۰
چهارشنبه ۷ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۳۴
تفاوت چشمگیری بین حرکت سازشکارانه عرب ها در عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی در دهه های 80 و 90 و سال 2020 وجود دارد؛ با اندکی تأمل در توافق سازش این روزهای امارات، بحرین و سودان با رژیم صهیونیستی متوجه این تفاوت می شویم.
حداقل تعبیری که در توصیف وضعیت این روزها در جهان عرب می توان گفت همان جمله معروف غسان کنفانی، نویسنده و ادیب بزرگ فلسطینی است که گفته بود: "در ادبیات صهیونیست ها، جایگاه مسأله فلسطین از دید عرب ها چیست؟ قطعا یک سوژه سرگرمی نه بیشتر".
غسان کنفانی پنجاه سال پیش ماهیت واقعی رژیم های عربی و دیدگاه های واقعی آنها را نسبت به مسأله فلسطین شناخت و همان زمان فهمید که اسرائیلی ها هم متوجه این حقیقت شده اند و تا می توانسته اند از این موضوع، برای رسیدن به اهداف امروز خود بهره برداری کرده اند. از نظر رژیم های حاکم عربی، مسأله فلسطین صرفا یک سرگرمی است. آیا غیر از این است که کسانی که توافق سازش را با این رژیم امضا کرده اند، مسأله فلسطین را فقط سوژه سرگرمی می بینند؟ آیا غیر از این است که آنها خیانت خود به آرمان فلسطین را اینگونه توجیه می کنند که دارند از مسأله فلسطین حمایت می کنند در حالی که فلسطین را به هیچ فروختند؟ چنین تفکری، نهایت آرزوهای رژیم صهیونیستی بود که به آن دست یافت؛ کافی است نگاهی به ماهیت رژیم های سازشکار بیندازیم. (رژیم هایی که هیچ نسبتی با ملت های خود ندارند).
ببنید رژیم اسرائیل به محض اینکه متوجه ماهیت و مواضع واقعی سردمداران عرب نسبت به مسأله فلسطین شد چطور توانست آنها را به میز سازش بکشاند؟
اینجاست که یاد جمله دیگری از غسان کنفانی می افتیم که گفته بود: "همه نانت را می دزدند بعد تکه کوچکی از آن را به خودت می دهند و مجبورت می کنند که از آنها تشکر کنید... عجب وقاحتی". در اینجا منظور او فقط "اسرائیل" نیست. وقتی این جمله را می خوانیم، خود به خود توجیه مقامات سودانی برای طرح سازش با رژیم صهیونیستی و عادی سازی روابط این کشور با این رژیم در ذهنمان تداعی می شود. آنها در توجیه حرکت سازشکارانه خود با رژیم صهیونیستی، رنج ملت سودان را دستاویز قرار داده اند و ادعا می کنند که این ملت به دلیل قرار گرفتن کشورشان در فهرست آمریکایی حامیان تروریسم متحمل رنج بی شماری شده اند و از کوچکترین رفاهی بی بهره اند لذا چاره ای جز عادی سازی روابط نیست. این سردمداران فراموش کرده اند که بر کشوری حکومت می کنند که از غنی ترین منابع کشاورزی و طبیعی برخوردار است. آنها بر کشوری حکومت می کنند که به سبد غذای جهان عرب معروف است. آنها نمی خواهند بفهمند که اگر درست حکومت کنند مجبور نیستد به خاطر رفاه ملت، تن به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی بدهند. اما وقتی که وقاحت از حد می گذرد، وضعیتی به وجود می آید که غسان کنفانی سالها پیش آن را توصیف کرد: "ما چندین دهه شما را در گرسنگی نگه می داریم سپس یک تکه نان به شما می دهیم و شما باید قدردان باشید واز ما به خاطر این لطف سپاسگزار باشید".
و اما در مورد کشورهایی که ملت شان در رفاه است چه می توان گفت؟ جواب ساده است؛ این ملت ها به خاطر اربابان غربی شان به خصوص آمریکا به رفاه رسیده اند نه سیاست ها و تدبیر سرمداران خودشان. بنابراین وقتی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به یکی از سردمداران این کشورها دستور می دهد که باید عادی سازی روابط را بپذیرد، بی هیچ بحث و مقاومتی باید این کار را انجام دهد وگرنه باید از قدرت کنار برود.
برخی حکومت ها نه به خاطر رهایی از فقر و گرسنگی بلکه به طمع نفوذ و قدرت، توافق سازش را امضا کرده اند و برخی هم به بهانه خلاصی از فقر و گرسنگی. در هر دو حالت سازشکاران نشان دادند که چندین دهه به دروغ خود را حامی آرمان فلسطین نشان داده اند؛ بهترین راه حل برای مقابله با آنها در این معادله خلاصه شده است. به قول غسان کنفانی:
"وقتی که از یک آرمان به خوبی دفاع نمی شود باید مدافعان را تغییر داد.. نه آرمان را ".
