دموکراسي به زور اسلحه

نویسنده: امير محمد تدريسي
چندين سال است که مردم مظلوم عراق و افغانستان شاهد زورگويي ها و اقدامات غير انساني نظاميان آمريکايي هستند. آمريکايي هاي با شعار صلح طبي وارد خاورميانه شدند اما امروز به جاي آزادي و دموکراسي کشتار زنان و کودکان بي گناه را به ار مغان آورده اند. 

اما بحث اصلي ما از اينجا آغاز مي شو که چگونه کشورهاي غربي و علي الخصوص ايالات متحده آمريکا به خود اجازه مي دهند که ازهزاران کيلومتر دورتر لشگر کشي کنند و با داعيه صلح مداري خون بيگناهان را بر زمين بريزند ؟ چگونه بيگانگان که بافرهنگ و رويکردي متفاوت وارد خاورميانه مي شوند مي توانند بستر هاي آزادي رادر کشورهاي سنتي اين منطقه پديد بياورند؟ 

غالب کارشناسان معتقدند ايجاد صلح درمنطقه نمي تواند بر گرفته از حضور نظاميان و اشغالگران خارجي باشد. فرياد هاي جنگ براي صلحي که امروز از بلندگو هاي غربي با صدايي بلند فرياد زده مي شود تنها يک دروغ و مکر زيرکانه است. امروز همه به خوبي مي دانند که در پي حضور نظاميان آمريکايي در افغانستان نه تنها صلح و آرامش به اين کشور بازنگشته بلکه آسيب هاي اجتماعي و مسائل اقتصادي بغرنج تر گشته است . مسئله گسترش سطح زير کشت مواد مخدر در افغانستان خود گواهي تام بر اين مدعي است. 

صلح و آرامش يک برونداد کاملا داخلي است که از تشريک مساعي فرد فرد يک اجتماع نضج مي گيرد. مساله طالبان و تروريسم در افغانستان و يا پاکستان مي بايست با همياري قابليت هاي داخلي و منطقه اي پايان پذيرد . اشتراکات فرهنگي و تعلقات خاطري که در ميان مردمان کشورهاي منطقه خاورميانه وجود دراد تنها عاملي است که مي تواند صلح واقعي را به منطقه بازگرداند. ايران امروز که از قدرتمند ترين و پيشرفته ترين ابزارهاي تسليحاتي وامنيتي برخوردار است در جايگاه بسي مقتدرانه اي قرار گرفته که مي تواند شاه کليد حل اين معماي پيچيده باشد. 

در واقع مي توان بحث را اينطور جمع بندي کرد که براي اشاعه صلح و دموکراسي اصلا نيازي به حضور يونيفرم پوش هاي ناتو و ايالات متحده در خاورميانه نيست. ريشه هاي تاريخ و تمدن مردم خاورميانه از هزاران سال پيش در اين مرز و بوم کاشته شده است و امروز براي اشاعه يک مردمسالاري بومي ابدا نيازي به فلسفه هاي ليبراليستي نيست. گو اينکه تاکنون نيز کشور هاي غربي در تحميل عقايد خود به مردمان عراق و افغانستان ناکام مانده اند . 

اکثر سياستمدارن که در لابي هاي کاخ سفيد قدم مي زنند مي دانند که ماموريت آنان در خاورميانه به اتمام رسيده است و زمان بازگشت به خانه است. امروز قدرتي منطقه اي که صلح را به تمام معنا براي خاورميانه مي خواهد قد کشيده است و ديگر مجالي براي عرض اندام کشورهاي غربي وجود ندارد.