نگراني هاي مشترك هند و پاكستان

به گزارش اسلام تایمز، وي به اوباما و دستيارانش پيشنهاد كرده است كه واشنگتن در ايفاي نقش ميانجي گري بين هند و پاكستان براي تفاهم پيرامون سرنوشت كشمير جدي تر و صادقانه تر وارد عمل شود تا اين بحران حل و فصل گردد و پاكستان بتواند با خاطري آسوده از مرزهاي مشترك خود با هند به كمك براي حل و فصل بحران افغانستان بپردازد و نقش موثري را در اين زمينه ايفا كند.
صرفنظر از اين پيشنهاد برژينسكي واشنگتن حتي در دوره بوش هم سعي نمود نقش ميانجي را در جلب نظر هند و پاكستان به منظور شروع دور تازه اي از مذاكرات پيرامون كشمير را ايفا كند ولي نه تنها در آن دوره بلكه حتي امروز هم واشنگتن واقعا خواهان پايان بحران در كشمير نبوده و نيست .
رمز اصلي قضايا به ديدگاه « نومحافظه كاران » و محافل جنگ افروز آمريكا برمي گردد كه مايل نيستند « كانونهاي بحران » در گوشه و كنار جهان به كلي برچيده شوند و آرامش و ثبات جايگزين وضعيت بحراني گردد. اين ديدگاه واشنگتن را تقريبا با شدت و ضعف و با درجات متفاوتي از نقش بحران زاي آمريكا اما با يك هدف واحد عينا در همه جا مي توان مشاهده كرد.
در واقع واشنگتن باهمين ديدگاه ماجراجويانه سعي نموده است درهر جا يك « كانون بحران » ايجاد كند و بهرطريق ممكن به بقاي آن و حتي گسترش ابعاد بحران كمك نمايد تا بعدا زمينه هاي دخالت سياسي و مداخلات نظامي خود را فراهم سازد.
بحران دارفور بحران كوزوو جنگ در افغانستان و عراق و مسائل مرتبط با زلزله در هائيتي نمونه هاي قديم و جديد از همين ديدگاه و عملكرد واشنگتن را به خوبي نشان مي دهد.
با اينهمه واشنگتن سعي دارد خود را متمايل به حل و فصل بحران كشمير نشان دهد و برهمين اساس پيشنهاد برژينسكي هم به موضوع صحيحي اشاره دارد و تاكيد مي ورزد كه اگر پاكستان از مرزهايش با هند احساس امنيت و ثبات كند با خاطري آسوده تر مي تواند نيروهايش را به مرزهاي با افغانستان اعزام كند. البته مقامات « دهلي » نيز به اين مسئله واقفند و در عين آنكه بارها از مقامات پاكستان خواسته اند كه نيروهاي بيشتري را در مرز افغانستان مستقر كنند و دقت عمل بيشتري در امتداد مرز براي كنترل رفت و آمدها بخرج دهند ولي در عين حال مي دانند كه نگراني هاي اسلام آباد برروي موضوع كشمير متمركز است و پاكستان نگران آغاز جنگ تازه اي با اين محوريت از جانب هند است .
بدين ترتيب « 3 نگراني مشترك » ميان هند و پاكستان مي تواند آغازگر دور جديد مذاكرات درباره كشمير باشد و مواضع طرفين را باتكيه بر « انعطاف پذيري مسئولانه » به يكديگر نزديك نمايد :
1 ـ موضوع كشمير : كه ريشه در تاريخ دوران سياه استعمار انگليس دارد و از ميراث هاي شوم انگليس محسوب مي گردد در واقع لندن در آن دوره تعمدا به هند و پاكستان بطور جداگانه وعده داد كه مي توانند كشمير را يكپارچه و بطور كامل در اختيار بگيرند اين سياستهاي كثيف استعماري انگليس در طول تاريخ 60 سال اخير كشمير تلفات فراواني را برجا گذاشته و لازمست باحسن نيت طرفين براي آن راه حل مناسبي پيدا شود.
2 ـ رشد تروريسم در منطقه : هند براي سالها تصور مي كرد كه خطر فعاليتهاي تروريستي بطور مستقيم عليه پاكستان زبانه مي كشد و با تضعيف موضع اسلام آباد در پرتو فعاليتهاي تروريستي طالبان كفه سياست و امنيت در منطقه به سود هند سنگيني خواهد كرد. اما « حوادث بمبئي » و فجايعي كه در گوشه و كنار منطقه رخ مي دهد زنگهاي خطر تروريسم را در دهلي هم به صدا درآورد و به مقامات هندي نشان داد كهر « تروريسم دشمن مشترك » تمامي ملتها در كل منطقه است . طبعا مقامات دهلي با اصلاح باورهاي خود به اين جمع بندي خواهند رسيد كه تروريسم را بايستي بعنوان يكي از اضلاع و رئوس مثلث نگراني هاي مشترك خود با پاكستان ارزيابي كنند و استعدادهاي خود را به طور همزمان عليه آن به كار بگيرند به ويژه آنكه طالبان طي ماههاي اخير دست به جناياتي درون مرزهاي جغرافيائي پاكستان زده كه ابعاد خطر را به مرزهاي هند نزديكتر ساخته است .
3 ـ سلاحهاي اتمي : وجود سلاحهاي اتمي در اختيار هند يا پاكستان اگرچه ظاهرا باعث آرامش فكري هر يك از آنها شده ولي به طور همزمان اين نگراني را ايجاد كرده و مي كند كه رقيب يا دشمن آنها هم از همين سلاحها بهره مند است . ظرفيت اتمي حتي در مقياس تهاجمي و نظامي هم نمي تواند سرمنشا امنيت و آرامش و بازدارندگي شود چرا كه رقبا و همسايگان را براي داشتن همين امكانات و ظرفيتها تحريك مي كند و در نهايت نيز عامل آرامش بخش و باثبات كننده اي محسوب نخواهد شد.
اين هر سه نگراني مشترك هند و پاكستان مي تواند و بايستي بتواند ديدگاههاي دهلي و اسلام آباد براي تفاهم پيرامون كشمير را به نقطه نظرات مشترك و اطمينان بخشي منجر سازد كه طرفين از بابت آن احساس رضايت كنند و از اين پس به همزيستي مسالمت آميز بينديشند.
هند نبايد تصور كند كه بحران در پشت مرزهاي شمالي پاكستان با افغانستان و ناامني در كوههاي « تورابورا » به نفع دهلي تمام خواهد شد. در عين حال فشارهاي شيطنت آميز آمريكا براي دستيابي به اسرار نظامي پاكستان و جنايات تروريستي طالبان درون مرزهاي اين كشور نيز نهايتا به نفع هند تمام نخواهد شد و هيچكس نبايد از اين ماجراجوئيهائي كه سرنخ آن دردست واشنگتن است استقبال كند و روي آن حساب تازه را بگشايد. چرا كه مقامات امنيتي آمريكا در افغانستان حتي درون مناطق شديدا امني كه خود ايجاد كرده اند نيز قادر به ايجاد و حفظ امنيت نبوده و نيستند. به مصلحت هند و پاكستان است كه با حسن نيت و با قصد حل و فصل مسائل به موضوع كشمير بنگرند و دستكم اين موضوع را كه يك « زخم تاريخي » محسوب مي شود براي هميشه مختومه سازند. به اميد آنروز.