دیدار پوتین با محمود عباس؛ بیم ها و امیدها

محمود عباس از موضع رییس جمهور روسیه در حمایت سیاسی و اقتصادی از ملت فلسطین تشکر و قدردانی کرد و گفت که با رئیس جمهور روسیه در مورد تلاش اسرائیل برای الحاق اراضی فلسطینی و معامله قرن؛ طرح ترامپ برای آینده سرزمین های اشغالی گفتگو کردند.

و پوتین در مقابل با تاریخی خواندان روابط بین دوکشور روسیه و فلسطین؛ گفت که مسکو آماده است که همکاری ها را بیشتر کند.

از این رو این دیدار رسمی از چند جهت برای طرفین دارای اهمیت است. قطعا تشکیلات خودگردان تلاش می کند جایگاه خود را در افکار عمومی ملت فلسطین و همچنین جهان عرب در جهت نمایندگی آرمان فلسطین تحکیم ببخشد و احتمالا در تحولات آینده حمایت های مسکو را پشت سر خود داشته باشد.

همچنین از طرف دیگر اینگونه دیدارها می تواند در تحکیم جایگاه روسیه و شخص ویلادیمیر پوتین در افکار عمومی جهان عرب بسیار موثر باشد. برای مثال برداشتن کلاه افسر نگهبان فلسطینی هنگام عبور پوتین از مقابل آنها که بر روی زمین افتاده بود و گذاشتن آن بر سر او که ویدئوها و عکس های آن به سرعت در فضای مجازی جهان عرب بازتاب پیدا کرد نشان از عمق تبحر شخص رئیس جمهور روسیه در استفاده از ابزارهای نرم برای نفوذ در افکار عمومی جهان عرب و اهداف حضور روسیه در بیت لحم دارد.

هر چند ورود جدی روسیه به مسائل جهان عرب به حضور مستقیم نظامی این کشور در جنگ علیه داعش در سوریه بر می گردد.

اما روس ها  به خوبی می دانند که هیچ چیز در تقویت قدرت نرم روسیه در افکار عمومی کشورهای عربی اسلامی به اندازه ورود فعال تر به مساله فلسطین تاثیر ندارد و اگر روس های می خواهند حضور جدی تر و بلند مدت تری در مسائل غرب آسیا داشته باشند ناگزیر باید در موضوع فلسطین نیز حضور فعال داشته باشند.

با این حال گرچه روس ها به دلیل روابط گسترده سیاسی, امنیتی و اقتصادی خود با رژیم صهیونیستی در مورد اعلام قدس به عنوان پایتخت سرزمین های اشغالی و انتقال سفارت امریکا به این شهر واکنش جدی نشان ندادند ولی این را به خوبی می دانند که این مساله و نبود واکنش جدی در مقابل آن از طرف حکام کشورهای عربی تا چه حدی برای افکار عمومی جهان عرب تحقیر آمیز بود و جهان عرب تا چه حدی تشنه نوعی نمایش قدرت در برابر فشارهای دولت جدید ایالات متحده امریکا و دولت افراطی بنیامین نتایاهو می باشد.

گرچه همه دلسوزان واقعی ملت فلسطین در سرتاسر دنیا به خوبی می دانند که برای نجات قدس هیچ راه حلی جز مقاومت در برابر تجاوزهای رژیم صهیونیستی وجود ندارد اما ورود حداقلی و دیپلماتیک روسیه را به مساله فلسطین در زمانه ای که حکام عرب یا دست نشانده امریکا هستند و یا برای ادامه حکومتشان با اسرائیل دستشان در لگد مال کردن غرور جهان اسلام در یک کاسه است و حتی جرات محکوم کردن لفظی اقدامات فزون خواهانه امریکا و رژیم صهیونیستی را ندارند باید به فال نیک گرفت.

در نتیجه مبرهن و واضح است که روس ها به خوبی می دانند که انتقال سفارت امریکا به قدس و اعلام این شهر به عنوان پایتخت سرزمین های اشغالی تا چه اندازه‌ای موقعیت امریکا را در افکار عمومی ملت های منطقه تضعیف کرده است و آنها می توانند با تقویت نفوذ خود در افکار عمومی دنیای عرب و مساله فلسطین به عنوان یک ابزار قدرت در برابر اسرائیل و امریکا در مورد سیاست های منطقه ای خود استفاده کنند.

با این حال گرچه می توان گفت نوعی موازنه جدید در مورد مساله فلسطین در حال شکل گیری است اما برای قضاوت در مورد نتایج این دیدار هنوز بسیار زود است و باید منتظر ماند و دید آیا موازنه جدید به وجود آمده تغییرات محسوسی به نفع ملت فلسظین به دنبال خواهد داشت یا نه؟