" حسین اکبری" در گفت وگو با تسنیم ، در ارتباط با عملیات اخیر نیروهای وابسته به دولت الوفاق ملی که با آزاد سازی 8 شهر در غرب طرابلس از اشغال نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی به فرماندهی ژنرال «خلیفه حفتر» شد، اظهار داشت: با توجه به اینکه لیبی دو راه ارتباطی زمینی دارد که حیات این کشور بدانها وصل است. یکی راه ارتباطی با مصر است که از طریق منطقه «بیضاء» واقع در شرق لیبی ، این کشور را به مصر وصل میکند . همانطور که میدانید، شرق لیبی تحت حاکمیت دولت طبرق است. این دولت از حفتر حمایت میکند. راه دیگر، در غرب لیبی قرار دارد و این کشور را از طریق گذرگاه مرزی «راس جدیر» به تونس وصل میکند لذا این دو راه زمینی از شاهراههای حیاتی در لیبی به شمار میرود و هریک از طرفهای متخاصم که بر آنها سیطره پیدا کند، فضای بیرون از مرزهای لیبی را کنترل خواهد داشت به ویژه در شرایط کنونی که هیچ پروازی در لیبی انجام نمیشود. به همین دلیل، این دو شاهراه زمینی از لحاظ اقتصادی- سیاسی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
حفتر بهدنبال قطع راه ارتباطی لیبی به تونس است
وی با اشاره به سیطره نیروهای وابسته به حفتر بر مناطق شرق لیبی گفت: این نیروها مناطق مهمی در غرب لیبی نظیر «صبراته» را به تصرف خود در آورده و عملا ارتباط پایتخت طرابلس با تونس را مختل کرده بودند. نیروهای وابسته به دولت وفاق ملی به تازگی در این مناطق عملیاتی انجام دادند تا این راه حیاتی را باز کنند و طی چند روز گذشته توانستند صبراته و 7 شهر واقع در غرب طرابلس را از اشغال نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی آزاد کنند البته حفتر بهدنبال این است که بتواند بار دیگر راه لیبی به تونس را قطع کند و با محاصره کامل طرابلس، سرانجام کنترل تمام خاک لیبی را به دست بگیرد. طرف مقابل هم میکوشد تا اجازه ندهند، دولت شرق به منطقهای بیآید که دولت وفاق بر آن حاکمیت دارد.
جنگ داخلی لیبی یک نوع نبرد کشورهای بیگانه است
سفیر سابق ایران در لیبی درباره نقش آفرینی بازیگران بیگانه در عملیات اخیر دولت طرابلس گفت: در لیبی دو دولت حاکمیت دارد. دولت شرق از حمایت عربستان، امارات ، مصر، روسیه و فرانسه برخوردار است و دولت الوفاق هم از حمایت ترکیه ، قطر و به نوعی آمریکا بهرهمند است . بدیهی است، این دولتها در شرایط مختلف به ویژه در تنگناها و شرایط جنگی از حمایتهای کشورهای مزبور بهره برداری کنند. به اعتقاد بنده، جنگ داخلی لیبی یک نوع نبرد کشورهای بیگانه است برای اینکه تعیین سهم کنند . این جنگ، مشکل مردم لیبی نیست بلکه مشکل کسانی است که در امور داخلی این کشور نقش آفرینی میکنند و میکوشند که سهم خود را از کیک لیبی بردارند. در اینجا باید بگویم غربی ها بر این نکته توافق دارند، اگر دولت و ملت لیبی با غرب هماهنگ نباشد، بهتراست اختلاف و درگیری در این کشور همچنان شعله ور باشد. در حقیقت، غربیها میخواهند مردم لیبی را خسته کنند تا آنان همگی تسلیم آنان شوند.
