اشتباه بزرگ آمريكا

هرچند برخي در غرب در پي آنند تا با عناويني بجز كمك نظامي به مخالفان، به مداخله در سوريه بپردازند، نتايج اين اقدامات با حمله مستقيم تفاوتي نخواهد داشت.

اين مقاله كه به قلم "استفن والت"، از نظريه‌پردازان عرصه روابط بين‌الملل و يكي از دانشمندان مشهور مكتب "واقع‌گرايي" نوشته شده، بيان مي‌كند كه به تازگي، شمار افرادي كه خواهان مداخله غرب در سوريه شده اند، افزايش يافته است. با اين حال، وي چنين كاري را درست و مناسب نمي‌داند.
وي در اين باره به طور خاص به پيشنهادي اشاره مي‌كند كه به تازگي توسط "آنه ماري اسلاتر"، دبير سابق بخش برنامه‌ريزي وزارت امور خارجه آمريكا در روزنامه "نيويورك تايمز" منتشر شد. اسلاتر پيشنهاد كرده بود كه ايالات متحده و ديگر كشورها در قلمرو سوريه، يك "منطقه كشتار ممنوع" ايجاد كنند كه به دست قدرت‌هاي خارجي كنترل شود.

اسلاتر همچنين از قدرت‌هاي خارجي مي‌خواهد انواع گوناگون تسليحات، آموزش نظامي و مشاوره‌هاي تاكتيكي را در اختيار معارضان سوري بگذارد. او براي در امان ماندن از انتقادات، اين موضوع را مطرح مي‌كند كه اين كمك‌ها بايد بسته به استفاده "تدافعي" از آن‌ها باشد.
همچنين يگان‌هاي نظامي تركيه و اتحاديه عرب، بايد مجاز باشند براي محافظت از منطقه "كشتار ممنوع"، به سيستم دفاع هوايي دولت سوريه حمله كنند.

اما به نظر والت، مهمترين مشكل اين پيشنهاد و طرح‌هاي ديگري از اين دست، اين است كه واقعيت‌هاي نظامي بنيادين را ناديده مي‌گيرند. والت مي‌گويد: "شورشيان در پي ساقط كردن بشار اسد هستند. زماني كه ما خود را به مسلح كردن و حمايت از آن‌ها متعهد كنيم، چگونه مي‌خواهيم آن‌ها را از انجام هر كاري كه دلشان مي‌خواهد منع كنيم؟"؛ افزون بر اين، به نظر والت، در چنين مواردي نمي‌توان ميان اقدامات "دفاعي" و "تهاجمي" جدايي قائل شد.

به باور والت، چنين پيشنهاد‌هايي در عمل به تلاش براي سرنگوني دولت اسد منجر خواهد شد؛ اين امر دقيقاً مشابه وضعيتي خواهد بود كه پيش از اين با نام حمايت از غيرنظاميان در ليبي رخ داد.
وي مي‌گويد: اگر اسلاتر و بقيه خواهان چنين چيزي هستند، بهتر است آشكارا آن را بگويند، تا اينكه بكوشند آن را در لفافه پيشنهادهاي بشردوستانه بپوشانند. به باور وي، چين و روسيه به دليل ترس از وقوع چنين چيزي است كه با مداخله در سوريه مخالفت مي‌كنند.

والت بر اين باور است، مشكل اساسي اين است كه وقتي آمريكا خود را متعهد به ايجاد مناطق حفاظت شده كند، تا زماني كه هر گونه تهديدي باقي باشد، بايد در اين كشور بماند؛ امري كه ممكن است سال‌ها به طول بينجامد؛ افزون بر اين، از آنجا كه در اين صورت، هر گونه شكستن اين حريم از سوي دولت سوريه، به مثابه شكست و تحقير قدرت‌هاي خارجي تلقي خواهد شد، دفاع از غيرنظاميان به معناي درگير شدن با نيروهاي دولتي خواهد بود و هدف اين قدرت‌ها نيز به سرنگون كردن اسد تغيير خواهد يافت.

بنابراين، والت نتيجه مي‌گيرد در مورد سوريه امكان هيچ گونه عمليات محدود، دفاعي و صرفاً بشردوستانه نيست و در صورت مداخله خارجي، وضعيت سوريه به يك جنگ داخلي تمام عيار تبديل خواهد شد كه اوضاع كنوني در برابر آن بسيار مساعد خواهد بود.

وي سرانجام با بيان اينكه او نيز به نوبه خود از وقوع خشونت‌ها در سوريه راضي نيست، مي‌گويد، با اين حال، مداخله خارجي گزينه مناسبي نيست و نمي‌تواند به بهبود اوضاع كمكي بكند.