پیش‌روی محور مقاومت و عقب‌نشینی ترامپ در عراق

از اوایل سال 2014 گروه تروریستی داعش که تحت حمایت کشورهای غربی و عربی به ویژه سعودی‌ها و رژیم صهیوینستی قرار داشت، حدود یک سوم از مناطق سرزمینی کشور عراق را کنترل کرد. متعاقب این وضعیت در سال 2014 نیروهای ائتلاف بین‌المللی تحت رهبری آمریکا با 5 هزار سرباز در پایگاههای نظامی مختلف کشور عراق مستقر شدند. اما شکست داعش و پایان خلافت خودخوانده ابوبکر بغدادی فضایی جدید را در این کشور برای سیسات و حکمرانی ایجاد کرد.

در فضای جدید حکومت و جریان‌های سیاسی مختلف عراق به شدت خواهان خروج نظامیان خارجی به ویژه آمریکایی‌ها از کشور خود بودند اما بر خلاف این درخواست واشنگتن خواستار تداوم حضور نظامیان خود در پایگاه‌های نظامی مختلف بود. همین امر موجب شد که طی چند سال گذشته، علی‌الخصوص چند ماه اخیر، نیروهای حاضر در جبهه مقاومت عملیات‌های نظامی را علیه نظامیان اشغال‌گر آمریکایی انجام دهند. در شرایط کنونی با اصرار مقامات کاخ سفید به عدم تمکین به خواست عمومی و قانون پارلمان عراق، اما شواهد نشان از در تگنا قرار گرفتن پنتاگون پس از حملات سلسله وار اخیر به نظامیان آمریکایی در عراق می باشد به صورتی که گزارشها نشانگر آن است که تعداد پایگاهای نظامی آمریکایی در عراق از 20 پایگاه به تنها 4 پایگاه کاهش یافته است. 
 
بازگشت کابوس عراق برای نظامیان آمریکایی
طی چند سال گذشته، به ویژه در دوران حضور داعش در کشور عراق، به دلیل اولویت مبارزه با این گروه تروریستی، مبارزه مسلحانه با حضور اشغالگرانه نظامیان آمریکا از سوی گروههای مبارز عراقی کنار گذاشته شده بود و تمرکز سیاسیون و افکار عمومی نیز عمدتاً به آزادسازی مناطق اشغال شده از داعش متمرکز بود. اما در وضعیت جدید بویژه پس از حمله تروریستی سال گذشته هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا به کاروان سرداران مقاومت، خواست افکار عمومی شهروندان عراقی برای اخراج کامل نظامیان آمریکایی و پایان دادن به حضور دردسرساز آمریکا موجب شده تا عملیات‌های ضدآمریکایی به امری مشروع و دارای اولویت برای حفظ ثبات و استقلال عراق تبدیل شود. در واقع، اکنون نیروهای حاضر در جبهه مقاومت بدون هیچ‌گونه ابایی علیه اشغالگری نظامیان خارجی به ویژه آمریکایی‌ها مبارزه می‌کنند. اگر در گذشته سفارت‌ها و پایگاههای نظامی برای آمریکایی‌ها مکانی امن به نظر می‌رسید، اکنون بنابر اذعان فرماندهان نظامی آمریکایی در عراق، هیچ نقطه ای از محل تجمع آن‌ها وجود ندارد که از سوی نیروهای مقاومت مورد هدف قرار نگرفته باشد.

در حقیقت، اگر در گذشته برخی از جریان‌های سیاسی در ارتباط با قدرت نظامی آمریکا و بحث حمله به نظامیان این کشور تردید داشتند، اکنون همچون امری ضروری نظامیان آمریکایی با مقاومت رزمندگان عراقی مواجه می‌شوند. نکته قابل توجه این است که آمریکایی‌ها نیز به این موضوع پی برده و طی چند ماه گذشته تحرکاتی را برای محدود کردن پایگاههای نظامی خود انجام داده‌اند؛ زیرا آن‌ها به خوبی می‌دانند که دیگر در هیچ نقطه و مکانی در کشور عراق امنیت ندارند و نمی‌توانند همانند گذشته فعالیت کنند.
 
وقتی انتظارها پایان پیدا می‌کند
زمانی که در سال 2009 توافق استراتژیک میان آمریکا با عراق برای خروج نظامیان این کشور در سال 2011 امضا شد، شهروندان و جناح‌های سیاسی عراقی از این امر خشنود بودند که طی سه سال آینده اشغال‌گران از کشور خارج می‌شوند. حتی در آن دوران انتظار سه ساله برای عرقی‌ها مطلوب بود و از آن به عنوان رخدادی مثبت یاد می‌کردند اما شرایط جدید کشور عراق، روندی را به همراه داشته که دیگر انتظار حتی یک سال یا یک ماه هم برای جریان ‌های سیاسی مختلف پذیرفته شده نیست.

در جریان سفر مصطفی الکاظمی به واشنگتن در ماه آگوست 2020، میان هیات عراقی و ترامپ توافقی مبنی بر خروج نظامیان آمریکا از کشور عراق در دوره زمانی‌ای سه ساله حاصل شد اما نکته قابل توجه در این میان این بود که بر خلاف سال 2009 نه تنها این توافق مورد استقبال قرار نگرفت بلکه اغلب جریان‌های سیاسی به ویژه نیروهای جبهه مقاومت، چنینی توافق و انتظاری را به شدت محکوم کردند و آن را غیرقابل پذیرش ارزیابی کردند.

واقعیت امر این است که اکنون هیچ جریانی دیگر قصد ندارد برای اجرایی شدن مصوبه پارلمان عراق که در 5 ژانویه 2020 برای اخراج نظامیان آمریکایی به تصویب رسیده، انتظار بکشد. مصوبه پارلمان از دید عراقی‌ها نه پیش‌شرط می‌پذیرد و نه تعیین زمان برای اجرایی شدن. در این بین تنها و تنها خروج اشغال‌گران آمریکایی از عراق است که می‌تواند از سوی جریان‌های حاضر در جبهه مقاومت پذیرفته شود. به طور حتم در صورت عدم خروج آمریکایی‌ها این کشور وضعیتی همانند جهنم و باتلاق مبارزه نظامی سال‌های بعد از 2003 را تجربه خواهد کرد.