عملیات اخیر تاکتیکی است و هیچ تغییری در معادلات ایجاد نمیکند
وی در پاسخ به این سئوال " آیا عملیات نیروهای وابسته به دولت وفاق ملی سبب میشود تا معادلات داخلی لیبی تغییر پیدا کند ؟ " اظهار داشت: این یک عملیات تاکتیکی کوچک است و فقط میتواند تردد طرابلس به تونس را تسهیل کند وگرنه هیچ اتفاق بزرگی در لیبی نخواهد افتاد. در اینجا باید گفت که این عملیات پایان یافته البته ممکن است یک برخوردهایی با آن بشود اما اگر نیروهای حفتر تمام مناطق از دست رفته خود را در غرب طرابلس بازپس بگیرد یا نیروهای او از این منطقه خارج شوند، هیچ تغییری در دولت آینده و سرنوشت این کشور ایجاد نخواهد کرد.
این کارشناس تحولات شمال آفریقا در ارتباط با دیدگاه برخی تحلیلگران لیبیایی مبنی بر اینکه آزادسازی مناطق غرب طرابلس توسط نیروهای دولت وفاق ملی نگاه غربیها را به حفتر تغییر خواهد داد، گفت: همانطوری که قبلا عرض شد، حفتر از حمایت روسیه، فرانسه ، مصر، عربستان برخوردار است. اکنون او در این عملیات شکست خوردهاست. اگر حفتر در عرصه نبرد پیروز شود، در این صورت ممکن است، آمریکا و برخی کشورهای دیگر به او نزدیکتر یا همسو شوند اما حفتر شکست خورده و طبیعی است غربیها به وی نزدیک نخواهند شد.
جنگ داخلی لیبی «نبردی فرسایشی» و دراز مدت خواهد بود
این دیپلمات سابق ایران در طرابلس تصریح کرد: جنگ داخلی لیبی قطعا هیچ طرف پیروزی نخواهد داشت. هر وقت یک طرف این نبرد پیروزی به دست میآورد ، حامیان طرف مقابل میکوشند، پیروزی جدیدی نصیب متحد خود در جنگ کنند لذا بنده معتقدم، بحران داخلی لیبی هرگز با جنگ حل وفصل نخواهد شد. اگر حفتر بخواهد به طور جدی طرابلس را تصرف کند، نیروهایی که در مصراته یا دیگر مناطق غرب لیبی هستند، میتوانند 10 سال در برابر او بایستند و به نبرد ادامه دهند. در اینجا باید به این نکته اشاره کنم که دو طرف جنگ لیبی از توان بالای نظامی و حمایتهای کشورهای بیگانه برخوردارند. بنابراین ، جنگ داخلی لیبی یک نبرد فرسایشی و دراز مدت خواهد بود و تنها راه برون از بحران داخلی این کشور، پایان دادن به دخالتهای بیگانگان، مذاکرات لیبیایی- لیبیایی و توافق بین آنهاست که این موضوعات در شرایط کنونی وجود خارجی ندارد.
توطئه و دخالت بیگانگان مردم لیبی را به جان هم انداخته است
وی در پایان تاکید کرد: تا زمانی که مردم لیبی متحد نشوند، بیگانگان به دخالتهای خود در این کشور همچنان ادامه خواهند داد. لیبیاییها در آخرین توافقی که با یکدیگر کردند و قرار شد یک نشست ملی در بهار سال 1398 برگزار شود و طی آن در خصوص انتخابات پارلمانی توافق کنند و پس از آن دولت لیبی تشکیل شود اما پیش از برگزاری این نشست نیروهای وابسته به حفتر به طور ناگهانی به طرابلس حمله کردند . اینان معتقدند هرکس که در جنگ کارت برنده بیشتری در اختیار داشته باشد، سهم زیادتری در دولت آینده لیبی خواهد داشت. بنده معتقدم ، توطئه و دخالت بیگانگان سبب شده است، لیبیاییها به جان هم بیفتند.به نظرم ، یک اراده فراتر از اراده موجود در داخل لیبی به دنبال تخریب این کشور است.