد و یهودیان حق دارند سرنوشت خود را در دولت اسرائیل و به عنوان شهروندان آن، تعیین کنند. این قانون علاوه بر اعلام شهر قدس به پایتختی رژیم صهیونیستی، توسعه شهرک‌های صهیونیست نشین را ارزش ملی دانسته و برای ارتقای شهرک‌های کنونی و تاسیس شهرک‌های جدید اقدام می‌کند.

محتوا و بند های این قانون ضد حقوق بشری روشن تر از آن است که نیازی به توضیح بیشتر داشته باشد. تصویب این قانون را هم باید بخشی از اقدامات زنجیره ای و دامنه داری دانست که پس از روی کار آمدن دولت ترامپ در ایالات متحده به عنوان نزدیک ترین دوست و متحد رژیم صهیونیستی و با چراغ سبز واشنگتن به وقوع پیوسته است. اقداماتی که با وجود محکومیت جهانی و انتقادات بسیار افکار عمومی و سازمان های بین المللی به مورد اجرا گذاشته می شود.
در مقاله ی پیش رو تلاش می کنیم که به بررسی اهداف تل آویو از تصویب این قانون و موارد مشابه پرداخته و ابعاد آن ها را روشن تر سازیم.

وادار ساختن فلسطینیان به پذیرش معامله قرن
مدتی است که واژه معامله قرن در منطقه غرب آسیا زیاد به گوش رسیده و پیرامون آن تحلیل های فراوانی مطرح می گردد.   مواد این طرح که دونالد ترامپ ارائه دهنده آن است و وظیفه لابی گری اش میان سران کشورهای منطقه بر عهده  «جارد کوشنر» داماد وی گذاشته شده عبارت است از اینکه حق بازگشت فلسطینی ها را نادیده گرفته و شهر اشغالی قدس را به صهیونیست ها واگذار می کند و به جای آن منطقه ی ابودیس در کرانه باختری را برای فلسطینی ها در نظر می گیرد. این طرح بر جداسازی کرانه باختری از غزه و اعطای امتیازاتی اقتصادی به مردم فلسطین در مقابل امتیازگیری از آنها تاکید دارد.

این طرح که گویا قرار است حتی بدون موافقت تشکیلات خودگردان و با همکاری ۴ کشور عربستان، مصر، اردن و امارات به اجرا در بیاید نیاز به بسترسازی داشته و اقدامات اخیر اسرائیل و آمریکا را باید در راستای اجرای همین سناریو ارزیابی کرد.

صهیونیست ها می کوشند تا با پیگیری ساخت شهرک های یهودی، افزایش فشار اقتصادی و نظامی بر نوار غزه، تصویب قانون دولت یهود و سخت گیری های فزاینده هر روزه در زندگی مردمان فلسطین آنان را به پذیرش طرح معامله قرن که بهتر است از عنوان سازش قرن برایش بهره بگیریم وادار سازند. پشتیبانی بی چون و چرای واشنگتن هم از اقدامات اسرائیل با انتقال سفارت این کشور به شهر قدس و خروج از شورای حقوق بشر در اعتراض به انتقاد این شورا از اسرائیل در همین راستاست.

پایان فتنه تکفیری و بازگشت توجهات به فلسطین
هر چه به پایان فتنه تکفیری در منطقه و به ویژه سوریه نزدیک تر می شویم زنگ خطر برای امنیت اسرائیل بیشتر به صدا در می آید. ۸ سال است که محور غربی-عربی با به راه انداختن و دامن زدن به تروریسم تکفیری در منطقه از هیچ کوششی برای وارد آوردن هرگونه خسارت مادی و معنوی به محور مقاومت دریغ نورزیده و هر چه داشته رو کرده است.

بر کسی پوشیده نیست که هدف اصلی از به راه انداختن بحران و سپس جنگ داخلی در سوریه و با مقیاس کوچک تری در عراق درگیر ساختن جهان اسلام و در مرکز آن محور مقاومت با مشکلات داخلی و فراموش کردن آرمان فلسطین بوده است.   نمی توان از این نکته نیز غافل بود که خروج آمریکا از برجام نیز با هدف آسیب زدن به ایران به عنوان مهم ترین حامی مردم فلسطین در غرب آسیا و ستون خیمه محور مقاومت انجام شده است.

امروز اما با پیروزی های بزرگ نیروهای ارتش سوریه و مقاومت به خصوص در جنوب این کشور و هم مرز با جولان اشغالی امنیت پوشالی رژیم صهیونیستی بار دیگر به خطر افتاده و تل آویو و واشنگتن می کوشند تا هر چه زودتر با تهدید و تطمیع محور سازش مسئله فلسطین و قدس را فیصله داده و به فراموشی بسپارند.
نتیجه گیری

به نظر می رسد تحولات اخیر منطقه از جمله شکست های پی در پی تروریست ها در سوریه و بازپس گیری درعا و قنیطره،  ناکامی سعودی ها در اشغال بندر حدیده یمن و تامین امنیت دریایی اسرائیل از طریق تنگه باب المندب و دریای سرخ و همچنین ادامه مقاومت مردم فلسطین در قالب راهپیمایی جمعه های بازگشت و رد پیشنهاد های سازش، صهیونیست ها و متحدان منطقه ای و فرامنطقه ای ایشان را به شدت برآشفته کرده و اقدامات شتاب زده ای چون تصویب قانون دولت یهود یا تهدید غزه به حمله نظامی پیامد چنین نگرانی های است.

معادلات منطقه ای به هیچ روی بر اساس نقشه هایی که محور غربی-عربی در سر داشتند و میلیارد ها دلار برای اجرای آن ها هزینه کردند پیش نرفته است و بر خلاف پیش بینی آن ها محور مقاومت از پس بحران های دست ساخته آنان برآمده و با کسب تجربیات گرانبها و به برکت خون های بر زمین ریخته مجاهدانِ خود، تاثیرگذار تر و نیرومند تر از گذشته است.