حداقل تعبیری که در توصیف وضعیت این روزها در جهان عرب می توان گفت همان جمله معروف غسان کنفانی، نویسنده و ادیب بزرگ فلسطینی است که گفته بود: "در ادبیات صهیونیست ها، جایگاه مسأله فلسطین از دید عرب ها چیست؟ قطعا یک سوژه سرگرمی نه بیشتر".
غسان کنفانی پنجاه سال پیش ماهیت واقعی رژیم های عربی و دیدگاه های واقعی آنها را نسبت به مسأله فلسطین شناخت و همان زمان فهمید که اسرائیلی ها هم متوجه این حقیقت شده اند و تا می توانسته اند از این موضوع، برای رسیدن به اهداف امروز خود بهره برداری کرده اند. از نظر رژیم های حاکم عربی، مسأله فلسطین صرفا یک سرگرمی است. آیا غیر از این است که کسانی که توافق سازش را با این رژیم امضا کرده اند، مسأله فلسطین را فقط سوژه سرگرمی می بینند؟ آیا غیر از این است که آنها خیانت خود به آرمان فلسطین را اینگونه توجیه می کنند که دارند از مسأله فلسطین حمایت می کنند در حالی که فلسطین را به هیچ فروختند؟ چنین تفکری، نهایت آرزوهای رژیم صهیونیستی بود که به آن دست یافت؛ کافی است نگاهی به ماهیت رژیم های سازشکار بیندازیم. (رژیم هایی که هیچ نسبتی با ملت های خود ندارند).
ببنید رژیم اسرائیل به محض اینکه متوجه ماهیت و مواضع واقعی سردمداران عرب نسبت به مسأله فلسطین شد چطور توانست آنها را به میز سازش بکشاند؟
اینجاست که یاد جمله دیگری از غسان کنفانی می افتیم که گفته بود: "همه نانت را می دزدند بعد تکه کوچکی از آن را به خودت می دهند و مجبورت می کنند که از آنها تشکر کنید... عجب وقاحتی". در اینجا منظور او فقط "اسرائیل" نیست. وقتی این جمله را می خوانیم، خود به خود توجیه مقامات سودانی برای طرح سازش با رژیم صهیونیستی و عادی سازی روابط این کشور با این رژیم در ذهنمان تداعی می شود. آنها در توجیه حرکت سازشکارانه خود با رژیم صهیونیستی، رنج ملت سودان را دستاویز قرار داده اند و ادعا می کنند که این ملت به دلیل قرار گرفتن کشورشان در فهرست آمریکایی حامیان تروریسم متحمل رنج بی شماری شده اند و از کوچکترین رفاهی بی بهره اند لذا چاره ای جز عادی سازی روابط نیست. این سردمداران فراموش کرده اند که بر کشوری حکومت می کنند که از غنی ترین منابع کشاورزی و طبیعی برخوردار است. آنها بر کشوری حکومت می کنند که به سبد غذای جهان عرب معروف است. آنها نمی خواهند بفهمند که اگر درست حکومت کنند مجبور نیستد به خاطر رفاه ملت، تن به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی بدهند. اما وقتی که وقاحت از حد می گذرد، وضعیتی به وجود می آید که غسان کنفانی سالها پیش آن را توصیف کرد: "ما چندین دهه شما را در گرسنگی نگه می داریم سپس یک تکه نان به شما می دهیم و شما باید قدردان باشید واز ما به خاطر این لطف سپاسگزار باشید".
و اما در مورد کشورهایی که ملت شان در رفاه است چه می توان گفت؟ جواب ساده است؛ این ملت ها به خاطر اربابان غربی شان به خصوص آمریکا به رفاه رسیده اند نه سیاست ها و تدبیر سرمداران خودشان. بنابراین وقتی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به یکی از سردمداران این کشورها دستور می دهد که باید عادی سازی روابط را بپذیرد، بی هیچ بحث و مقاومتی باید این کار را انجام دهد وگرنه باید از قدرت کنار برود.
برخی حکومت ها نه به خاطر رهایی از فقر و گرسنگی بلکه به طمع نفوذ و قدرت، توافق سازش را امضا کرده اند و برخی هم به بهانه خلاصی از فقر و گرسنگی. در هر دو حالت سازشکاران نشان دادند که چندین دهه به دروغ خود را حامی آرمان فلسطین نشان داده اند؛ بهترین راه حل برای مقابله با آنها در این معادله خلاصه شده است. به قول غسان کنفانی:
"وقتی که از یک آرمان به خوبی دفاع نمی شود باید مدافعان را تغییر داد.. نه آرمان را ".
حسين الموسوی
مرجع : سایت خبری شبکه العالم
کد مطلب : ۸۹۴۳۱۱
منتخب
۶ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
