رژیم اشغالگر قدس و روزهای پر التهاب پس از قدرت نمایی مقاومت

بر اساس نظر سنجی های انجام شده هنوز حزب لیکود از دیگر احزاب رژیم صهیونیستی از شرایط بهتری برخوردار است. بر این اساس در صورت شکست ائتلاف حاکم و برگزاری انتخابات زود رس امکان پیروزی این حزب در آن قابل تصور است. اما بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر و رئیس حزب لیکود با نگرانی زیاد تلاش دارد که ائتلاف حاکم شکست نخورد، زیرا پرونده فساد مالی وی و خانواده اش در ابعاد گسترده ای مورد توجه افکار عمومی قرار دارد و جریان های رقیب با تمرکز بر آن ممکن است شکست سنگینی را بر حزب لیکود وارد کنند.

احزاب مخالف و حتی برخی از احزاب ائتلاف حاکم به دنبال حذف نتانیاهو از قدرت سیاسی هستند و هیچ فرصتی را برای تضعیف نتانیاهو از دست نمی دهند. مخالفت ها و اعتراضات آویگدور لیبرمن و نفتالی بنت در دو سال گذشته با سیاست ها و برنامه های نتانیاهو در همین چارچوب تعریف می شود. خصوصا که نتانیاهو شخصیت خود محور و تمامت خواه دارد و فرصت های مطرح شدن دیگران را به شدت محدود می‌کند.

آتش بس با غزه و ایجاد آرامش و امنیت در مرزهای جنوبی، می توانست به عنوان یک دستاورد سیاسی بزرگ برای نتانیاهو و نیز تثبیت بیشتر وی در صحنه سیاسی محسوب شود؛ تا جایی که پرونده فساد مالی وی و خانواده اش را هم تحت تاثیر قرار دهد. بر همین اساس احزاب مخالف و حتی برخی از احزاب ائتلاف با وی، با موضوع آتش بس در غزه مخالف بودند و با آنکه اطمینان داشتند که گسترش درگیری با غزه و تشدید ناامنی در جنوب هزینه بسیار سنگینی در ابعاد امنیتی و اقتصادی برای رژیم صهیونیستی در بر دارد اما قویا آتش بس را رد می کردند، زیرا معتقد بودند که آتش بس در غزه اولین نتیجه اش افزایش جایگاه و قدرت نتانیاهو در ساختار سیاسی اسرائیل است.

عملیات خان یونس در زمانی انجام شد که دولت مصر به عنوان میانجی به نوعی توافق آتش بس با غزه را اعلام کرده بود. تحلیلگران، نقش لیبرمن به عنوان وزیر جنگ در مدیریت این عملیات در این زمان خاص را نمی توانند نادیده بگیرند. لیبرمن شخصیتی شبیه نتانیاهو دارد و تشنه قدرت است. عطشی که با وجود نتانیاهو در قدرت سیاسی امکان سیراب شدن ندارد. لیبرمن تلاش دارد تا در هیبت یک قهرمان مطرح شود. آتش بس با غزه در زمان وزارت وی به عنوان وزیر جنگ به نوعی نمایش ناکارآمدی وی محسوب می شد. لذا با آتش بس مخالف بود و پیوسته بر طبل جنگ می کوبید با آنکه می دانست اسرائیل توانایی ورود به یک جنگ دیگر با غزه را ندارد و اساسا نمایش جنگ طلبی را با هدف مطرح کردن خود در سطح یک شخصیت قدرتمند، اجرا می کرد.

لیبرمن پس از قبول مسئولیت وزارت جنگ با هدف نمایش اقتدار خود مواضع تندی را علیه مقاومت اتخاذ کرد از جمله خبر از ترور 48 ساعته اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس داد اما در همه مواضع اتخاذی اش در باره مقاومت شکست خورده بود، در تحولات اخیر غزه پس از موافقت کابینه امنیتی با آتش بس با غزه، ضمن نمایش اصرار بر جنگ، از سمت وزارت جنگ استعفا کرد و هم زمان نیز موجی از اعتراضات در مخالفت با آتش بس در جامعه صهیونیستی به راه انداخت تا به اصطلاح به هیبت قهرمانی وی خدشه ای وارد نشود!

دولت ائتلافی با خروج حزب اسرائیل خانه ما در وضعیت بسیار شکننده قرار دارد(اکثریت 61 کرس از 120 کرسی، اکثریتی قابل اتکا نیست). نتانیاهو برای حفظ ائتلاف ناچار به جذب موافقت احزاب دیگر و نیز دادن امتیاز به احزاب دیگر است. با توجه به اتهام فساد مالی که گریبان وی و خانواده اش را سخت گرفته است؛ پیروزی در انتخابات زود رس چندان محتمل به نظر نمی رسد و این موضوع؛ ریسک پذیری وی را به شدت کاهش داده است. فشار نفتالی بنت وزیر آموزش رژیم صهیونیستی به نتانیاهو برای واگذاری پست وزارت جنگ به وی با توجه به شرایط سختی است که نتانیاهو در آن گرفتار شده است. با خروج حزب بنت ائتلاف شکسته خواهد شد و نتانیاهو باید به انتخابات زودرس خطرناکی تن در دهد. این در حالی است که اگر تسلیم فشار بنت شود بعید نیست دیگر احزاب ائتلاف نیز درخواست هایی مشابه را مطرح کنند که مخالفت جدی حزب وی یعنی لیکود را در پی خواهد داشت زیرا هر درخواست جدیدی یعنی چشم پوشی لیکود از برخی امتیازات که اساسا قابل تصور نیست. بر این اساس باید گفت رژیم صهیونیستی با اشتباه استراتژیکی که در باره غزه انجام داد، روزهای پر التهابی را پیش روی دارد.

*احمدرضا روح الله زاد کارشناس مسائل غرب آسیا