به گزارش فارس به نقل از روزنامه آمريكايي "هافينگتون پست "، 20 سال قبل، "جوزف ناي " نظريه پرداز مشهور آمريكايي واژه "قدرت نرم " را براي شرح آنچه به عنوان يك فاكتور پراهميت در سياستهاي بينالمللي ديده بود، ابداع كرد.
اين به معني ظرفيت "گرفتن آنچه شما ميخواهيد از ديگران است " بر همين اساس نظريه او با توانايي به زور وادار كردن ديگران از طريق اعمال قدرت نظامي و يا اقتصادي "سخت " در تضاد است.
هنگامي كه موضوع قدرت نرم در خصوص ايران مطرح ميشود جنجال بر انگيز است.
به نظر ميرسد بيشتر تحليلگران آمادهاند بپذيرند قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران در منطقه خاورميانه در چند سال اول دهه جاري به طرز چشمگيري افزايش داشته است. اما بسياري از تحليلگران غربي درحال حاضر بر اين باورند كه قدرت نرم منطقهاي تهران در چند سال گذشته يعني درست پس از روي كار آمدن "باراك اوباما " رئيس جمهوري آمريكا، وقايع پس از انتخابات رياست جمهوري ايران و تحميل تحريمهاي جديد عليه ايران كاهش يافته است.
ديگران از جمله نويسندگان اين گزارش كه جزء مديران پروژه ايران در بنياد آمريكاي جديد هستند معتقدند كه قدرت نرم ايران همچنان از لحاظ راهبردي قابل توجه و چشمگير باقي مانده است و شايد حتي
هنوز در حال افزايش است.
در اين خصوص، ما با دو تحول روبرو هستيم. اول، محمود احمدي نژاد رئيس جمهوري ايران به بيروت سفر كرد. با اين همه "رابرت گيبس " سخنگوي كاخ سفيد گفت اين ديدار نشاندهنده اين است كه احمدي نژاد همچنان به "روشهاي تحريكآميز " خود ادامه ميدهد و اينكه حزبالله وفاداري به ايران را به وفاداري به لبنان ترجيح ميدهد.
روزنامه كريستين ساينس مانيتور نيز استقبال دهها هزار نفري مردم لبنان از احمدي نژاد را هيجان انگيز توصيف كرد.
هافينگتون پست ادامه داد: در صورتيكه احمدينژاد همانطور كه برنامه ريزي شده به جنوب لبنان برود و از روستاهاي نزديك مرز با اسرائيل ديدن كند ما بايد منتظر احساسات سياسي در پشتبامهاي هر دو طرفدار ايران و ضد ايران باشيم.
اين تعجب برانگيز نخواهد بود زيرا نگاه كردن احمدي نژاد به مرز اسرائيل به همراه همپيمانان خود در حزب الله كابوسي براي بيشتر اسرائيليها و بسياري از دوستان آنان در غرب است، در حاليكه براي حزبالله و همپيمانان آن در منطقه اين امر يك لحظه غرور آفرين مقاومت است كه از مدتها قبل در انتظار چشيدن آن هستند.
هافينگتون پست افزود: ما معتقديم كه هيچ يك از رهبران غربي يا حتي عربي جرات ندارند امروز به مانند احمدينژاد
به بيروت سفر كنند و در اين شهر با خودروي رو باز حركت كنند و دهها هزار نفر از مردم مشتاق را به سوي خود جذب كنند. و اين واقعيت است، حتي اگر آمريكا و همپيمانان عرب و اروپايي آن مبالغ هنگفت و سرمايه سياسي را براي تحكيم يك دستور كار سياسي "طرفدار غرب " در لبنان به كار گيرند.
اگر ايران امروز قدرت نرم واقعي در خاورميانه را در اختيار دارد - همانطور كه ما عقيده داريم در اختيار دارد- اين قدرت در يك بخش كوچك نيست زيرا اين كشور برندهها را با جاي بازندهها به مانند همپيمانان آن در صحنههاي منطقهاي كليدي برگزيده است.
فرقي نميكند ما درباره حزب الله در لبنان يا حماس در فلسطين و يا احزاب شيعي در عراق صحبت كنيم، [واقعيت اين است كه] همپيمانان منطقهاي ايران نيروهاي سياسي اصيل هستند كه اين نيروها پيروز انتخابات ميشوند.
هافينگتون پست در پايان تاكيد ميكند: تمام اين موارد نشان دهنده يك نكته راهبردي مهم است و آن اينكه آمريكا در دستيابي به اهداف سياسي اعلام شده خود در خاورميانه در حال ضعيف شدن است و از سوي ديگر جمهوري اسلامي روز به روز در حال قدرتمندتر شدن در دستيابي به اهداف خود است.
اين واقعيت بايد باعث تغيير اساسي "راهبرد بزرگ " آمريكا در اين بخش سياسي از جهان شود.